Οι επιστήμονες συνέλεξαν δείγματα αίματος από 116 αδέσποτα σκυλιά που ζούσαν στη ζώνη αποκλεισμού του Τσερνομπίλ (CEZ), βρίσκοντας δύο διαφορετικούς πληθυσμούς που ήταν και οι δύο γενετικά διαφορετικοί από άλλους σκύλους στη γύρω περιοχή .

Αυτό υποδηλώνει ότι έχουν προσαρμοστεί ώστε να αντέχουν τη μακροχρόνια έκθεση σε αυτό το τοξικό περιβάλλον και θα εξηγούσε γιατί συνέχισαν να ευδοκιμούν στην ερημιά.

Η κατανόηση του τρόπου με τον οποίο οι σκύλοι ανέπτυξαν τη γενετική τους υπερδύναμη θα μπορούσε να βοηθήσει στην καλύτερη κατανόηση των επιπτώσεων στην υγεία από τη ζωή σε ένα εξαιρετικά τοξικό περιβάλλον με πολλαπλούς περιβαλλοντικούς κινδύνους, όχι μόνο στους σκύλους αλλά και στους ανθρώπους.

Η καταστροφή του Τσερνομπίλ του 1986 ήταν μια πυρηνική κατάρρευση που συνέβη στη βόρεια Ουκρανία .

Ξεκίνησε στις 26 Απριλίου με την έκρηξη ενός από τους αντιδραστήρες του σταθμού ηλεκτροπαραγωγής και οδήγησε στη μεγαλύτερη απελευθέρωση ραδιενεργού υλικού στο περιβάλλον στην ανθρώπινη ιστορία.

Μετά το τραγικό συμβάν, άνθρωποι απομακρύνθηκαν από το Τσερνόμπιλ και τις γύρω περιοχές για να αποφευχθούν τα ακραία επίπεδα ραδιενέργειας . Από τότε, η τοποθεσία ήταν γνωστή ως Ζώνη Αποκλεισμού του Τσερνομπίλ (CEZ).

Η απουσία τους επέτρεψε στην άγρια ​​ζωή να ανθίσει και να ευδοκιμήσει στο CEZ, το οποίο περιέχει 11,28 χιλιοστόμετρα ακτινοβολίας – έξι φορές το επιτρεπόμενο ποσό έκθεσης για τους εργαζόμενους.

Ο τόπος της πυρηνικής καταστροφής του Τσερνομπίλ είναι μια ραδιενεργή ερημιά. Αλλά με κάποιο τρόπο, τα αδέσποτα σκυλιά κατάφεραν να επιβιώσουν εκεί για χρόνια , και τώρα οι επιστήμονες ξέρουν γιατί.

Υπολογίζεται ότι 900 αδέσποτα σκυλιά ζουν στο CEZ και πολλά από αυτά είναι πιθανότατα απόγονοι κατοικίδιων που άφησαν πίσω τους μετά τη μαζική εκκένωση των κατοίκων του Τσερνομπίλ .

Ο Norman J. Kleiman, επιστήμονας περιβαλλοντικής υγείας στο Πανεπιστήμιο Κολούμπια, οδήγησε μια ομάδα ερευνητών να διερευνήσει πώς η ζωή σε αυτό το σκληρό περιβάλλον επηρέασε τη γενετική των σκύλων, καθώς καταστροφές που μολύνουν ή καταστρέφουν τον βιότοπο μπορούν να αναγκάσουν την άγρια ​​ζωή να προσαρμοστεί στις δυσμενείς περιβαλλοντικές αλλαγές.

Αυτός και οι συνάδελφοί του συνέλεξαν δείγματα αίματος από 116 «ημι-άγρια» σκυλιά, τα οποία αιχμαλωτίστηκαν γύρω από τον πυρηνικό σταθμό του Τσερνομπίλ και 10 μίλια μακριά στην πόλη του Τσερνομπίλ.

Αυτά τα δείγματα ελήφθησαν κατά τη διάρκεια διαδικασιών στείρωσης και εμβολιασμού που πραγματοποιήθηκαν από το πρόγραμμα Clean Futures Fund Dogs of Chernobyl το 2018 και το 2019.

Τα δείγματα αίματος στη συνέχεια μεταφέρθηκαν στις ΗΠΑ για εξαγωγή και ανάλυση DNA, η οποία αποκάλυψε τη μοναδική γενετική σύνθεση των σκύλων.

«Με κάποιο τρόπο, δύο μικροί πληθυσμοί σκύλων κατάφεραν να επιβιώσουν σε αυτό το εξαιρετικά τοξικό περιβάλλον», είπε ο Kleiman σε μια δήλωση .

«Εκτός από την ταξινόμηση της δυναμικής του πληθυσμού σε αυτά τα σκυλιά. . . κάναμε τα πρώτα βήματα προς την κατανόηση του πώς η χρόνια έκθεση σε πολλαπλούς περιβαλλοντικούς κινδύνους μπορεί να έχει επηρεάσει αυτούς τους πληθυσμούς».

Αυτός και οι συνάδελφοί του δημοσίευσαν τα ευρήματά τους στο περιοδικό Canine Medicine and Genetics τον Μάρτιο του 2023.

Συγκεκριμένα, οι ερευνητές βρήκαν σχεδόν 400 «απομακρυσμένους τόπους» ή γονιδιωματικές θέσεις που δείχνουν συμπεριφορά ή μοτίβα παραλλαγής που είναι εξαιρετικά αποκλίνοντα από το υπόλοιπο γονιδίωμα.

Στη συνέχεια, εντόπισαν 52 γονίδια που «θα μπορούσαν να σχετίζονται με την έκθεση στη μόλυνση του περιβάλλοντος στον Πυρηνικό Σταθμό», αναφέρει η μελέτη.

Με άλλα λόγια, το μολυσμένο περιβάλλον των σκύλων τους έκανε να αναπτύξουν γενετικές μεταλλάξεις που μεταβιβάζονταν από γενιά σε γενιά, οδηγώντας τελικά στην προσαρμογή τους στις σκληρές συνθήκες.

Αλλά αυτά τα αδέσποτα δεν είναι τα μόνα ζώα CEZ που βρέθηκαν να έχουν αναπτύξει γενετικές υπερδυνάμεις.

Τον Ιανουάριο, μια ομάδα ερευνητών παρουσίασε ευρήματα που υποδηλώνουν ότι οι μεταλλαγμένοι λύκοι που ζουν σε αυτόν τον τοξικό βιότοπο είναι μοναδικά ανθεκτικοί στην έκθεση σε ακτινοβολία που προκαλεί καρκίνο.

Και τον Μάιο, οι επιστήμονες που μελετούσαν ανατολικούς δεντροβάτραχους με μεταλλαγμένο μαύρο δέρμα που ζούσαν κοντά στην τοποθεσία ανακάλυψαν ότι ζουν όσο και οι πράσινοι, μη μεταλλαγμένοι αντίστοιχοί τους.

Αυτό θα μπορούσε να σημαίνει ότι η ζώνη αποκλεισμού είναι και πάλι κατάλληλη για ανθρώπινη κατοίκηση.

Ο Kleiman ελπίζει ότι η έρευνά του και οι μελλοντικές μελέτες των πληθυσμών αδέσποτων σκύλων της CEZ θα βοηθήσουν τους επιστήμονες να κατανοήσουν τις γενετικές επιπτώσεις της παρατεταμένης έκθεσης τόσο σε ακτινοβολία όσο και σε τοξικές εκθέσεις σε μη ακτινοβολία.

«Η εξέταση των γενετικών επιπτώσεων και των επιπτώσεων στην υγεία αυτών των χρόνιων εκθέσεων στους σκύλους θα ενισχύσει την ευρύτερη κατανόησή μας για το πώς αυτοί οι τύποι περιβαλλοντικών κινδύνων μπορούν να επηρεάσουν τους ανθρώπους και τον καλύτερο τρόπο μετριασμού των κινδύνων για την υγεία», είπε.

photo: freepik