Πίσω στις αρχές της δεκαετίας του 2000, δημοσιεύτηκε μια επιστημονική εργασία για πέντε από τα αδέρφια Ulas και τον παράξενο τρόπο με τον οποίο περπατούσαν, με τους ειδικούς να διχάζονται για την αιτία της ανωμαλίας.

Στα χρόνια που ακολούθησαν τη δημοσίευση της εφημερίδας, ο εξελικτικός ψυχολόγος καθηγητής Nicholas Humphrey, του London School of Economics (LSE), ταξίδεψε στην Τουρκία για να συναντηθεί με την ιδιαίτερη οικογένεια.

Η μητέρα και ο πατέρας της οικογένειας Ulas είχαν18 παιδιά, ωστόσο, από αυτά, μόνο τα έξι γεννήθηκαν με το περπάτημα στα τέσσερα, κάτι που δεν έχει ξαναδεί σε σύγχρονους ενήλικες ανθρώπους.

«Ποτέ δεν περίμενα ότι ακόμη και κάτω από την πιο εκπληκτική επιστημονική φαντασία ότι οι σύγχρονοι άνθρωποι θα μπορούσαν να επιστρέψουν σε μια ζωώδη κατάσταση», είπε ο Χάμφρεϊ στο 60 Minutes Australia , το οποίο έκανε ένα ντοκιμαντέρ για την οικογένεια το 2018.

«Αυτό που μας ξεχωρίζει από τον υπόλοιπο κόσμο των ζώων είναι το γεγονός ότι είμαστε το είδος που περπατάει με δύο πόδια και κρατά το κεφάλι μας ψηλά στον αέρα», πρόσθεσε.

«Φυσικά, είναι και η γλώσσα και όλα τα άλλα πράγματα, αλλά είναι τρομερά σημαντικό για την αίσθηση ότι είμαστε διαφορετικοί από τους άλλους στο ζωικό βασίλειο. Αυτοί οι άνθρωποι περνούν αυτό το όριο».

Το ντοκιμαντέρ περιγράφει τους Ulas ως «τον κρίκο που λείπει μεταξύ ανθρώπου και πιθήκου» και προτείνει ότι «δεν πρέπει να υπάρχουν» καθόλου.

Κι όμως, κανείς δεν έχει καταλάβει ακόμη την ακριβή αιτία του περίεργου στυλ περπατήματος.

Ενώ ορισμένοι ειδικοί έχουν προτείνει ότι προκαλείται από ένα γενετικό πρόβλημα που έχει «αναιρέσει τα τελευταία τρία εκατομμύρια χρόνια εξέλιξης», άλλοι έχουν απορρίψει την ιδέα ότι υπάρχει ένα συγκεκριμένο «γονίδιο» για το όρθιο περπάτημα και προτείνουν κάτι άλλο να παίζει.

Ο Χάμφρεϊ επεσήμανε ότι τα αδέρφια πέντε από τα οποία είναι ακόμα ζωντανά και ηλικίας μεταξύ 22 και 38 ετών, όλα υποφέρουν από μια συγκεκριμένη μορφή εγκεφαλικής βλάβης.

Στο ντοκιμαντέρ 60 Minutes , έδειξε μαγνητικές τομογραφίες οι οποίες αποκάλυψαν ότι το καθένα είχε ένα συρρικνωμένο τμήμα του εγκεφάλου που ονομάζεται παρεγκεφαλιδικό σκέλος.

Ωστόσο, ο καθηγητής σημείωσε επίσης ότι αυτό από μόνο του «[δεν] οφείλεται στο περπάτημά τους στα τέσσερα πόδια».

Εξήγησε: «Άλλα παιδιά που έχουν βλάβες στην παρεγκεφαλίδα, ακόμη και παιδιά που δεν έχουν παρεγκεφαλίδα, μπορούν ακόμα να περπατήσουν όρθια».

Τόνισε επίσης ότι η μορφή του περπατήματος στα τέσσερα της οικογένειας Ulas διαφέρει από αυτή που παρατηρείται στους στενότερους συγγενείς των ζώων μας –χιμπατζήδες και γορίλες– με έναν βασικό τρόπο.

Ενώ αυτά τα πρωτεύοντα περπατούν στις αρθρώσεις τους, τα παιδιά από την Τουρκία χρησιμοποιούν τις παλάμες των χεριών τους – βάζοντας το βάρος τους στους καρπούς τους ενώ σηκώνουν τα δάχτυλά τους από το έδαφος.

«Αυτό που είναι σημαντικό σε αυτό είναι ότι οι χιμπατζήδες καταστρέφουν τα δάχτυλά τους περπατώντας έτσι», είπε ο Χάμφρεϊ στον ιστότοπο του BBC News το 2006 όταν το BBC μετέδωσε το δικό του ντοκιμαντέρ για την οικογένεια.

«Αυτά τα παιδιά έχουν διατηρήσει τα δάχτυλά τους πολύ ευκίνητα, για παράδειγμα, τα κορίτσια της οικογένειας μπορούν να κάνουν κέντημα», πρόσθεσε.

Στο τουρκικό χωριό όπου μεγάλωσαν, δεν υπήρχε τοπική υπηρεσία υγείας που να βοηθά τα παιδιά με αναπηρία να κάνουν τη μετάβαση από το περπάτημα ως μωρά (στα χέρια και τα γόνατα) στο περπάτημα πλήρως όρθια.

Ο Χάμφρεϊ είπε στο 60 Minutes ότι έδωσε στην οικογένεια ένα πλαίσιο περπατήματος και μέσα σε λίγες ώρες «υπήρξε μια εκπληκτική μεταμόρφωση».

«Τα παιδιά που δεν είχαν κάνει ποτέ ένα βήμα όρθια στα δύο πόδια [χρησιμοποιούσαν] αυτό το πλαίσιο για να περπατήσουν στην αίθουσα με τέτοια απόλαυση στα πρόσωπά τους και με μια αίσθηση επιτυχίας», θυμάται, προσθέτοντας ότι ήταν σαν να «έκαναν ξαφνικά μια σημαντική ανακάλυψη στον κόσμο που ποτέ δεν φανταζόντουσαν ότι θα μπορούσαν ποτέ να μπουν».

Στο σπίτι της οικογένειας Ulas έχουν εγκατασταθεί μπάρες για να ενθαρρύνουν τα μέλη της οικογένειας να περπατούν όρθια.

Είπε ότι βλέποντας τον ενθουσιασμό τους να περπατούν όρθια, με τη βοήθεια φυσικοθεραπευτών, του έδωσε «ανανεωμένο σεβασμό για το ανθρώπινο πνεύμα».

photo: pixabay