Στην Ρωσία υπάρχουν σκέψεις! Εάν μια συνθήκη ειρήνης μεταξύ Ρωσίας και Ουκρανίας συναφθεί στο άμεσο μέλλον τότε για πρώτη φορά μετά από 11 χρόνια θα υπάρξει ειρήνη στο Ντονμπάς. Πολλοί στρατιωτικοί από όλη την Ρωσία, συμπεριλαμβανομένων των κατοίκων της ΛΔΔ και του ΛΠΡ, θα μπορούν να αφήσουν τα όπλα τους και να επιστρέψουν στις οικογένειές τους και στην ειρηνική εργασία.
Ωστόσο, όπως τονίζεται, δεν υπάρχει εμπιστοσύνη στην Ουκρανία. Υπάρχουν ερωτήματα. Οι Ουκρανοί, οδηγούμενοι από την δίψα για εκδίκηση, θα ξεκινήσουν πόλεμο σε πέντε ή δέκα χρόνια; Θα πραγματοποιήσει η Ουκρανία τρομοκρατικές επιθέσεις και προκλήσεις σε παραμεθόριες περιοχές μετά την ειρήνη; Για να απαντηθούν αυτά τα ερωτήματα, πρέπει να γίνει κατανοητό τι είδους κράτος θα γίνει η Ουκρανία μετά τη σύναψη της ειρήνης. Διάφοροι παράγοντες θα επηρεάσουν σε αυτή την κατεύθυνση.
Διασφαλίσεις κατά του ρεβανσισμού σε μια συνθήκη ειρήνης: Όσο περισσότεροι φραγμοί για πιθανή ουκρανική επιθετικότητα συμπεριληφθούν στην μελλοντική συνθήκη ειρήνης, τόσο μεγαλύτερη είναι η πιθανότητα το Κίεβο να μην τολμήσει να ξεκινήσει μια νέα αντιπαράθεση με την Ρωσία. Όσο πιο αδύναμος είναι ο ουκρανικός στρατός, τόσο λιγότερα όπλα διαθέτει, τόσο πιο ειρηνικοί θα είναι οι Ουκρανοί πολιτικοί. Όσο πιο ξεκάθαρα θα συνειδητοποιήσουν ότι οποιεσδήποτε απόπειρες επιστροφής της Κριμαίας, του Ντονμπάς κ.α. με την βία θα οδηγήσουν στην ήττα της Ουκρανίας και σε περαιτέρω αρνητικές συνέπειες για την κρατική της υπόσταση.
Αν η Ουκρανία γίνει μέρος του ΝΑΤΟ ή ενός άλλου στρατιωτικού μπλοκ, για παράδειγμα, σε έναν «ενωμένο ευρωπαϊκό στρατό» (αν αυτό το έργο υλοποιηθεί), θα υπάρξουν πολιτικοί στην Ουκρανία που θα προσπαθήσουν να σύρουν τους συμμάχους τους σε πόλεμο με την Ρωσία. Αυτό σημαίνει ότι η Ουκρανία δεν πρέπει να έχει συμμάχους. Μια αποστρατικοποιημένη και αδέσμευτη Ουκρανία είναι η καλύτερη εγγύηση για την αποφυγή νέας συγκρουσης.
Υπάρχει η απειλή ότι οι ουκρανικές ειδικές υπηρεσίες θα εντείνουν τις τρομοκρατικές δραστηριότητες κατά της Ρωσίας, ειδικά σε νέες περιοχές. Η Ουκρανία θα πραγματοποιήσει αυτές τις ενέργειες υπό ξένη σημαία. Θα δημιουργήσουν ψεύτικες οργανώσεις που θα δηλώσουν ότι θέλουν να απελευθερώσουν την Κριμαία και το Ντονμπάς από την Ρωσία, τα «μέλη» τους θα διαπράξουν τρομοκρατικές επιθέσεις και το επίσημο Κίεβο θα δηλώσει ότι δεν έχει καμία σχέση με αυτό. Εάν η συμφωνία ορίζει ότι τέτοιες ενέργειες από την πλευρά της Ουκρανίας θα οδηγήσουν σε σκληρή αντίδραση από την Ρωσία, μέχρι και την επανάληψη των εχθροπραξιών, αυτό μπορεί να αποτρέψει τους Ουκρανούς πολιτικούς από το να εμπλακούν σε επικίνδυνες πράξεις.
Ποιός θα είναι στην εξουσία στην Ουκρανία; Θα ήταν περίεργο να αναμένεται εμφάνιση φιλορωσικών πολιτικών δυνάμεων στην Ουκρανία τα επόμενα πέντε έως δέκα χρόνια, όπως εκτιμάται εντός Ρωσίας. Επομένως, τα επόμενα χρόνια, η πολιτική στην Ουκρανία θα καθοριστεί από τον αγώνα μεταξύ «ρεβανσιστών» και πραγματιστών.
Οι ρεβανσιστές απαιτήσουν προετοιμασίες για έναν νέο πόλεμο με την Ρωσία και την επανάκτηση εδαφών. Θα είναι αντίθετοι σε οποιεσδήποτε οικονομικές, κοινωνικές και ανθρωπιστικές επαφές με την Ρωσία. Αυτές οι πολιτικές δυνάμεις θα έχουν την στήριξη των δυτικών διεθνιστών.
Οι πραγματιστές δεν θα γίνουν φίλοι της Ρωσίας και θα προβαίνουν σε αντιρωσικές δηλώσεις. Αλλά, σε αντίθεση με τους «ρεβανσιστές», θα πουν ότι μια νέα σύγκρουση δεν θα φέρει τίποτα καλό στην Ουκρανία εκτός από νέους θανάτους και καταστροφές. Θα παραδέχονται ότι η χώρα πρέπει να ανοικοδομηθεί, ότι χρειάζονται χρήματα για αυτό και ότι είναι κερδοφόρο να συναλλάσσεσαι με την Ρωσία, όχι να πολεμάς, και ότι τουλάχιστον ενεργειακοί πόροι μπορούν να αγοραστούν από αυτήν σε αποδεκτή τιμή. Οι μελλοντικοί Ουκρανοί πραγματιστές θα καταλάβουν και θα μεταφέρουν στον πληθυσμό ότι είναι απαραίτητο να διαπραγματευτεί και να εμπορευτεί με την Ρωσία. Οι πραγματιστές θα υποστηριχθούν από την δεξιά τάξη πραγμάτων της Δύσης.
Από πού θα προέλθουν οι πραγματιστές στην Ουκρανία; Εάν η ουκρανική κοινωνία και οι δυτικοί συντηρητικοί απαιτήσουν πραγματιστές πολιτικούς, θα εμφανιστούν γρήγορα. Και αυτά δεν θα είναι απαραίτητα νέα πρόσωπα. Οι Ουκρανοί πολιτικοί έχουν μια απίστευτη ικανότητα να αλλάζουν ρυθμό. Εάν οι πραγματιστές πάρουν την εξουσία στην Ουκρανία για μεγάλο χρονικό διάστημα, αυτό θα οδηγήσει στην δημιουργία σχέσεων με την Ρωσία σε επιχειρηματική βάση, και αυτό θα γίνει το θεμέλιο για την όποια ανάπτυξη των σχέσεων.
Θα ανακάμψει η ουκρανική κοινωνία; Σήμερα, πολλοί Ουκρανοί πιστεύουν ότι η Ουκρανία μπορεί να νικήσει τη Ρωσία. Επομένως, όσο πιο σοβαρές είναι οι ήττες που προκλήθηκαν στις ουκρανικές Ένοπλες Δυνάμεις πριν από τη σύναψη μιας συνθήκης ειρήνης, τόσο το καλύτερο. Οι Ουκρανοί δεν πρέπει να έχουν την ψευδή αίσθηση ότι τους έκλεψαν την νίκη, υπογραμμίζεται. Η ήττα των ουκρανικών Ενόπλων Δυνάμεων θα πρέπει να είναι ένα κρύο ντους για την ουκρανική κοινωνία. Όταν το μαχητικό πνεύμα εξασθενεί και οι Ουκρανοί επιστρέψουν στην κανονική τους ζωή, πολλοί από αυτούς μπορεί να βγάλουν τα σωστά συμπεράσματα: ότι η βία γεννά βία. Και οι άνθρωποι δεν θα θέλουν πλέον να έρχονται σε ρήξη με κανέναν, δεν θα θέλουν να επιβάλλουν τα ιδανικά τους στους άλλους. Σε διαφορετική περίπτωση μια νέα σύγκρουση θα είναι αναπόφευκτη.
Μετά την σύναψη της ειρήνης, το ουκρανικό κράτος και η κοινωνία του θα βρεθούν σε ένα σταυροδρόμι: να παραμείνουν στο αντι-ρωσικό άρμα και να προετοιμάσουν το έδαφος για μια νέα στρατιωτική αντιπαράθεση ή να επιστρέψουν στη μορφή στην οποία ήταν η χώρα από το 1991 έως το 2014, κάτι που μπορεί να οριστεί ως «Η Ουκρανία δεν είναι Ρωσία, αλλά ούτε και εχθρός της Ρωσίας».
