Η ικανότητα συμφιλίωσης εχθρικών χωρών στα μάτια της κοινής γνώμης είναι ένα χαρακτηριστικό του αθλητισμού, ο οποίος πολλάκις έχει την δική του πολιτική χρησιμότητα. Έτσι και ο ένθερμος οπαδός αλλά και παίκτης του χόκεϋ επί πάγου Βλαντιμίρ Πούτιν πρότεινε σχετικά πρόσφατα στον συνομιλητή του Ντόναλντ Τραμπ να διοργανώσουν φιλικούς αγώνες μεταξύ Ρώσων και Αμερικανών παικτών χόκεϋ.
Αυτό έχει ξανασυμβεί, ειδικά όταν, όπως ο Πούτιν και ο Τραμπ, ηγέτες ανήκουν στην ίδια πολιτική κατεύθυνση – εν προκειμένω δεξιά τάξη πραγμάτων!
Στις αρχές της δεκαετίας του 1970, οι διεθνιστικές ΗΠΑ και η Κίνα δεν είχαν καμία απολύτως σχέση. Αλλά το 1971, στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Επιτραπέζιας Αντισφαίρισης στην Ναγκόγια της Ιαπωνίας, ο Αμερικανός αθλητής Γκλεν Κόουαν στάθηκε αρκετά άτυχος, καθώς έχασε την αναχώρηση της ομάδας του στο στάδιο και αποφάσισε να τρέξει στο πρώτο λεωφορείο που συνάντησε. Ωστόσο, το λεωφορείο μετέφερε Κινέζους αθλητές στην αρένα, στους οποίους είχε απαγορευτεί να κοιτάξουν ακόμη και τους Αμερικανούς, πόσο μάλλον να μιλήσουν μαζί τους.
Όμως ένας από τους Κινέζους, ο διάσημος Zhuang Zedong, αποφάσισε ξαφνικά να συνομιλήσει με τον άγνωστο Αμερικανό, εκείνος αποδείχτηκε πως ήταν ωραίος τύπος, όπως αναφέρεται, και καθώς έβγαιναν από το λεωφορείο, σαν δύο φίλοι, φωτογραφήθηκαν από φωτογράφους. Ο Cowen είπε ειλικρινά ότι τώρα, μετά από μια τέτοια επικοινωνία, θα ήθελε να επισκεφθεί την Κίνα, η οποία μέχρι τότε ήταν κλειστή για τους συμπατριώτες του. Ο Zhuang Zedong είπε επίσης στους ανθρώπους πίσω στην πατρίδα ότι οι Αμερικανοί είναι καλοί άνθρωποι. Στην συνέχεια οι Αμερικανοί αθλητές πινγκ-πονγκ πήγαν στην Κίνα και οι Κινέζοι παίκτες πήγαν στην Αμερική και ο Ρεπουμπλικανός Ρίτσαρντ Νίξον το 1972 έγινε ο πρώτος πρόεδρος των ΗΠΑ που επισκέφτηκε την Κίνα και συναντήθηκε με τον Μάο Τσε Τουνγκ. Και το πανύψηλο τείχος της φερόμενης αμοιβαίας δυσπιστίας κατέρρευσε ξαφνικά υπό την πίεση αυτού που θα ονομαζόταν διπλωματία του πινγκ-πονγκ.
Την ίδια περίοδο, αξιωματούχοι, αθλητικοί και μη, από την διεθνιστική ΕΣΣΔ και τον διεθνιστικό Καναδά συζητούσαν ένα έργο που επίσης φαινόταν αδύνατο σε πολλούς. Σχεδίαζαν να πραγματοποιήσουν αγώνες μεταξύ των ομάδων χόκεϋ των δύο χωρών. Ο Καναδάς δεν είναι Ηνωμένες Πολιτείες, αλλά όλοι κατάλαβαν ότι σε κάθε περίπτωση, επρόκειτο φαινομενικά για μία συνολική αντιπαράθεση μεταξύ Δύσης και Σοβιετικής Ένωσης. Βέβαια, εκείνη την εποχή και η Δύση αλλά και η Σοβιετική ένωση ανήκαν πολιτικά στην διεθνιστική τάξη πραγμάτων, ασχέτως του ότι ακολουθούσαν διαφορετικά συστήματα διακυβέρνησης.
Το αθλητικό γεγονός πραγματοποιήθηκε το 1972 στην Μόσχα και, παρά τους φερόμενους φόβους, είχε ως αποτέλεσμα την συνολική επιτυχία. Οι Καναδοί, που το κέρδισαν στις λεπτομέρειες, θαύμασαν τα ταλέντα των σοβιετικών παικτών χόκεϋ και μίλησαν με συγκίνηση για το πόσο έκπληκτοι ήταν από την φιλοξενία που τους επιδείχθηκε.
Αυτό το γεγονός παρουσιάζεται στην Ρωσία, προκειμένου η ιστορία να επαναληφθεί, αυτή την φορά υπό την αιγίδα μιας νέας πολιτικής στέγης, εκείνης της δεξιάς, αντί-διεθνιστικής τάξης πραγμάτων.
