Αρχικά, αναφέρθηκε στη νέα «Λευκή Βίβλο για την Άμυνα» και τη Σύνοδο Κορυφής, λέγοντας πως «προχωράει ο πολεμικός σχεδιασμός της Ευρωπαϊκής Ένωσης με κινδύνους, τους οποίους θα τους φορτωθούν οι λαοί της Ευρώπης με πάνω από 800 δισ. ευρώ. Χρήματα δηλαδή, που θα λείψουν από την υγεία, από την παιδεία, από βασικές λαϊκές ανάγκες, ενώ ταυτόχρονα εγκυμονούνται κι άλλοι κίνδυνοι για την ασφάλεια της ζωής του λαού, καθώς η ίδια η ΕΕ στα κείμενά της ομολογεί τις προετοιμασίες για πόλεμο πλήρους κλίμακας».

Την ίδια ώρα, τόνισε, «οι λαοί της Ευρώπης θα κληθούν να πληρώσουν το κόστος του πολέμου, όμως οι βιομηχανίες της Ευρώπης τρίβουν τα χέρια τους, αφού προσδοκούν μεγάλα κέρδη από αυτή την ιστορία».

Όσον αφορά την υπόθεση με την προανακριτική για τον Χρ. Τριαντόπουλο, σημείωσε ότι «το ΚΚΕ, από την πρώτη στιγμή κατήγγειλε αυτή τη μεθόδευση, που αποτελεί μια απαράδεκτη ενέργεια και αποτυπώνει μία ομολογία, ότι δηλαδή υπάρχουν για τον ίδιο επαρκείς ενδείξεις ενοχής».

Επίσης, ο βουλευτής του ΚΚΕ υπογράμμισε ότι «εκφράζει το φόβο της κυβέρνησης ότι κατά τη διάρκεια της Προανακριτικής Επιτροπής θα προέκυπταν και άλλα στοιχεία και για άλλες ευθύνες και για άλλα πρόσωπα πλην του κ. Τριαντόπουλου, θέλοντας παράλληλα να αποφύγει την εξέταση ουσιωδών μαρτύρων στη διαδικασία της Προανακριτικής Επιτροπής και την αποκάλυψη αποδεικτικών στοιχείων, τα οποία συνεχώς προκύπτουν από την δικαστική έρευνα».

«Είναι πολύ μεγάλη υποκρισία αυτό που λέει η κυβέρνηση για παραπομπή στο φυσικό δικαστή. Δεν μιλάμε γι’ αυτό. Εδώ μιλάμε για μια διαδικασία που στην ουσία συνιστά εφαρμογή του νόμου περί ευθύνης υπουργών, δηλαδή από την αρχή μέχρι το τέλος, δηλαδή μέχρι την παραπομπή στο δικαστικό συμβούλιο ή στο ανώτατο ειδικό δικαστήριο είναι εφαρμογή του νόμου περί ευθύνης υπουργών. Το μόνο που παρακάμπτεται είναι η Προανακριτική Επιτροπή» σημείωσε.

Στάθηκε στο γεγονός, ότι «το ΚΚΕ στη διαδικασία της συνταγματικής αναθεώρησης πρότεινε την πλήρη κατάργηση του νόμου περί ευθύνης υπουργών και την κατάργηση του διορισμού της ηγεσίας των ανώτατων δικαστηρίων από την εκάστοτε κυβέρνηση, κάτι που ΝΔ-ΣΥΡΙΖΑ-ΠΑΣΟΚ αρνήθηκαν».

Όπως εξήγησε, «αν δεν υπήρχε ο νόμος περί ευθύνης υπουργών θα ήταν τελείως διαφορετική από την αρχή μέχρι το τέλος η δυνατότητα των δικαστικών αρχών να εξετάσουν και να παραπέμψουν πολιτικό πρόσωπα -άρα καμία δικογραφία στη Βουλή- και είναι εντελώς διαφορετικό αυτό που γίνεται τώρα, όπου στην ουσία η παραπομπή γίνεται με πολιτική απόφαση και δημιουργείται και το αντίστοιχο κλίμα, πίεση σε δικαστικούς κλπ».

«Είναι προσχηματικός ο ισχυρισμός της κυβέρνησης. Μιλάμε για εφαρμογή του νόμου περί ευθύνης υπουργών, απλά με την παράκαμψη μόνο εκείνου του σταδίου που η κυβέρνηση νιώθει ότι είναι εκτεθειμένη και θέλει να την αποφύγει» ανέφερε, προσθέτοντας: «Εμείς θα επιμείνουμε μέχρι τελευταία στιγμή να λειτουργήσει η Προανακριτική Επιτροπή, να κληθούν μάρτυρες, βεβαίως από εκεί και πέρα ξέρουμε ότι ελέω νόμου περί ευθύνης υπουργών το μαχαίρι και το πεπόνι το έχει η εκάστοτε κοινοβουλευτική πλειοψηφία και η πλειοψηφία της ολομέλειας στη συνέχεια».

Ο Γ. Γκιόκας αναφέρθηκε στους «στέρεους δεσμούς που έχει το ΚΚΕ με τον λαό, οι οποίοι έχουν προκύψει και έχουν διαμορφωθεί μέσα από μια αγωνιστική και πολιτική πείρα ευρύτερων λαϊκών δυνάμεων».

«Επιμένω στο “στέρεοι”, επισήμανε γιατί «όλα αυτά τα χρόνια έχουμε παρακολουθήσει πολλά κόμματα -“πυροτεχνήματα”, τα οποία όσο γρήγορα ανέβηκαν, τόσο γρήγορα εξαφανίστηκαν από το πολιτικό σκηνικό αφού έπαιξαν έναν ρόλο στην προσπάθεια μεταμφίεσης του αστικού πολιτικού συστήματος. “Διάττοντες αστέρες” βλέπουμε κι αυτή την περίοδο».

Καταλήγοντας ανέφερε ότι «το ΚΚΕ λέει κι ορισμένα πράγματα τα οποία είναι δύσκολα. Είμαστε οι μόνοι που λέμε ότι σε μια κοινωνία σαν τη σημερινή που είναι ταξική δεν μπορεί να είναι όλοι ευχαριστημένοι και όλοι κερδισμένοι. Σε μια κοινωνία δηλαδή που αποτελείται από επιχειρηματικούς ομίλους καπιταλιστές και εργαζόμενους κάποιος πρέπει να χάσει. Αυτοί που πρέπει να χάσουν είναι τα κέρδη των επιχειρηματικών ομίλων. Λέμε ότι το σημερινό κράτος και οι θεσμοί του δεν μπορούν να εξυγιανθούν, ότι η ΕΕ και η πολιτική της δεν μπορεί να λειτουργήσει προς όφελος των εργαζομένων και του λαού. Η αγανάκτηση, η οργή, η δυσαρέσκεια που σε αυτή τη φάση έχει ως προμετωπίδα το έγκλημα των Τεμπών, όμως, είναι μια αγανάκτηση που εκφράζει μια συνολικότερη αντίδραση, γιατί η κυρίαρχη πολιτική σε κάθε πτυχή της ζωής μας γεννά “Τέμπη”. Άρα πρέπει να υπάρχει σύγκρουση με τους πυλώνες που ανέφερα για να μπορεί να υπάρξει ένας δρόμος έξω από τα σημερινά τείχη».

ΑΠΕΜΠΕ – φωτο:eurokinissi