Αυτή η ανακάλυψη, μεγάλης ιστορικής και επιστημονικής σημασίας, εγείρει νέα ερωτήματα σχετικά με τις ταφικές πρακτικές και τις μορφές αυτο-αναπαράστασης των κοινοτήτων που κατοικούσαν στην περιοχή αυτή κατά την Πρώιμη Εποχή του Σιδήρου . Η τοποθεσία του, ένα αστικό περιβάλλον με μεγάλη στρωματογραφική σημασία και η σπανιότητα παρόμοιων ευρημάτων στο αλπικό τόξο καθιστούν αυτόν τον χώρο μια ανεκτίμητη πηγή πληροφοριών για την αρχαιολογία.
Επικεφαλής της ανασκαφής είναι η δρ Elisabetta Mottes από το Ufficio Beni Archaeologici της Αυτόνομης Επαρχίας του Trento, ενώ τις επιτόπιες επιχειρήσεις συντονίζουν οι Dr. Michele Bassetti και Ester Zanichelli της Cora Società Archeologica di Trento .
Στους πρώιμους αιώνες της πρώτης χιλιετίας π.Χ., στο τοπίο όπου βρίσκεται τώρα η πόλη του Τρέντο κυριαρχούσε η πορεία του ρέματος Φερσίνα, που χαρακτηριζόταν από ένα δίκτυο καναλιών που ρέουν κατά διαστήματα. Σε αυτό το περιβάλλον, που υπόκειται σε περιοδικές πλημμύρες, ιδρύθηκε η μνημειακή νεκρόπολη, με κατοχή από τον 9ο έως τον 6ο αιώνα π.Χ.
Η θέση της νεκρόπολης, ανάμεσα σε δύο κανάλια που θα μπορούσαν να ενεργοποιηθούν κατά τις πλημμύρες, ευνόησε τη διατήρηση του αρχαιολογικού χώρου, επιτρέποντας την αξιοσημείωτη τεκμηρίωση των ταφικών πρακτικών αυτής της κοινότητας.
Η Εποχή του Σιδήρου ήταν μια περίοδος έντονων μετασχηματισμών στις περιοχές της Μεσογείου και των Άλπεων. Πολιτισμοί όπως ο ετρουσκικός, ο φοινικικός, ο ελληνικός και ο κελτικός άρχισαν να ακμάζουν και να αλληλεπιδρούν μέσω του εμπορίου και των πολιτιστικών ανταλλαγών. Οι αλπικές κοινότητες δεν ήταν απομονωμένες από αυτές τις επαφές, δημιουργώντας σημαντικές συνδέσεις με τους πληθυσμούς της κοιλάδας του Πάδου και των Ετρούσκων.
Σύμφωνα με τον Έφορο Φράνκο Μαρζάτικο, αυτός ο ιστότοπος προσφέρει την ευκαιρία να μελετηθεί η ελίτ μιας κοινωνίας που, εγκατεστημένη στη λεκάνη του Τρέντο, έδειξε τη δύναμη και το κύρος της μέσω της απόθεσης ταφικών αντικειμένων μεγάλης συμβολικής αξίας.
Ένα από τα πιο εντυπωσιακά χαρακτηριστικά του χώρου είναι η διάταξη ταφικών στηλών ύψους έως 2,40 μέτρων, τοποθετημένων σε υποπαράλληλες γραμμές με προσανατολισμό βορρά-νότου. Αυτές οι στήλες χρησίμευαν ως δείκτες για τους κύριους τάφους, οι οποίοι αποτελούνταν από πέτρινους θαλάμους καλυμμένους με ογκοειδείς κατασκευές.
Σε ορισμένες περιπτώσεις, τα λείψανα ήταν τυλιγμένα σε υφάσματα στερεωμένα με περόνες ή καρφίτσες, υποδηλώνοντας μια τελετουργική θεραπεία του σώματος του νεκρού.
Η μελέτη των ταφικών ειδών αποκάλυψε τον πλούτο αυτών των συνόλων, που περιλαμβάνουν όπλα και διακοσμητικά αντικείμενα με ένθετα κεχριμπάρι. Τα αντικείμενα που βρέθηκαν όχι μόνο βοηθούν στην ανασυγκρότηση της κοινωνικής θέσης των θαμμένων ατόμων, αλλά παρέχουν επίσης πληροφορίες για τις συνδέσεις και την κινητικότητα αυτών των κοινοτήτων.
Δεδομένης της εξαιρετικής αξίας αυτής της ανακάλυψης, μια διεπιστημονική ομάδα που αποτελείται από ειδικούς από διάφορα ιταλικά και διεθνή ιδρύματα θα συνεχίσει τη μελέτη του χώρου.
Δείτε ΦΩΤΟ ΕΔΩ
photo: pixabay
