καθώς και στη μέχρι σήμερα κατοχή του 37% της Κύπρου, επιμένει σταθερά να την καταδικάζει, να αναδεικνύει τον διεθνή χαρακτήρα του Κυπριακού, να εκφράζει τη διεθνιστική αλληλεγγύη στην εργατική τάξη, στα λαϊκά στρώματα της Κύπρου, Ελληνοκύπριους και Τουρκοκύπριους, Αρμένιους, Μαρωνίτες ή Λατίνους».
«Η μαύρη επέτειος των 50 χρόνων της τουρκικής εισβολής και κατοχής στην Κύπρο δίνει τροφή για τη μελέτη εκείνων των ιστορικών γεγονότων, καθώς και για προβληματισμό που πρέπει να αναπτυχθεί στους λαούς γύρω από τον αρνητικό και επικίνδυνο ρόλο που έπαιξαν διαχρονικά και παίζουν έως σήμερα στην επίλυση του κυπριακού προβλήματος οι ΗΠΑ, η Βρετανία, το ΝΑΤΟ και η ΕΕ, και οι σχεδιασμοί που αναπτύσσονται στο πλαίσιο των ανταγωνισμών ανάμεσα στις αστικές τάξεις Ελλάδας, Τουρκίας και Κύπρου» προσθέτει.
Επισημαίνει ότι «το 1974 το Κυπριακό αποτελούσε ήδη ένα κουβάρι πολλών διαπλεκόμενων μεταξύ τους αντιθέσεων, με βαθιές ιστορικές ρίζες. Κομβικό σημείο αναφοράς στην τελευταία φάση όξυνσης των εν λόγω αντιθέσεων υπήρξαν οι Συμφωνίες Ζυρίχης – Λονδίνου» και επισημαίνει, μεταξύ άλλων, ότι «το χουντικό πραξικόπημα στην Κύπρο και η εισβολή του τουρκικού στρατού, που ακολούθησε, υπήρξαν η δραματική κορύφωση και κατάληξη της αλυσίδας των όσων προηγήθηκαν».
Στην ανακοίνωση αναλύονται, εκτενώς, οι αντιθέσεις ανάμεσα στις αστικές τάξεις Ελλάδας και Τουρκίας, ο ρόλος του βρετανικού ιμπεριαλισμού «στην ωμή παρεμβατικότητα του οποίου προστέθηκε και η αντίστοιχη των ΗΠΑ», καθώς και η αντίθεση Ελλάδας-Κύπρου η οποία «προστέθηκε στις ήδη υπάρχουσες αντιθέσεις από τα τέλη της δεκαετίας του 1950».
«Η προσφυγή της κυπριακής κυβέρνησης στη συνδρομή της Σοβιετικής Ένωσης δημιουργούσε δυνητικά και εξ αντικειμένου μια σφήνα στη νοτιοανατολική πτέρυγα του ΝΑΤΟ, σε μια περίοδο μάλιστα έντασης των αντιθέσεων στη Νοτιοανατολική Μεσόγειο και αλλεπάλληλων αραβοϊσραηλινών πολεμικών συγκρούσεων.
Με βάση τα παραπάνω, γίνεται φανερό γιατί τα σχέδια που τέθηκαν στο τραπέζι οδηγούσαν αντικειμενικά και αναπόφευκτα στη διχοτόμηση της Κύπρου και κατ’ επέκταση στη διπλή ένωση των κυπριακών εδαφών με την Ελλάδα και την Τουρκία αντίστοιχα, που θα εξασφάλιζε και τη μετατροπή του “αβύθιστου αεροπλανοφόρου”, δηλαδή της Κύπρου, σε ΝΑΤΟϊκό ορμητήριο στη Νοτιοανατολική Μεσόγειο» επισημαίνει η ανακοίνωση.
ΑΠΕΜΠΕ,Γ.Μ. – φωτο:eurokinissi
