Μηχανικός σκύλος της Αρχαίας Αιγύπτου: Ένα τεχνούργημα 3.400 ετών που “γαβγίζει” και κινείται!

Ένας μηχανικός σκύλος 3.400 ετών από την αρχαία Αίγυπτο κινείται, γαβγίζει και επιδεικνύει εκπληκτική αρχαία μηχανική.

Οι αρχαίοι Αιγύπτιοι ήταν τεχνίτες, μηχανικοί και καινοτόμοι, δημιουργώντας αντικείμενα που όχι μόνο εξυπηρετούσαν θρησκευτικούς ή τελετουργικούς σκοπούς, αλλά επιδείκνυαν και αξιοσημείωτη δεξιοτεχνία.

Ανάμεσα στις πολλές ανακαλύψεις αυτού του πολιτισμού, ξεχωρίζει ένα μοναδικό τεχνούργημα – ένα μηχανικό ειδώλιο σκύλου που κινείται, ανοίγει το στόμα του και φαίνεται ακόμη και να γαβγίζει. Λαξευμένο από ελεφαντόδοντο, αυτό το εξαιρετικό κομμάτι χρονολογείται από τη βασιλεία του Αμένχοτεπ Γ’ (1390–1352 π.Χ.), καθιστώντας το άνω των 3.400 ετών.

Τώρα καθώς στεγάζεται στο Μητροπολιτικό Μουσείο Τέχνης , αυτή η σπάνια ανακάλυψη προσφέρει μια συναρπαστική ματιά στον ρόλο των σκύλων στην αρχαία αιγυπτιακή κοινωνία και την ευρηματικότητα των τεχνιτών τους. Ο μηχανισμός του κινούμενου σαγονιού και ο περίπλοκος σχεδιασμός του το καθιστούν ένα από τα πιο συναρπαστικά κειμήλια της περιόδου του Νέου Βασιλείου, εγείροντας ερωτήματα σχετικά με τον σκοπό του—ήταν ένα παιχνίδι, ένα τελετουργικό αντικείμενο ή κάτι ακόμα πιο μυστηριώδες;

Η ανακάλυψη και η δεξιοτεχνία του μηχανικού σκύλου

Το μήκους 18,2 εκατ. γλυπτό από ελεφαντόδοντο ανακαλύφθηκε από τον διάσημο αρχαιολόγο Χάουαρντ Κάρτερ, γνωστότερο για την αποκάλυψη του τάφου του βασιλιά Τουταγχαμών. Αν και η ακριβής τοποθεσία του τόπου ταφής αυτού του μηχανικού σκύλου είναι αβέβαιη, οι ειδικοί προτείνουν ότι πιθανότατα τοποθετήθηκε στον τάφο ενός επίλεκτου ατόμου, πιθανώς κάποιου από τη βασιλική αυλή του Αμένχοτεπ Γ’.

Ο σκύλος είναι σμιλεμένος σε μια δυναμική στάση, με τα πόδια του τεντωμένα σαν να χοροπηδάει στον αέρα. Το πιο εντυπωσιακό χαρακτηριστικό αυτού του αντικειμένου είναι η κινητή σιαγόνα του, που λειτουργεί από έναν μικρό μηχανισμό μοχλού που κάποτε επέτρεπε στο στόμα να ανοίγει και να κλείνει. Όταν ενεργοποιηθεί, η γνάθος αποκαλύπτει δύο κάτω δόντια και μια γλώσσα βαμμένη με κόκκινο χρώμα, δίνοντας την εντύπωση ότι ο σκύλος γαβγίζει. Αρχικά, αυτός ο μηχανισμός ελεγχόταν πιθανότατα από ένα δερμάτινο κορδόνι, το οποίο με την πάροδο του χρόνου αντικαταστάθηκε από μια μεταλλική ράβδο που εισήχθη στον ώμο του ειδωλίου.

Το ίδιο το σκάλισμα είναι εξαιρετικά λεπτομερές, με ρεαλιστική υφή γούνας, κομψό σώμα και προσεκτικά χαραγμένες γραμμές γύρω από το λαιμό που μοιάζουν με κολάρο, υποδεικνύοντας ότι ήταν εξημερωμένο κατοικίδιο και όχι άγριο κυνηγετικό σκυλί. Η χρήση ελεφαντόδοντου, ενός πολύτιμου και σπάνιου υλικού, υποδηλώνει περαιτέρω ότι αυτό ήταν ένα αντικείμενο κύρους, που πιθανώς ανήκε σε κάποιον ευγενούς χαρακτήρα.

Ήταν ο μηχανικός σκύλος ένα παιχνίδι, τελετουργικό αντικείμενο ή κάτι περισσότερο;

Η ακριβής λειτουργία αυτού του μηχανικού σκύλου παραμένει μυστήριο. Δεδομένης της ικανότητάς του να κινείται και να προσομοιώνει το γάβγισμα, μια πιθανότητα είναι ότι ήταν ένα παιχνίδι για ένα παιδί βασιλικής οικογένειας, παρέχοντας ψυχαγωγία με τρόπο παρόμοιο με τα σύγχρονα μηχανικά ή κουρδισμένα παιχνίδια. Η περίοδος του Νέου Βασιλείου είδε μια αύξηση στα περίπλοκα σχεδιασμένα αντικείμενα για ελίτ οικογένειες, συμπεριλαμβανομένων επιτραπέζιων παιχνιδιών, κούκλων και διαδραστικών ειδωλίων.

Μια άλλη πιθανότητα είναι ότι το τεχνούργημα είχε τελετουργικό ή συμβολικό σκοπό. Στις αρχαίες αιγυπτιακές δοξασίες, τα σκυλιά συνδέονταν συχνά με τη μετά θάνατον ζωή, ιδιαίτερα μέσω του θεού Anubis, της θεότητας με κεφάλι τσακαλιού που είναι υπεύθυνη για τη μουμιοποίηση και την καθοδήγηση των ψυχών στον κάτω κόσμο. Μερικοί μελετητές προτείνουν ότι αυτός ο μηχανικός σκύλος μπορεί να είχε τοποθετηθεί στον τάφο για να συνοδεύσει τον νεκρό στη μετά θάνατον ζωή, είτε ως φύλακας είτε ως αναπαράσταση ενός αγαπημένου κατοικίδιου.

Επιπλέον, τα σκυλιά έπαιξαν σημαντικό ρόλο στην προστασία, το κυνήγι και τη συντροφιά, και συχνά μουμιοποιούνταν και θάβονταν μαζί με τους ιδιοκτήτες τους. Η παρουσία ενός μηχανικού σκύλου σε ένα χώρο ταφής μπορεί να συμβόλιζε τη συνέχιση αυτού του δεσμού πέρα ​​από το θάνατο.

Ο ρόλος των σκύλων στην αρχαία αιγυπτιακή κοινωνία

Τα σκυλιά ήταν βαθιά ενσωματωμένα στην καθημερινή ζωή της Αιγύπτου, εξυπηρετώντας πολλαπλούς σκοπούς, από ζώα εργασίας έως πιστούς συντρόφους. Μερικοί εκπαιδεύτηκαν για το κυνήγι και τη φύλαξη, ενώ άλλοι ζούσαν ως οικιακά κατοικίδια, συχνά δέχονταν περίτεχνες ταφές παρόμοιες με τις ανθρώπινες αντίστοιχές τους.

Κατά την περίοδο του Νέου Βασιλείου (1550–1070 π.Χ.), τα περιλαίμια σκύλων έγιναν ολοένα και πιο περίτεχνα, με μερικά να διαθέτουν επιγραφές με το όνομα του σκύλου. Τα αρχαιολογικά ευρήματα αποκάλυψαν αρχαία αιγυπτιακά ονόματα σκύλων που μεταφράζονται σε φράσεις όπως «Blackie», «Son of the Moon» και «Good-for-Nothing», που δείχνουν μια προσωπική σχέση μεταξύ των ζώων και των ιδιοκτητών τους.

Πέρα από τους ρόλους τους στην καθημερινή ζωή, τα σκυλιά είχαν επίσης θρησκευτική και συμβολική σημασία. Οι εικόνες του Anubis που μοιάζουν με τσακάλι ενίσχυσαν τη σύνδεσή τους με τον θάνατο, τη μετά θάνατον ζωή και την πνευματική προστασία. Η θανάτωση ενός σκύλου με κολάρο θεωρούνταν σοβαρό παράπτωμα και οι οικογένειες που θρηνούσαν συχνά ξύριζαν τα φρύδια τους ως ένδειξη θλίψης. Οι Αιγύπτιοι πίστευαν επίσης ότι τα σκυλιά θα επανενωθούν με τους ιδιοκτήτες τους στη μετά θάνατον ζωή, γεγονός που εξηγεί την πρακτική της μουμιοποίησης των σκύλων και τη συμπερίληψή τους στις ταφικές τελετές.

Ποια ράτσα μπορεί να αντιπροσωπεύει ο αρχαίος αιγυπτιακός μηχανικός σκύλος;

Αν και είναι αδύνατο να προσδιοριστεί η ακριβής ράτσα που απεικονίζεται σε αυτό το μηχανικό ειδώλιο, η αιγυπτιακή τέχνη απεικονίζει συχνά λεπτούς, ενεργητικούς σκύλους με μεγάλα αυτιά και μακριά άκρα. Μερικές από τις πιο συχνά αντιπροσωπευόμενες φυλές σε τάφους και γλυπτά του Νέου Βασιλείου περιλαμβάνουν:

Basenjis – Ένα μικρό, ευκίνητο κυνηγετικό σκυλί με κουλουριασμένη ουρά, γνωστό για την εξυπνάδα και την ήσυχη φύση του.
Ibizan Hounds – Ένα ψηλό, κομψό κυνηγετικό σκυλί που μοιάζει πολύ με απεικονίσεις στην αιγυπτιακή τέχνη.
Pharaoh Hounds – Μια βασιλική ράτσα με λεπτή κατασκευή και ισχυρό κυνηγετικό ένστικτο, που πιστεύεται ότι προέρχεται από αρχαία αιγυπτιακά σκυλιά.


Αυτές οι ράτσες εκτιμήθηκαν ιδιαίτερα για την ταχύτητα, την πίστη και την ικανότητά τους να παρακολουθούν το θήραμα, γεγονός που τις καθιστά ιδανικούς συντρόφους τόσο για το κυνήγι όσο και για την οικιακή ζωή.

Δείτε ΦΩΤΟ ΕΔΩ

photo: pixabay

ΠΟΛΙΤΙΚΟΛΟΓΙΕΣ

ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΔΙΑΒΑΣΕΤΕ

ΠΑΡΑΞΕΝΑ

LATEST

Κύρια Θέματα

ΕΥΚΑΙΡΙΕΣ ΑΓΟΡΩΝ

Κάθε μέρα μαζί