Η έρευνα, που δημοσιεύτηκε στο Oxford Journal of Archaeology , αποκαλύπτει πώς οι κυνηγοί-τροφοσυλλέκτες πριν από περισσότερα από 20.000 χρόνια διαμόρφωσαν και προσάρμοσαν το περιβάλλον του σπηλαίου για να αναπαραστήσουν τη ροή του νερού και ενδεχομένως το γύρω τοπίο.
Η τοποθεσία Ségognole 3 , στο Noisy-sur-École, είναι μοναδική στο συνδυασμό της εικονιστικής τέχνης των σπηλαίων με αρχιτεκτονικές παρεμβάσεις στην πέτρα. Αυτές οι αλλαγές όχι μόνο εξυπηρετούσαν έναν πρακτικό σκοπό στον έλεγχο της διείσδυσης του νερού αλλά μπορεί επίσης να είχαν συμβολική ή τελετουργική σημασία.
Η πιο γοητευτική υπόθεση είναι ότι το σύνολο των χαρακτικών στο δάπεδο του σπηλαίου αποτελεί μια μινιατούρα αναπαράστασης του γύρω τοπίου , ένα είδος «μοντέλου κλίμακας» των υδρολογικών και γεωμορφολογικών χαρακτηριστικών της περιοχής.
Η έρευνα, με επικεφαλής τους Médard Thiry και Anthony Milnes, περιγράφει πώς το καταφύγιο τροποποιήθηκε προσεκτικά από ανθρώπινα χέρια για να χειριστεί τη ροή του νερού μέσω μιας σειράς καναλιών, λεκανών και κοιλοτήτων. Αυτά τα χαρακτηριστικά, σε συνδυασμό με περίπλοκα χαρακτικά, παραπέμπουν σε μια αναπαράσταση του υδρογραφικού συστήματος της περιοχής , που περιλαμβάνει ποτάμια, λίμνες και τις εισόδους του δέλτα τους καθώς και λόφους.
Η ανακάλυψη στο Ségognole 3 είναι αξιοσημείωτη όχι μόνο για τη μοναδικότητά της αλλά και για τις επιπτώσεις της στην κατανόηση των γνωστικών ικανοτήτων και της κοινωνικής οργάνωσης των προϊστορικών ανθρώπων. Σύμφωνα με τους συγγραφείς, τα χαρακτικά του καταφυγίου θα μπορούσαν να θεωρηθούν ως ο πρώτος γνωστός τρισδιάστατος χάρτης μιας περιοχής , που σηματοδοτεί μια απόκλιση από άλλες παραστάσεις της εποχής, οι οποίες ήταν δισδιάστατες και φορητές.
Το σπήλαιο βρίσκεται σε στρατηγική τοποθεσία πάνω από την κοιλάδα του ποταμού École , προς την πάνω πλευρά του ποταμού Σηκουάνα, όπου εγκαταστάθηκαν αρχαίοι κυνηγοί-τροφοσυλλέκτες, εκμεταλλευόμενοι τους φυσικούς πόρους. Από την άποψη του τοπίου, η κοιλάδα πρόσφερε άφθονες ευκαιρίες κυνηγιού, με μεγάλα φυτοφάγα ζώα να μεταναστεύουν κατά μήκος του ποταμού σε συγκεκριμένα σημεία. Αυτό το πλαίσιο καθιστά εύλογη την υπόθεση ότι το χαραγμένο μοντέλο στο σπήλαιο μπορεί να είχε χρησιμοποιηθεί για τον σχεδιασμό στρατηγικών κυνηγιού ή ακόμα και για τη διδασκαλία νέων μελών της κοινότητας σχετικά με βασικούς περιβαλλοντικούς πόρους.
Ένα από τα πιο συναρπαστικά χαρακτηριστικά της χαρακτικής Ségognole είναι η ενεργή αλληλεπίδρασή της με το νερό . Κατά τη διάρκεια των βροχών, το νερό ρέει μέσα από τα κανάλια και τις λεκάνες, «ζωντανεύοντας» το μοντέλο και δείχνοντας πώς τα ποτάμια και οι παραπόταμοι θα μπορούσαν να λειτουργούσαν στο πραγματικό τοπίο. Το όλο θέμα θα μπορούσε να κινείται με την είσοδο νερού. Αυτό το δυναμικό στοιχείο ενισχύει την ιδέα ότι τα χαρακτικά δεν ήταν απλώς διακοσμητικά αλλά λειτουργικά και εκπαιδευτικά εργαλεία, πιθανώς εμποτισμένα με πολιτιστική και πνευματική σημασία.
Επιπλέον, ο σχεδιασμός αντανακλά μια προηγμένη κατανόηση του φυσικού περιβάλλοντος και μια αφηρημένη ικανότητα αναπαράστασης χωρικών και λειτουργικών σχέσεων. Υπό αυτή την έννοια, ο τρισδιάστατος χάρτης του Ségognole 3 ξεχωρίζει ως απόδειξη της γνωστικής και συμβολικής πολυπλοκότητας των κοινοτήτων της Ανώτερης Παλαιολιθικής.
Η ανακάλυψη στο Ségognole 3 προσθέτει σε ένα αυξανόμενο σύνολο αποδεικτικών στοιχείων που υποδηλώνουν ότι οι παλαιολιθικοί κυνηγοί-τροφοσυλλέκτες όχι μόνο ήταν έμπειροι στο κυνήγι και τη συλλογή, αλλά κατείχαν επίσης μια βαθιά κατανόηση του περιβάλλοντός τους και την ικανότητα να το αναπαραστήσουν με αφηρημένο και λειτουργικό τρόπο. Παρόμοια, αν και λιγότερο εξελιγμένα, παραδείγματα περιλαμβάνουν χαρακτικά στην Ουκρανία και την Ιβηρική Χερσόνησο που απεικονίζουν στοιχεία τοπίου σε υποτυπώδεις μορφές.
Ωστόσο, το μοντέλο Ségognole ξεχωρίζει για την τρισδιάστατη ενσωμάτωσή του και την πιθανή πρακτική χρήση του, συνδυάζοντας τα φυσικά χαρακτηριστικά του καταφυγίου με ανθρώπινες τροποποιήσεις για να δημιουργήσει ένα μοναδικό λειτουργικό και συμβολικό σύστημα.
Δείτε ΦΩΤΟ ΕΔΩ
photo: pixabay
