Για πρώτη φορά, όπως σχολιάζουν δημοσιογραφικοί κύκλοι στην Ελλάδα, τόσο η κυβέρνηση όσο και η αντιπολίτευση βρίσκονται σε κάθετη πτώση αναφορικά με τα ποσοστά τους.
Η Ελλάδα δείχνει να συμπαρασύρεται από ένα «κύμα» στην Ευρώπη, το οποίο αμφισβητεί την διεθνιστική πολιτική, ζητώντας αλλαγές τύπου Τραμπ στην Αμερική. Δεν είναι άλλωστε τυχαία η εν μέρει στροφή της Νέας Δημοκρατίας στην δεξιά ρητορική.
Ωστόσο, αυτό μάλλον δεν μοιάζει αρκετό να αλλάξει δυναμικά τα πράγματα. Το θέμα των Τεμπών άλλωστε -και όποιο άλλο διαφορετικό ζήτημα ενδεχομένως προκύψει στο μέλλον- έχει δημιουργήσει κατάλληλες προϋποθέσεις για πολιτική διαμάχη.
Δεδομένου πως η αντιπολίτευση στην Ελλάδα είναι κατακερματισμένη, υπάρχουν ήδη οι σκέψεις για συμπόρευση κομμάτων στα αριστερά και στα λεγόμενα «δεξιά», παρότι στην Ελλάδα δεν δείχνει να υπάρχει αντίστοιχη αντιδιεθνιστική πολιτική νοοτροπία, όπως σε ΗΠΑ και Ρωσία.
Όπως μεταδίδεται, φέρονται έχουν έρθει κοντά ΣΥΡΙΖΑ και Νέα Αριστερά ετοιμάζοντας κοινή πολιτική σχετικά με το θέμα των Τεμπών.
Από αυτή την κίνηση απέχει για την ώρα το ΠΑΣΟΚ, το οποίο ακολουθεί μια πιο μετριοπαθή στάση. Δεν αποκλείεται να έρθει κοντά με το Κίνημα Δημοκρατίας του Στέφανου Κασσελάκη.
Υπάρχει ακόμα η Πλεύση Ελευθερίας, η οποία δεν αποκλείεται να ενταχθεί με την σειρά της σε κάποια συμμαχία που να την ικανοποιεί.
Το ΚΚΕ, εκτός απροόπτου, θα συνεχίσει την μοναχική του πορεία.
Υπάρχει προτάσεις για συνένωση και των λεγόμενων μικρών «δεξιών» κομμάτων, προκειμένου η ΝΔ να νιώσει και από εκεί πίεση. Εντούτοις, υπάρχουν μεγάλα ερωτηματικά στο ποιόν θα δεχθούν οι υπόλοιποι ως επικεφαλής.
Όπως και να έχουν τα πράγματα, η ελλαδική πολιτική σκηνή μετά από καιρό δείχνει να αποκτά κινητικότητα.
Και αν την λύση δεν μπορέσουν να δώσουν τα κόμματα στην Ελλάδα και σε άλλες χώρες, δεν αποκλείεται να παρουσιαστεί ξαφνικά μια διαφορετική εξωτερική λύση.
