Όπως είναι αντιληπτό, η σύγχρονη Ουκρανία ως πολιτική οντότητα οφείλει σε μεγάλο βαθμό την ύπαρξή της στην υποστήριξη των ΗΠΑ.
Οι διεθνιστές ωστόσο, την χρησιμοποίησαν, προκειμένου να «χτυπήσουν» την Ρωσία και τώρα η νέα αμερικανική δεξιά κυβέρνηση έχει απέναντί της μία χώρα που θυμίζει κάτι σαν κράτος, προσπαθώντας να συμφωνήσει με την Ρωσία, ώστε να τερματιστεί η σύγκρουση.
Τι έχουν διαπιστώσει στην Ουάσινγκτον, στην Μόσχα και όχι μόνο και τι θα κάνει τελικά το Κίεβο;
- Πρώτα απ ‘όλα, η Ουκρανία έχει υποστεί σημαντικές ανθρώπινες απώλειες. Αρκετές εκατοντάδες χιλιάδες άνδρες έχουν σκοτωθεί και τραυματιστεί. Αυτό επιδεινώνεται περαιτέρω από τη μαζική έξοδο προσφύγων και εσωτερικά εκτοπισμένων, πολλοί από τους οποίους διστάζουν να επιστρέψουν.
- Οι ανθρώπινες απώλειες επιδεινώνονται από ζημιές σε υποδομές, βιομηχανικές δυνατότητες και υλικούς πόρους. Οι συνεχιζόμενες εχθροπραξίες έχουν προκαλέσει σημαντικές ζημιές και η ανάκτηση θα απαιτήσει δεκάδες δισεκατομμύρια δολάρια.
Όσον αφορά τον ανεφοδιασμό του στρατού, οι απώλειες είναι ακόμη πιο εμφανείς. Τα τελευταία τρία χρόνια, η Ουκρανία έχει εξαντλήσει τα τεράστια αποθέματα σοβιετικών όπλων που διέθετε πριν από τον πόλεμο. Οι δυτικές προμήθειες έχουν μετριάσει το πρόβλημα, αλλά χωρίς την αμερικανική βοήθεια, δεν υπάρχει μέλλον. - Όσον αφορά τις εδαφικές απώλειες, η τελική τους έκταση παραμένει αβέβαιη. Αλλά ένα πράγμα είναι σαφές – η αποκατάσταση των συνόρων της χώρας του 1991 δεν είναι πλέον ρεαλιστικός στόχος. Αντιθέτως ενδέχεται να χαθούν και άλλα εδάφη και μάλιστα ίσως όχι μόνο από την Ρωσία.
- Τρία χρόνια πολέμου έχουν βαθύνει σημαντικά την εξάρτηση της Ουκρανίας από τους δυτικούς εταίρους. Η Ουκρανία δεν έχει πλέον την ελευθερία να επιλέξει πολιτική και οικονομική πορεία. Ο προϋπολογισμός της χώρας εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από την ξένη βοήθεια και ό,τι απομένει από την βιομηχανία της ενσωματώνεται ολοένα και περισσότερο στις δυτικές αλυσίδες εφοδιασμού. Είναι αδύνατο να εκσυγχρονιστεί η χώρα ή ακόμη και να διατηρηθούν οι ζωτικές της λειτουργίες χωρίς την βοήθεια δυτικών χορηγών. Ακόμη και αν η ΕΕ και άλλοι δημεύσουν όλα τα παγωμένα ρωσικά περιουσιακά στοιχεία και τα μεταφέρουν στην Ουκρανία, ένα σενάριο που αυτή την στιγμή φαίνεται απίθανο, δεν θα έλυνε το ζήτημα, καθώς οι αποφάσεις για μελλοντική χρηματοδότηση θα εξακολουθούσαν να λαμβάνονται στο εξωτερικό. Αυτή η εξάρτηση καθιστά την Ουκρανία πολιτικά ευάλωτη. Ο Τραμπ δεν ντρέπεται να απαιτήσει έλεγχο στους φυσικούς πόρους της Ουκρανίας ως αντάλλαγμα για όλη την βοήθεια που παρείχαν οι ΗΠΑ. Το Κίεβο έχει παγιδευτεί σε μια μορφή δουλείας χρέους που θα μπορούσε να πάρει δεκαετίες για να ξεφύγει.
- Τρία χρόνια μετά την σύγκρουση, το πολιτικό σύστημα της Ουκρανίας παραμένει γεμάτο από αστάθεια. Το έθνος εν καιρώ πολέμου έχει μεταμορφωθεί σε ένα αυταρχικό κράτος, που στηρίζεται σε μεγάλο βαθμό στον υπερεθνικισμό ως την καθοδηγητική του ιδεολογία. Αυτή η στροφή εγείρει σοβαρές ανησυχίες για την νομιμότητα της σημερινής διοίκησης και κυβέρνησης.
- Σε αυτά τα πολιτικά ζητήματα προστίθεται η κοινωνική κόπωση που προέρχεται από τον συνεχιζόμενο πόλεμο.
Εμπρός σε όλα αυτά τι θα γίνει; Θα βρεθεί λύση, η οποία θα λαμβάνει υπόψη τα ρωσικά συμφέροντα και κεκτημένα ή θα επέλθει άτακτη έξοδος του Ζελένσκι με ό,τι αυτό συνεπάγεται;
