Η υποβρύχια λίμνη, που ανακαλύφθηκε 914 μέτρα κάτω από την επιφάνεια του Κόλπου του Μεξικού, είναι ένας λάκκος με εξαιρετικά αλμυρό νερό και διαλυμένο μεθάνιο που σκοτώνει κάθε πλασματάκι που έχει την τύχη να πέσει μέσα.

Η ανακάλυψη έγινε πέρυσι από ένα ερευνητικό σκάφος που εδρεύει στο San Pedro, το E/V Nautilus.

Στο βίντεο, οι επιστήμονες περιηγούνται ενθουσιασμένοι με ένα τηλεχειριζόμενο όχημα, το Hercules, πάνω από την κυκλική πισίνα. Επισημαίνουν τα καβούρια που υπέκυψαν στην θανατηφόρα λίμνη.

«Αυτούς τους μεγαλύτερους οργανισμούς πραγματικά δεν τους αρέσει να βρίσκονται σε αυτό το υγρό – ή ίσως απλώς έρχονται εδώ για να πεθάνουν», λέει στο βίντεο ο Scott Wankel, ένας χημικός της θάλασσας.

Τέτοιες πισίνες άλμης προσφέρουν στους επιστήμονες μια ματιά στον περίεργο κόσμο της υποβρύχιας βιολογίας και γεωλογίας. Οι παρατηρήσεις του “Ηρακλή” από την λίμνη περιγράφηκαν σε πρόσφατη αναφορά στο περιοδικό Oceanography.

«Γνωρίζουμε για [πισίνες άλμης] εδώ και 30 χρόνια, [αλλά] αυτή ήταν πολύ εντυπωσιακή όταν βρέθηκε», δήλωσε ο Erik Cordes, βιολόγος του Temple University και συν-συγγραφέας της μελέτης Oceanography.

Αν και ο Cordes δεν ήταν στην κρουαζιέρα που παρατήρησε το «Hot Tub of Despair», έχει εξερευνήσει παρόμοιες υποβρύχιες λίμνες και ποτάμια στον Κόλπο του Μεξικού, τα οποία μπερδεύουν το μυαλό.

Το 2014, ο Cordes οδήγησε το Human Occupied Vehicle γνωστό ως Alvin σε έναν υποθαλάσσιο ποταμό, με άλμη τόσο πυκνή που μπορούσε να προσγειώσει το υποβρύχιο στην κορυφή του.

«Είναι πολύ αποπροσανατολιστικό να πηγαίνεις εκεί κάτω και να «προσγειώνεσαι» σε μια λίμνη ή μια πισίνα στον βυθό του ωκεανού και να προσπαθείς να αναγνωρίσεις ότι βρίσκεσαι στη βαθιά θάλασσα», είπε.

Αυτές οι υποβρύχιες λίμνες σχηματίστηκαν κατά τη διάρκεια εκατομμυρίων ετών καθώς ένας πολύ πιο ρηχός Κόλπος του Μεξικού εξατμίστηκε και άφησε πίσω του τεράστιες πισίνες αλατιού. Με τον καιρό, τα στρώματα αλατιού βυθίστηκαν και θάφτηκαν. Κάτω από το βάρος αυτών των ιζημάτων, τα στρώματα αλατιού μετατοπίζονται και ραγίζουν τον σχιστόλιθο πάνω, επιτρέποντας στο πετρέλαιο, το αέριο και την άλμη να διαφύγουν.

Το αποτέλεσμα είναι μια εξαιρετικά αλμυρή λίμνη τόσο πυκνή που δεν αναμιγνύεται εύκολα με το θαλασσινό νερό γύρω της. Η άλμη στη συνέχεια λιμνάζει σε υποβρύχιες λίμνες, ποτάμια και «θεαματικούς» καταρράκτες, έγραψαν οι επιστήμονες.

Για να μετρήσει την αλατότητα, τη θερμοκρασία και το βάθος της πισίνας, ο “Ηρακλής” κατέβασε έναν αισθητήρα κάτω στην πισίνα. Από την επιφάνεια της λίμνης σε βάθος περίπου 3 μέτρων, η άλμη ήταν σχετικά ζεστή στους 8 βαθμούς Κελσίου. Σε αυτό το βάθος, ο Κόλπος του Μεξικού είναι περίπου 40 μοίρες.

Καθώς ο αισθητήρας βυθιζόταν πιο βαθιά, η θερμοκρασία αυξήθηκε περαιτέρω, στους18 βαθμούς Κελσίου. Ο αισθητήρας βούτηξε πάνω από 18 μέτρα στην πισίνα άλμης αλλά δεν έφτασε ποτέ στον πυθμένα.

«Δεδομένου ότι η πηγή της άλμης και των υδρογονανθράκων είναι βασικά μια ρωγμή στη Γη, είναι δύσκολο να βρεθεί ο πυθμένας», είπε ο Cordes. «Θα μπορούσε να είναι λίγα χιλιόμετρα κάτω από τον πυθμένα της θάλασσας».

photo: pixabay