Η ηγέτης του δεξιού κόμματος «AfD – Εναλλακτική για την Γερμανία», Alice Weidel, «απασφαλίζει» κατά των διεθνιστικών ΗΠΑ μιλώντας στο The American Conservative.
Όπως αναφέρει μεταξύ άλλων:
«Οι Ηνωμένες Πολιτείες είναι αναμφίβολα μια μοναδική παγκόσμια υπερδύναμη που έχει εξαπλώσει την τεράστια επιρροή της παγκοσμίως. Είναι αυτό συνήθως αποκαλούμε αυτοκρατορία. Ωστόσο, είναι μια παράξενη αυτοκρατορία: μια αυτοκρατορία που κυβερνά τον κόσμο από Δευτέρα έως Τετάρτη, αλλά δεν θέλει να το κάνει ξανά από Πέμπτη έως Κυριακή. Αυτή είναι η αιώνια μάχη μεταξύ επεκτατών και απομονωτών που μάλλον μαίνεται από την ανεξαρτησία των ΗΠΑ
Αυτό το κάνει λίγο δύσκολο για άλλα έθνη, ειδικά για εμάς τους Γερμανούς. Από την μια πλευρά, η αμερικανική ηγεσία παραπονιέται, για παράδειγμα, για την ενεργειακή πολιτική της Γερμανίας, η οποία —από γεωπολιτική άποψη, αυτό είναι αυτονόητο— θέλει να έρθει σε συμφωνία με τη Ρωσία. Τι είδους άγρια οργή πυροδότησε η κατασκευή του Nord Stream στην αμερικανική πλευρά; Πώς τολμάμε. Όλοι έχουμε ακόμα στο μυαλό μας τις εικόνες του Προέδρου Τζο Μπάιντεν να ταπεινώνει δημόσια τον Καγκελάριο Όλαφ Σολτς με ανείπωτο τρόπο μέσω του Nord Stream.
Λοιπόν, τότε ο Nord Stream εξαλείφθηκε σε μια πράξη πολέμου. Ο φόβος της σημερινής ομοσπονδιακής κυβέρνησης της Γερμανίας να μην κουνήσει το δάχτυλο στον δράστη, σε καμία περίπτωση, τα λέει όλα. Αυτό θέλουν οι ΗΠΑ; Την Γερμανία ως αποικία; Μια αποικία που δεν έχει το δικαίωμα να αποφασίζει για την δική της ενεργειακή πολιτική; Ένα έθνος που δεν έχει το δικαίωμα να ακολουθήσει τον δικό του δρόμο, όπου κι αν οδηγήσει; Οι ΗΠΑ μπορούν να τα κάνουν όλα αυτά ως ο λαμπερός νικητής της ιστορίας. Αλλά μετά πρέπει να το θέλουν κι αυτοί, πρέπει να το πουν κι αυτοί, για να προσαρμοστούμε σε αυτό.
(…)
Το να είσαι σκλάβος έχει και πλεονεκτήματα. Είναι το ευγενέστερο δικαίωμα ενός υπηρέτη να μην συμμετέχει στις μάχες του κυρίου του, αλλά να απολαμβάνει την ειρήνη. Αλλά ούτε αυτό αρέσει στην ηγεσία των ΗΠΑ. Στους πολλούς πολέμους των τελευταίων 30 χρόνων, στην Ευρώπη, στην Μέση Ανατολή, αναμενόταν να συμμετάσχουμε σε όλους μετά από αίτημα των ΗΠΑ, αλλά γιατί να το κάνουμε; Δεν χρειάζεται πλέον να κάνουμε πολέμους, έχουμε ήδη αποχαιρετήσει την ιστορία. Εξαιτίας αυτού, παραμορφώσαμε τον στρατό μας πέρα από την αναγνώριση.
Αλλά τώρα, όταν φτάσαμε στο σημείο της απόλυτης ακυρότητας, οι πολιτικοί μας ηγέτες ανακάλυψαν τον ενθουσιασμό για τον πόλεμο. Η επιθετικότητα έχει γίνει μια τρέλα με εντολή του κράτους που δεν έχουμε δει από το τέλος του τελευταίου παγκόσμιου πολέμου. Το CDU, που ηγείται της αντιπολίτευσης, ξεπερνά επί του παρόντος τα κυβερνώντα κόμματα στο ποιος μπορεί να κάνει την πιο δυνατή, πιο χυδαία πολεμική κραυγή. Όλα αυτά παρά την πλήρη στρατιωτική ανικανότητα. (…) Θα τελειώσουμε αυτήν την τραγική παρωδία το συντομότερο δυνατό.
Θα συντονιστούμε με τις ΗΠΑ για αυτό. Αλλά για αυτό, οι ΗΠΑ πρέπει να ξέρουν σε ποιον κόσμο θέλουν να ζήσουν. Γιατί αν πρέπει να είναι μια αυτοκρατορία, τότε πρέπει να παλέψεις μόνος σου γι’ αυτήν, να θυσιάσεις το αίμα και τα αγαθά σου. Μην περιμένετε από τους ανελεύθερους να αναλάβουν αυτόν τον αγώνα για εσάς. Αυτό είναι αδύνατο. Δεν θα υπάρξει κάτι τέτοιο. Ένας σκλάβος που πολεμά θα απαιτήσει πάντα την ελευθερία ως ανταμοιβή. Αλλά ελευθερία σημαίνει επίσης ότι οι άνθρωποι θα τραβήξουν το δρόμο τους και θα αναζητήσουν τη δική τους ευτυχία. Αν δεν το κάνουν, είναι σκλάβοι. Και οι σκλάβοι δεν πολεμούν. Μην τους κατηγορείτε για αυτό.
Ως εκ τούτου, όταν ο πρόεδρος Ντόναλντ Τραμπ απαιτεί από τη Γερμανία να αναλάβει την ευθύνη για την δική της ασφάλεια στο μέλλον, θα πρέπει επίσης να είναι σαφής για τις πλήρεις συνέπειες. Ότι θα ακούσουμε ευγενικά τις ανησυχίες του για το Nord Stream και τον ενεργειακό μας εφοδιασμό, αλλά ότι θα πάρουμε τις δικές μας αποφάσεις και πρέπει να τις αποδεχτεί, είτε του αρέσουν είτε όχι. Εμείς οι Γερμανοί έχουμε χάσει αυτό το πνεύμα ελευθερίας. (…)».
