Νέα δεδομένα διαμορφώνει στο πολιτικό σκηνικό η ανάδειξη του Νίκου Ανδρουλάκη στην ηγεσία του Κινήματος Αλλαγής και μάλιστα με θρίαμβο επί του αντιπάλου του Γιώργου Παπανδρέου.

Η εκλογική διαδικασία, που έφερε στις κάλπες του ΚΙΝΑΛ 270.000 μέλη και φίλους του και η νίκη του κ. Ανδρουλάκη επαναφέρουν το ενδιαφέρον στις διεργασίες της κεντροαριστεράς.

Πίσω από την νίκη του κρύβεται μια στρατηγική, που όπως αναφέρουν οι γνωρίζοντες στο ΚΙΝΑΛ, έχει «πατέρα» τον Κώστα Λαλιώτη, πάλαι ποτέ «Θείον Βρέφος» του ΠΑΣΟΚ, ο οποίος αποστασιοποιήθηκε από το κόμμα, τουλάχιστον φαινομενικά, το 2003, ερχόμενος σε σύγκρουση με τον Κ.Σημίτη, αλλά βασικά προαισθανόμενος ότι η παντοδυναμία του Κινήματος τελείωνε.

Στην ΝΔ «επενδύουν» στο γεγονός ότι ο Νίκος Ανδρουλάκης είναι ένας νέος στην ηλικία πολιτικός και εκτιμούν ότι μπορεί να αποτελέσει έναν ισχυρό αντίπαλο του Αλέξη Τσίπρα.

Εκτίμηση που βασίζεται στο γεγονός ότι απευθύνονται στο ίδιο εκλογικό ακροατήριο, σε νέους ανθρώπους, στον λεγόμενο προοδευτικό χώρο, και ότι αναπόφευκτα θα συγκρουστούν… «μετωπικά».

Κατά άλλους, ο Νίκος Ανδρουλάκης συμφωνεί σε κάτι με τον Γιώργο Παπανδρέου: Εχθρός είναι η ΝΔ και όχι ο ΣΥΡΙΖΑ. Από εκεί που εχθρός ήταν ο λαϊκισμός, επιστρέφουν στο ΚΙΝΑΛ σε πατροπαράδοτες συνταγές που θυμίζουν έντονα το Λαλιωτικό ΠΑΣΟΚ. Εκείνο που μένει να αποδειχτεί είναι αν οι αντιλήψεις του Κώστα Λαλιώτη έχουν απήχηση στην σύγχρονη Ελλάδα. Αν οι «προτάσεις Ανδρουλάκη» θα βρουν απήχηση στην κοινωνία. Ότι θα βρουν οπαδούς σε ένα σημαντικό κομμάτι των ψηφοφόρων του ΣΥΡΙΖΑ δεν γεννάται θέμα, εκτιμούν πολιτικολόγοι.