Το νησί Hashima είναι μόλις 16 στρεμμάτων και βρίσκεται ακριβώς έξω από την ακτή της ιαπωνικής πόλης Ναγκασάκι.
Το νησί, που μερικές φορές αναφέρεται ως Νησί Θωρηκτών, είναι γνωστό για τα υποθαλάσσια ανθρακωρυχεία του που λειτουργούσαν σε μεγάλο βαθμό κατά τη διάρκεια της εκβιομηχάνισης της Ιαπωνίας .
Στο αποκορύφωμά του το 1959, πιστεύεται ότι πάνω από 5.200 άνθρωποι ζούσαν στο μικροσκοπικό νησί – πολλοί από τους οποίους ήταν στρατευμένοι Κορεάτες πολίτες και Κινέζοι αιχμάλωτοι πολέμου.
Το 1930 μέχρι το τέλος του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου , αυτοί οι κρατούμενοι φέρεται να αναγκάστηκαν να δουλεύουν κάτω από εξαιρετικά σκληρές συνθήκες και δεν πληρώθηκαν για την εργασία τους.
Ο Όμιλος Mitsubishi αγόρασε τα ανθρακωρυχεία το 1890 για να παράσχει καύσιμα για την αναπτυσσόμενη ναυπηγική βιομηχανία της χώρας και συνέχισε να κατασκευάζει διαμερίσματα, ένα σχολείο, ένα νοσοκομείο, ένα θέατρο και άλλες εγκαταστάσεις για τους ανθρακωρύχους και τις οικογένειές τους.
Αλλά αυτό δεν άλλαξε το γεγονός ότι οι ανθρακωρύχοι αναγκάστηκαν να ταξιδεύουν πάνω από 900 μέτρα κάτω από την επιφάνεια της θάλασσας σε θερμοκρασίες άνω των 37°C κάθε μέρα, σύμφωνα με το Business Insider.
Έχοντας υπόψη τις εξαντλητικές συνθήκες εργασίας, είπε ότι 1.300 εργαζόμενοι πέθαναν τραγικά από την πείνα, την εξάντληση και τον υποσιτισμό.
Η σοβαρή αναπνευστική ασθένεια ήταν επίσης ένας κοινός δολοφόνος στο νησί ως αποτέλεσμα του θαλάσσιου αέρα αναμεμειγμένο με τις αναθυμιάσεις που προέρχονταν από τα ορυχεία.
Τελικά ο άνθρακας στο νησί Χασίμα στέγνωσε, πυροδοτώντας το κλείσιμό του το 1974.
50 χρόνια μετά, στέκεται ακατοίκητο και γεμάτο με εγκαταλελειμμένα κτίρια, μόλις 10 μίλια από την ακτή του Ναγκασάκι.
Όσοι επέζησαν δουλεύοντας στη Χασίμα το αναφέρουν συχνά ως «νησί της κόλασης».
Ο Tomoji Kobata εργάστηκε στο νησί για ένα χρόνο, όταν ήταν 24 ετών, και έκτοτε μίλησε για την «φρικιαστική δουλειά» που έπρεπε να κάνουν αυτός και οι συνάδελφοί του ανθρακωρύχοι.
Περιγράφοντας τον ρόλο του ως «ένας από τους τυφλοπόντικες», ο Tomoji είπε στον Guardian το 2015: «Εξόρυξα κάρβουνο και μετά βοήθησα να το σπάσουμε ώστε να απομακρυνθεί από το νησί».
Ενώ ο Tomoji πήγε οικειοθελώς στο νησί, ο Choi Jang-seop ήταν ένας από τους Κορεάτες ανθρακωρύχους που αντιμετώπισαν καταναγκαστική εργασία. Συνέκρινε τον χρόνο του στο νησί Χασίμα σαν φυλακή.
«Έζησα ουσιαστικά μια ζωή φυλακή στη Χασίμα», είπε προηγουμένως στο ειδησεογραφικό πρακτορείο Yonhap.
«Αισθάνομαι απαίσια και βαριά κάθε φορά που θυμάμαι την εποχή που δούλευα στο κάτω μέρος των ανθρακωρυχείων φορώντας μόνο τα εσώρουχά μου».
Το νησί άνοιξε ξανά για το κοινό το 2009 και έχει γίνει ένα παγκοσμίως γνωστό αξιοθέατο.
Αρκετές εταιρείες προσφέρουν τώρα περιοδείες γύρω από τη Χασίμα, όπου γυρίστηκαν σκηνές από την ταινία του Τζέιμς Μποντ Skyfall .
photo: pixabay
