Η ανακάλυψη, που δημοσιεύτηκε στο Cambridge Archaeological Journal, ρίχνει νέο φως στην κοινωνική και πολιτική οργάνωση της Μεσοποταμίας της Εποχής του Χαλκού , έρχεται σε αντίθεση με τις μακροχρόνιες υποθέσεις σχετικά με την άνοδο των πρώιμων κρατών.
Το Başur Höyük, που χρονολογείται μεταξύ 3100 και 2800 π.Χ., ήταν μέρος του ευρύτερου πολιτισμού της Μεσοποταμίας. Η τοποθεσία είναι γνωστή για την ύπαρξη ταφών με πλούσια διακόσμηση και οι αρχαιολόγοι είχαν ήδη ανακαλύψει έναν θησαυρό από αντικείμενα , όπως χάλκινα αντικείμενα, χάντρες και υφάσματα. Αυτές οι ανακαλύψεις έδειξαν το γεγονός ότι η τοποθεσία κατοικούνταν από έναν κοινωνικά περίπλοκο πληθυσμό, πιθανώς υπό την ηγεσία μιας ιεραρχικής μοναρχίας.
Αλλά μια νέα σκελετική ανάλυση του υλικού της τοποθεσίας έχει ρίξει περαιτέρω φως στη φύση αυτής της αρχαίας κοινότητας. Οι επιστήμονες που διεξήγαγαν ανάλυση DNA των λειψάνων που ανακαλύφθηκαν από αυτούς τους τάφους εξεπλάγησαν από ένα εντυπωσιακό μοτίβο: πολλά από τα άτομα που θάφτηκαν με τα πιο πλούσια αντικείμενα ήταν έφηβες. Ο David Wengrow, ένας από τους ερευνητές που συμμετείχαν στη μελέτη, ανέφερε ότι τα ευρήματα δείχνουν ότι αυτά τα άτομα συγκεντρώθηκαν από διαφορετικές ομάδες.
Ο σκοπός τέτοιων ταφών δεν είναι ακόμη γνωστός. Σε παλαιότερες μελέτες, οι αρχαιολόγοι πίστευαν ότι τέτοιοι τάφοι μπορεί να ήταν για νεαρούς βασιλικούς με τους θυσιασμένους συνοδούς τους. Τα νέα στοιχεία έρχονται σε αντίθεση με αυτή τη θεωρία. Με ανάλυση DNA, αποκάλυψε ότι τα πτώματα δεν είχαν βιολογική σχέση και επομένως δεν θα ήταν μέλη μιας κυρίαρχης οικογένειας. Αντίθετα, μπορεί να ήταν μέρος ενός «ηλικιακού συνόλου», μιας ομάδας ατόμων της ίδιας ηλικίας που θα είχαν υποβληθεί σε ορισμένες ειδικές τελετουργίες μετάβασης.
Μερικοί επιστήμονες πιστεύουν ότι οι θυσίες θα μπορούσαν να ήταν μέρος μιας μύησης λατρείας και τα νεκρά άτομα ήταν βασικά πρόσωπα σε μια ιεροτελεστία μετάβασης στην ενηλικίωση. Άλλοι προτείνουν ότι αυτοί οι τάφοι αποτελούν απόδειξη μιας πιο δυναμικής και ρευστής πολιτικής δομής από ό,τι πιστεύαμε προηγουμένως, με την ηγεσία και τη διακυβέρνηση να εναλλάσσονται δυνητικά μεταξύ ιεραρχικών και εξισωτικών συστημάτων.
Ο Wengrow πιστεύει ότι οι πρακτικές ταφής στο Başur Höyük δείχνουν ότι οι πολιτικές και κοινωνικές δομές στην πρώιμη Μεσοποταμία ήταν πιο ευέλικτες από ό,τι υποτίθεται για πολύ καιρό.
Το γεγονός ότι μέσα στους τάφους βρίσκονται εκλεκτά ρούχα και εισαγόμενα υλικά κάνει την κατάσταση περίπλοκη. Οι νεκροί φορούσαν περίπλοκα στολίδια με χάντρες και στερεώνονταν με μεταλλικές καρφίτσες, κάτι που υποδηλώνει ότι η ενδυμασία ήταν συμβολική και όχι απλώς λειτουργική. Αυτή η προσοχή στο τελετουργικό ντύσιμο ενισχύει την ιδέα ότι αυτά τα άτομα κατέλαβαν σημαντικές θέσεις στην κοινωνική τους ιεραρχία, ίσως ως αρχηγοί, επιλεγμένες ελίτ ή θύματα εχθροπραξιών μεταξύ των κοινωνιών.
Περαιτέρω έρευνα βρίσκεται σε εξέλιξη για τη μελέτη πρόσθετων υπολειμμάτων και τεχνουργημάτων από την τοποθεσία, με τους αρχαιολόγους να ελπίζουν να αποκτήσουν περισσότερες πληροφορίες για τις ζωές και τους θανάτους αυτών των εφήβων.
Δείτε ΦΩΤΟ ΕΔΩ
photo: pixabay
