Μύθοι και αλήθειες για την Οικονομία τις επενδύσεις και την Προεδρία της Δημοκρατίας:
Για την οικονομική πολιτική της κυβέρνησης Μητσοτάκη
Τα 6 χρόνια της διακυβέρνησης Μητσοτάκη, γιατί ουσιαστικά μπαίνουμε σε μία νέα χρονιά και μεγαλώνει ο λογαριασμός, πιο πολύ ως βάρος ακούγονται σε όσους μας ακούν, σκεπτόμενοι τι έχει προηγηθεί, παρά ως μία περίοδος όπου υπήρξε μία κοινωνική ανάταξη. Διευρύνθηκαν οι κοινωνικές ανισότητες. Ιδιαίτερα στον τομέα της οικονομίας, μπόρεσε με μία επικοινωνιακή κυριαρχία που έχει η κυβέρνηση Μητσοτάκη να παρουσιάσει μία πλασματική εικόνα.
Για παράδειγμα, έχουμε ένα αφήγημα ότι έχει μειωθεί η φορολογία. Μείωσε ορισμένους συντελεστές, να θυμίσω: στα μερίσματα, στις μεγάλες γονικές παροχές, οι εφοπλιστές φορολογούνται με 10% για όποια δαπάνη ή αγορά κάνουν στην Ελλάδα, μειώθηκε ο ΦΠΑ στα αγροτικά εφόδια, μολονότι εμείς πεισματικά ζητάμε τη μείωση του Φόρου Προστιθέμενης Αξίας και του Ειδικού Φόρου Κατανάλωσης, κυρίως στα τρόφιμα και στα βασικά είδη ανάγκης που θα μπορούσαν να ρίξουν τις τιμές. Συνολικά, όμως, η φορολογία αυξήθηκε. Η κλίμακα της φορολογίας εισοδήματος δεν τιμαριθμοποιείται, ακριβώς για να αυξάνεται ο φόρος, παρότι δεν αυξάνεται το πραγματικό εισόδημα. Οι συντελεστές ΦΠΑ έμειναν αμετάβλητοι. Το Τμήμα Οικονομίας του ΣΥΡΙΖΑ έκανε μια έρευνα για το χριστουγεννιάτικο τραπέζι: είναι κατά 35-40% πιο αυξημένες τιμές σε σχέση με τον Δεκέμβριο του 2019. Και έτσι, με τον διπλασιασμό των τιμών, διπλασιάστηκε και το έσοδο. Απλή αριθμητική: τα φορολογικά βάρη αυξήθηκαν. Ένας μύθος λοιπόν, ότι μείωσε τη φορολογία.
Αθόρυβα ροκανίστηκαν και οι κοινωνικές δαπάνες. Αυτό είναι ξεκάθαρο. Είμαστε τελευταίοι στην Ευρώπη στη δημόσια δαπάνη για την Υγεία. Δεύτεροι προς πρώτοι, ουσιαστικά με τα στοιχεία του ΟΟΣΑ, στην ιδιωτική δαπάνη. Αυτό επίσης είναι αναμφισβήτητο. Αρκεί να δει κανείς και τα στοιχεία της Eurostat που δημοσιεύτηκαν στα μέσα Δεκεμβρίου.
Η αλήθεια είναι ότι είχαμε οικονομική μεγέθυνση. Μην ξεχνάμε ότι η χώρα με τις προσπάθειες του ελληνικού λαού και της κυβέρνησης Τσίπρα βγήκε από τα μνημόνια το 2018. Έχουμε έκτοτε μία οικονομική μεγέθυνση, ακόμη και υψηλότερη ως τάση από άλλες ανεπτυγμένες χώρες, όμως δεν σημαίνει ότι είμαστε σε τροχιά σύγκλισης. Διευρύνονται οι ανισότητες. Ακόμη και οι εκθέσεις των ίδιων των τραπεζών, δείχνουν ότι η μεγέθυνση της οικονομίας στην Ελλάδα οφείλεται κυρίως στα αποθέματα και στην ιδιωτική κατανάλωση. Δηλαδή στο ξήλωμα της τσέπης μας. Όχι στην αύξηση των επενδύσεων.
Και μάλιστα σε ένα πολύ δύσκολο γεωπολιτικό περιβάλλον. Γιατί ακούω καθημερινά το πώς αναπτύσσεται, πώς αναλύεται, τι γίνεται είτε στη Μέση Ανατολή είτε και στην ίδια την Ευρώπη, θα έπρεπε να μας προβληματίζει -και δη την κυβέρνηση- αν λυγίζουν αυτές οι οικονομίες, τι θα συμβεί σε μια αδύναμη οικονομία όπως η ελληνική, όταν πάψει να υπάρχει το ευρωπαϊκό «λεφτόδεντρο». Γιατί θυμίζω ότι διανεμήθηκαν 60 δισεκατομμύρια ευρώ λόγω της πανδημίας, αλλά 10 λόγω της ενεργειακής κρίσης, που στην πραγματικότητα έγιναν υπερκέρδη για τους παρόχους και τους παραγωγούς της ενέργειας, και περίπου 100 δισεκατομμύρια που απέδωσε αυτό το «λεφτόδεντρο» μέσω του Ταμείου ανάκαμψης του ΕΣΠΑ, της νέας Κοινής Αγροτικής Πολιτικής. Πόροι που δεν διανεμήθηκαν σε μισθωτούς και συνταξιούχους, αλλά πήγαν σε μία συγκεκριμένη οικονομική ολιγαρχία.
Για τις επενδύσεις
Και το σοβαρότερο: οι περισσότερες από αυτές τις επενδύσεις και τα χρήματα που ήρθαν, δεν αύξησαν το παραγωγικό δυναμικό της χώρας. Αυτό είναι ξεκάθαρο. Είναι εξαγορές, πανάκριβοι δρόμοι, ακίνητα, τουρισμός, με αποτέλεσμα η Ελλάδα να παραμένει ουραγός όχι μόνο στην παραγωγικότητα, αλλά κυρίως -κι αυτό είναι το βασικό- στην αξία της μισθωτής εργασίας. Δηλαδή, και είναι σαφές από όλα τα στοιχεία, ότι η αξία της μισθωτής εργασίας, δηλαδή η αγοραστική μας δύναμη, μειώνεται συγκριτικά με τις τιμές, ενώ αντιθέτως οι αξίες των επιχειρήσεων, των ακινήτων, τα ενοίκια, έχουν απογειωθεί. Αυτή είναι η πραγματικότητα. Είναι σαν να είμαστε στη μέγγενη των μνημονιακών περιορισμών, χωρίς αυτό να συμβαίνει, γιατί από τα μνημόνια κράτησε η κυβέρνηση Μητσοτάκη την απόλυτη απουσία συλλογικών διαπραγματεύσεων. Δεν υπάρχουν κλαδικές συμβάσεις, μένουν στην κατάψυξη. Με αποτέλεσμα, ενώ η κυβέρνηση επαναλαμβάνει ότι πρέπει να αυξηθούν οι μισθοί, ως ένα ευχολόγιο, επιβάλλεται με την πολιτική της και την απραξία της ακριβώς το αντίθετο.
Ο κόσμος υπέστη το σοκ της δεκαετούς οικονομικής κρίσης. Και μόλις πήγε να σηκώσει κεφάλι, υπήρξε και αυτή η διετής καταστολή λόγω της πανδημίας και ο φόβος για την υγεία του καθενός, όπως με έναν τρόπο, κιόλας, καλλιεργήθηκε, για να είμαστε ειλικρινείς. Η κυβέρνηση, που έχει την ευθύνη, δεν κοίταξε την πραγματικότητα, δηλαδή αυτό το οποίο πραγματικά θα μπορούσε να αναστρέψει την πορεία της χώρας. Το γεγονός δηλαδή ότι μέσα στην οικονομική κρίση έφυγαν 800.000 νέοι άνθρωποι, 25 έως 44 ετών, για το εξωτερικό. Ένα πολύ πλούσιο ανθρώπινο δυναμικό σε δεξιότητες, σε εκπαίδευση, το οποίο λείπει από διάφορους τομείς: από την εκπαίδευση, από την υγεία, από την παραγωγική διαδικασία. Τώρα έρχεται η κυβέρνηση να πει, να δώσω 40.000 ευρώ πριμ στους νεαρούς γιατρούς προκειμένου να πάρουν την ειδικότητα του παθολόγου. Έτσι θα επιτευχθεί η θωράκιση του Εθνικού Συστήματος Υγείας, με την πριμοδότηση; Είναι οι συνθήκες εργασίας για τους γιατρούς; Είναι το ζήτημα του στεγαστικού, όταν θα πρέπει να πάνε στην ελληνική περιφέρεια. Είναι μία σειρά προβλημάτων που αντί να τα κοιτάζει με μια μεθοδολογία πραγματικής θωράκισης της χώρας, βιώσιμης ανάπτυξης, κοιτάζει εμβαλωματικά και κυρίως με όρους επικοινωνίας, να ακούσει δηλαδή το ευρύ κοινό ότι έδωσαν 40.000 ευρώ.
Για την επένδυση στο Ελληνικό
Για το Ελληνικό, θα πω ένα δυο συγκεκριμένα παραδείγματα που τα ζήσαμε. Αυτή η πολιτεία του Ελληνικού, όπου θα υπάρξουν μεζονέτες και διαμερίσματα που θα πουλιούνται 2,5 και 3 εκατομμύρια ευρώ και πανηγυρίζει η κυβέρνηση ότι αυτή είναι η ανάπτυξη, γιατί ενδεχομένως θα έρθουν κάποιοι «παραλήδες», για να χρησιμοποιήσω μια παλαιά λέξη από τη Βόρεια Αφρική ή τις χώρες της Μέσης Ανατολής, να αισθανθούν ότι πατούν και αυτοί το πόδι τους στην Ευρωπαϊκή Ένωση, βλέποντας θάλασσα. Ωραίο ακούγεται αυτό. Μόνο αν σκεφτείτε ότι η διαχείριση των υγρών αποβλήτων όλης αυτής της πολιτείας θα πέσει σε αυτόν τον απαρχαιωμένο αγωγό, που κάθε τρεις και λίγο πλημμυρίζει στο ύψος του Αλίμου, μέχρι να φτάσει όλη η διαδικασία της διαχείρισης των υγρών αποβλήτων στην Ψυττάλεια, καταλαβαίνετε ότι δεν υπήρξε καμία αντίστοιχη επένδυση στις υποδομές, για να μη μιλήσω για τις μεταφορές.
Για το δίκτυο του ηλεκτρικού ρεύματος
Ένα ακόμα παράδειγμα: αν γυρίσει κανείς πίσω, γιατί η κυβέρνηση Μητσοτάκη προσπαθεί να μας κάνει να έχουμε βραχεία μνήμη: δεν πανηγύριζαν για την ιδιωτικοποίηση ενός μεγάλου ποσοστού του ΔΕΔΔΗΕ, δηλαδή του δικτύου του ηλεκτρικού ρεύματος, το 2021; Πανηγύριζαν. Τι συμβαίνει με το δίκτυο του ηλεκτρικού ρεύματος; Περισσότερες διακοπές ηλεκτρικού ρεύματος. Θα σας πω ένα παράδειγμα. Μέσα στις ημέρες των Χριστουγέννων στην περιοχή που ζω και εκλέγομαι, στην Ανατολική Αττική από τον Μαραθώνα μέχρι το Λαύριο, υπήρχαν τουλάχιστον 300 κλήσεις στο κέντρο του ΔΕΔΔΗΕ για διακοπές ηλεκτρικού ρεύματος. Ξέρετε πώς εξυπηρετούνταν οι πολίτες; Με ένα συνεργείο που είχε ένα γερανοφόρο όχημα. Έμεναν άνθρωποι χωρίς ρεύμα μέσα στα Χριστούγεννα πάνω από 24 ώρες. Αυτή είναι η ανάπτυξη, αυτό είναι το σχέδιο, αυτές είναι οι υποδομές της “Ελλάδας 2.0”;
Για τον ρυθμό ανάπτυξης
Είμαστε σε ένα κρίσιμο σταυροδρόμι. Αν δείτε τους πίνακες του Ακαθάριστου Εθνικού Προϊόντος, θα δει κανείς ότι είμαστε, μετά από έξι χρόνια, περίπου στον ίδιο παρονομαστή. Μπορώ να πω ότι -ακούστηκε και στη Βουλή αυτό- την τελευταία χρονιά της διακυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-Τσίπρα, μετά από όλες τις δυσκολίες, μετά από μία καταστροφική περίοδο, μία δεκαετία που ξεκίνησε με τα δύο πρώτα μνημόνια, με άδεια τα ταμεία, είχαμε φτάσει να έχουμε ανάπτυξη κατά τι μεγαλύτερη από ό, τι αυτή του 2024. Μολονότι έχουμε έξι χρόνια συνεχή εκτός μνημονίων, μολονότι έπεσαν όλα
αυτά τα χρήματα από την Ευρώπη, με μία φιλική ευρωπαϊκή ηγεσία, με πάρα πολλές δυνατότητες. Έβλεπα τον δείκτη ανάπτυξης στο 2,3%, με μοναδική καλή χρονιά τη χρονιά του ριμπάουντ, με 8,7, μετά την πανδημία, που σταμάτησε κάθε λειτουργία της οικονομίας. Τώρα η τάση είναι αρνητική. Και αυτό θα έπρεπε να μας προβληματίσει, μέσα σε ένα πολύ δύσκολο γεωπολιτικό περιβάλλον στην Ευρώπη.
Για την Προεδρία της Δημοκρατίας
Για το θέμα του Προέδρου Δημοκρατίας, εγώ θεωρώ ότι ο ΣΥΡΙΖΑ-Προοδευτική Συμμαχία έχει κρατήσει μία στάση θεσμική, η οποία έχει διαφυλάξει και το κύρος του θεσμού. Δεν πρέπει αυτό το θέμα να υποταχθεί σε κομματικές σκοπιμότητες, κάτι που έκανε εδώ και πολλές εβδομάδες η Νέα Δημοκρατία. Και προφανώς είμαστε υπέρ -το εξέφρασε χθες και ο Πρόεδρος στη συνεδρίαση του Εκτελεστικού Γραφείου, μολονότι το θέμα πιο πολιτικά σε βάθος θα συζητηθεί τις επόμενες ημέρες και σε συνεδρίαση της Πολιτικής Γραμματείας- είμαστε υπέρ μιας υποψηφιότητας του προοδευτικού χώρου. Σε αυτή την κατεύθυνση θα κινηθούμε συλλογικά και συντεταγμένα.
Το βασικό είναι τι θα σηματοδοτεί το πρόσωπο. Ιδιαίτερα όταν μπαίνουμε σε μία χρονιά συνταγματικής αναθεώρησης και ερχόμαστε από μία εξαετία, όπως την περιγράψαμε πριν, δηλαδή μία εξαετία που υποβαθμίστηκε η ποιότητα ζωής των λαϊκών στρωμάτων. Και εκεί δεν μπορεί να έχουμε ένα σιωπηρό πρόσωπο. Είχαμε τα τελευταία δύο χρόνια την προσπάθεια συγκάλυψης της υπόθεσης των Τεμπών, που συνδέεται αναμφισβήτητα και με όλη την προσπάθεια καταπάτησης του κράτους δικαίου από την κυβέρνηση Μητσοτάκη, είτε μέσω των υποκλοπών είτε μέσω της καταπάτησης ατομικών δικαιωμάτων. Ή την υποχώρηση σε επίπεδο πολύπλευρης εξωτερικής πολιτικής, όπου και εκεί είχαμε μία αφωνία. Και μάλιστα έχουμε και μία αφωνία και από την κυβέρνηση τελευταία, ιδιαίτερα με όσα κρίσιμα διαδραματίζονται στη Συρία. Σας περιέγραψα δηλαδή ένα πλαίσιο στο οποίο πρέπει να ανταποκρίνεται, σύμφωνα και με όσα συζητούμε στον ΣΥΡΙΖΑ. Αλλά νομίζω ότι και είναι μία λαϊκή απαίτηση, μία λαϊκή ανάγκη, να στοιχίζεται το πρόσωπο που θα προταθεί με τις ανάγκες της κοινωνικής πλειοψηφίας.
Για τον ΣΥΡΙΖΑ
Εξόρμηση, ανασυγκρότηση, αναδιοργάνωση. Θα είναι μία χρονιά που, πέρα από τη συνεδρίαση της Κεντρικής Επιτροπής μέσα στον Ιανουάριο, θα πάμε την άνοιξη, όπως έχει σε αυτή τη φάση προγραμματιστεί σε συνέδριο, προκειμένου να υπάρξει και μία ανανέωση των οργάνων, μία αντιστοίχιση με έναν ΣΥΡΙΖΑ ο οποίος θα είναι συμπαγής, ένας ΣΥΡΙΖΑ ο οποίος θα εκτείνεται από τη ριζοσπαστική Αριστερά μέχρι το προοδευτικό Κέντρο με καθαρή ιδεολογική ταυτότητα, χωρίς τα λάθη του παρελθόντος.
Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι ένα νέο κόμμα -και η κυβερνώσα Αριστερά- στην Ελλάδα, το οποίο κλήθηκε στα πολύ δύσκολα να κυβερνήσει και να βγάλει τη χώρα στο ξέφωτο από ένα πραγματικό σκοτάδι. Σε λίγες ημέρες συμπληρώνονται και τα δέκα χρόνια από την πρώτη διακυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-Τσίπρα και νομίζω ότι αυτό είναι κομβικό. Εμείς θέλουμε να κρατήσουμε αυτή την παρακαταθήκη, να οικοδομήσουμε μαζί με την κοινωνία, μαζί με τους πολίτες που αντιλαμβάνονται ότι το ανυποχώρητο πολιτικό κόμμα, ο χώρος χωρίς εξαρτήσεις και χωρίς δεύτερες σκέψεις, ο χώρος χωρίς συναίνεση στις πρακτικές του φιλελευθερισμού, ο κορμός της προοδευτικής παράταξης μέσα από την κοινωνία και για αυτήν είναι ο ΣΥΡΙΖΑ-Προοδευτική Συμμαχία.
Προφανώς, να έχουμε αυτό το προσκλητήριο ανοιχτό στις προοδευτικές δυνάμεις, στους συντρόφους και τις συντρόφισσες με τους οποίους δώσαμε μαζί κρίσιμους αγώνες και μπορούμε να δώσουμε και στο μέλλον. Χωρίς ατζέντες, χωρίς μικρό-εγωισμούς, χωρίς τακτικές, προκειμένου να ανταποκριθούμε σε αυτά που θέλει ο κόσμος, αυτά που περιγράψαμε προηγουμένως. Αυτό είναι το σημαντικό. Δεν είναι ούτε οι θέσεις, ούτε οι έδρες, ούτε οι θέσεις στα πάνελ ή ο ραδιοφωνικός χρόνος. Είναι να μπορούμε να είμαστε χρήσιμοι για την ελληνική κοινωνία.
ΑΠΕΜΠΕ – φωτο:eurokinissi
