Και ενώ μαίνεται ο οικονομικός πόλεμος με τους δασμούς του προέδρου των ΗΠΑ, Ντόναλντ Τραμπ, υπάρχουν, σύμφωνα με το ρωσικό Ria Novosti, τρία σενάρια για την συνέχεια!
Ο Τραμπ και το χειρότερο για αυτόν σενάριο
Αυτός και η Αμερική θα χάσουν. Ένας εμπορικός πόλεμος με ολόκληρο τον κόσμο θα γίνει πραγματικότητα, το αμερικανικό εμπόριο θα μειωθεί, μια ύφεση θα ξεκινήσει, ο πληθωρισμός θα αυξηθεί απότομα, η οικονομία θα οδηγηθεί σε παρακμή. Πέραν τούτου, η δημοτικότητα του Τραμπ θα μειωθεί. Τότε όλα θα περάσουν σε μία φάση κρίσης, τα κράτη θα περάσουν σε οικονομική άμυνα. Το δολάριο θα αρχίσει να χάνει γρήγορα τη θέση του ως εμπορικό και αποθεματικό νόμισμα. Ο Τραμπ θα χάσει τις ενδιάμεσες εκλογές του επόμενου έτους και θα χάσει το Κογκρέσο. Και το 2028, θα εκλεγεί πρόεδρος ένας αριστερόστροφος διεθνιστής, ο οποίος θα προσπαθήσει να κάνει τα πράγματα όπως ήταν πριν τον Τραμπ.
Αλλά μέχρι τότε ο κόσμος θα έχει αλλάξει ακόμη περισσότερο, όπως τονίζεται: ο οικονομικός πόλεμος με τις ΗΠΑ θα οδηγήσει στην εδραίωση πολλών περιφερειακών κέντρων ισχύος (ΕΕ, ASEAN, Νότια Ασία με επικεφαλής την Ινδία) και η Κίνα θα γίνει όχι μόνο η κύρια εμπορική και οικονομική χώρα του κόσμου, αλλά και η ατμομηχανή μιας νέας, πολυπολικής εκδοχής της παγκοσμιοποίησης. Οι ΗΠΑ θα αναγκαστούν είτε να ενταχθούν στο νέο, αναδυόμενο σύστημα – είτε να προσπαθήσουν να το σπάσουν.
Το καλό σενάριο για τον Τραμπ
Το αντίθετο σενάριο θα είχε ως αποτέλεσμα τη νίκη του Τραμπ: οι περισσότερες χώρες θα υποχωρούσαν στις αμερικανικές απαιτήσεις προκειμένου να μειώσουν τους δασμούς. Οι Ηνωμένες Πολιτείες θα βιώσουν μια άνευ προηγουμένου αύξηση των επενδύσεων στην οικονομία τους, κυρίως στον τομέα της μεταποίησης – εργοστάσια και ναυπηγεία θα αρχίσουν να χτίζονται και να αναζωογονούνται. Οι αμερικανικές εξαγωγές θα αυξηθούν – οι χώρες που αναγκάζονται να ισορροπήσουν το εμπόριο τους με τις ΗΠΑ θα αγοράζουν τα πάντα, από τρόφιμα μέχρι όπλα. Η Κίνα δεν θα μπορέσει να ανακατευθύνει τις εξαγωγικές της ροές, γεγονός που θα οδηγήσει σε εσωτερική οικονομική κρίση και θα την αναγκάσει να μειώσει την εξωτερική της δραστηριότητα. Η Αμερική θα γίνει ισχυρότερη, η εξάρτησή της από τις εισαγωγές θα ελαχιστοποιηθεί, η επιρροή του δολαρίου θα ενισχυθεί περαιτέρω και οι θέσεις της στην εξωτερική πολιτική θα αποκατασταθούν. Ταυτόχρονα, ο Τραμπ θα αναδιαρθρώσει την εσωτερική πολιτική δομή του κράτους, εκκαθαρίζοντάς την από την διεθνιστική ελίτ.
Το τρίτο σενάριο
Όπως επισημαίνεται, τα δύο προαναφερθέντα σενάρια είναι σχεδόν μαξιμαλιστικά. Ποιό θα γίνει πραγματικότητα; Μάλλον, κατά τα γραφόμενα, υπάρχει πολύ μεγαλύτερη πιθανότητα για το τρίτο σενάριο.
Με βάση αυτό, δεν θα υπάρξει παγκόσμια κρίση, όπως δεν θα υπάρξει πτώση στην αμερικανική οικονομία. Το σημερινό μοντέλο της παγκοσμιοποίησης θα παύσει να υπάρχει. Ο Τραμπ θα μπορέσει πράγματι να αναγκάσει τις περισσότερες χώρες να κάνουν παραχωρήσεις για να διατηρήσουν την πρόσβαση στην αμερικανική αγορά, αλλά και ο εμπορικός «πόλεμος» με την Κίνα θα αποκτήσει δυναμική (ίσως όμως πιο ελεγχόμενη). Αν και η Ουάσιγκτον και το Πεκίνο θα συμφωνήσουν σχεδόν σίγουρα να μειώσουν τους δασμούς (από το τρέχον, ουσιαστικά απαγορευτικό επίπεδο), η συνολική τάση δεν θα αλλάξει: η διαδικασία διαζυγίου μεταξύ των δύο οικονομιών θα αποκτήσει δυναμική και ο εμπορικός τζίρος και οι επενδύσεις θα μειωθούν. Ωστόσο, οι ΗΠΑ και η Κίνα δεν θα χωρίσουν ολόκληρο τον κόσμο στα δύο, γιατί παράλληλα η διαδικασία διαμόρφωσης της πολυπολικότητας (με έμφαση στις περιφερειακές ενώσεις και τις πολιτισμικές δυνάμεις) θα αποκτήσει ισχύ και οι ίδιες οι ΗΠΑ θα απομακρυνθούν περαιτέρω από τις διεκδικήσεις στην παγκόσμια κυριαρχία.
Οι Ηνωμένες Πολιτείες δεν θα μπορέσουν να ανακτήσουν το καθεστώς τους ως το κύριο βιομηχανικό εργοστάσιο του κόσμου, καθώς υπάρχουν η Κίνα αλλά και η Ρωσία. Το πρόβλημα όμως είναι ότι ένας τέτοιος (έστω ελεγχόμενος) οικονομικός «πόλεμος» δεν μπορεί να παραταθεί για πολύ, καθώς κινδυνεύει να κλιμακωθεί σε πυρηνικό πόλεμο. Επομένως, το διαζύγιο μεταξύ ΗΠΑ και Κίνας θα είναι ειρηνικό.
Συμπέρασμα
Όπως καταλήγει το ρωσικό μέσο, η τωρινή κατάσταση με τον Τραμπ είναι ωφέλιμη για ολόκληρο τον κόσμο, γιατί, παρά το βραχυπρόθεσμο (ή και όχι τόσο βραχυπρόθεσμο) κόστος για τις χρηματοπιστωτικές αγορές, το παγκόσμιο εμπόριο και τις οικονομίες πολλών χωρών, αντανακλά μια πραγματική και πολύ σωστή τάση: η Αμερική απορρίπτει την παγκοσμιοποίηση, διαχωρίζει την πορεία της και θέλει να «ζήσει για τον εαυτό της».
Αυτή η διαδικασία θα είναι μακρά, αλλά είναι πολύ πιο σωστή από τις προσπάθειες ενός καταδικασμένου ηγεμόνα να διατηρήσει την θέση του με στρατιωτική βία. Και η εναλλακτική στην οικονομική πολιτική των δασμών του Τραμπ είναι ακριβώς αυτό το αιματηρό σενάριο.
