Βρέθηκε ένα προκολομβιανό νεκροταφείο με λείψανα πτωμάτων, όπλων και τεχνουργημάτων από χρυσό που χρονολογούνται μεταξύ 400 και 900 μ.Χ., περίοδο κατά την οποία ο πολιτισμός των Μάγια είχε φτάσει στην υψηλότερη κατάσταση ανάπτυξής του.
Η ανασκαφή που πραγματοποιήθηκε, σε συνεργασία με την National Geographic Society και το Εθνικό Ινστιτούτο Πολιτισμού του Παναμά και την Εθνική Γραμματεία Επιστήμης, Τεχνολογίας και Καινοτομίας, ανακάλυψε αρκετούς τάφους πολεμιστών που ανήκαν σε μια άγνωστη κοινωνία. Οι τάφοι βρέθηκαν σε πολλαπλά επίπεδα και οι πολεμιστές λούστηκαν με χρυσό, καθιστώντας την ανακάλυψη μία από τις πλουσιότερες ανακαλύψεις στην Αμερική.
Ιεραρχική Κοινωνία και Απόδειξη Αρχηγίας
Μια ανάλυση των τάφων έδειξε ότι η κοινωνία στην οποία ανήκαν αυτά τα άτομα ακολουθούσε μια μορφή ιεραρχικής οργάνωσης. Η αρχαιολόγος Julia Mayo ανακάλυψε για πρώτη φορά τα λείψανα ενός οπλαρχηγού καλυμμένου με ανάγλυφα χρυσά στήθους, βραχιόλια και ζώνη, καθώς και περισσότερες από 2.000 μικρές σφαίρες διατεταγμένες με τρόπο που υποδηλώνει ότι χρησιμοποιήθηκαν ως μέρος ενός φύλλου.
Γύρω από τον αρχηγό βρέθηκαν 25 πτώματα προσεκτικά τακτοποιημένα. Αργότερα ανακαλύφθηκαν περισσότεροι τάφοι οπλαρχηγών καθώς και σκελετοί από αυτά που θα μπορούσαν να είχαν θυσιαστεί ως σκλάβοι . Κάθε σκάψιμο έφερνε στην επιφάνεια όλο και περισσότερα χρυσά αντικείμενα και στον πυθμένα του λάκκου, 15 σώματα σε πολύ σφιχτή διάταξη δημιουργούσαν την πλατφόρμα πάνω στην οποία στηριζόταν ο αρχηγός.
Ένα από τα πιο ασυνήθιστα ευρήματα ήταν τα οστά ενός πολύ δηλητηριώδους ψαριού, το οποίο μπορεί να χρησιμοποιήθηκε για να σκοτώσει όλους τους ανθρώπους που εικαζόταν ότι είχαν θυσιαστεί για τον αρχηγό. Όλα τα σώματα γύρω από τον αρχηγό ήταν καλυμμένα με κομμάτια κεραμικών πιάτων για άγνωστους λόγους. Ανάμεσα στα ευρήματα υπήρχαν τσεκούρια , πακέτα με αγκάθια και μια ζώνη από δόντια φάλαινας και ιαγουάρου.
Μεταξύ των κοσμημάτων και των τεχνουργημάτων που βρέθηκαν, μερικά ήταν απεικονίσεις μισών ανθρώπων, μισών μυθολογικών πλασμάτων παρόμοια με λυκάνθρωπους και βρικόλακες, σύμφωνα με την επικεφαλής του έργου Julia Mayo του Ινστιτούτου Τροπικών Ερευνών Smithsonian.
Ο αρχαιολογικός χώρος του Caño de Nata, όπου έγινε η ανακάλυψη, δεν είναι ο πρώτος στο είδος του. Το Sitio Conte είναι ένας άλλος αρχαιολογικός χώρος στην επαρχία Coclé που ανακαλύφθηκε το 1940, όπου βρέθηκε νεκρόπολη με περισσότερους από 90 τάφους, που ανήκουν και πάλι σε μια άγνωστη κοινωνία. Το Sitio Conte χρονολογείται επίσης μεταξύ 450 και 900 μ.Χ.
Η εκπληκτική ποσότητα χρυσού που βρέθηκε στο Sitio Conte και στο Caño de Nata δείχνει πόσο σημαντικό ήταν για αυτές τις κοινωνίες και πώς χρησιμοποιήθηκε ως σύμβολο θέσης. Το εάν οι τοποθεσίες Sitio Conte και Caño de Nata σχετίζονται ή όχι είναι άγνωστο, αν και και οι δύο τοποθεσίες έχουν ομοιότητες στις ταφικές ρυθμίσεις και οι δύο τοποθεσίες χαρακτηρίζονται από αρχαίους μονόλιθους.
Αυτό που ξέρουμε είναι ότι οι άνθρωποι ονομάζονταν Nata και ήταν οι πρώτοι άνθρωποι που γνώρισαν οι Ισπανοί όταν κατέκτησαν την περιοχή. Ωστόσο, οι λεπτομέρειες των ανθρώπων Nata που χρησιμοποίησαν το Sitio Conte και το Caño de Nata ως τόπους ταφής είναι άγνωστες, καθώς εξαφανίστηκαν μετά την ισπανική εισβολή, μαζί με όλα τα ίχνη του πολιτισμού τους. Η καταστροφή τους ήταν τόσο ολοκληρωτική που δεν ξέρουμε καν τη γλώσσα που μιλούσαν.
Το 2024, οι αρχαιολόγοι ανακάλυψαν τον τάφο ενός εξέχοντος ηγέτη του Coclé από την προ-ισπανική εποχή, πλούσιο σε χρυσούς θησαυρούς.
Δείτε ΦΩΤΟ ΕΔΩ
photo: pixabay
