Αναλυτικά το Δελτίο Τύπου που δημοσίευσε η ομάδα στη σελίδα της στο Facebook:

Το Σάββατο 15/03/2025, 5 μέλη και φίλοι της Σπηλαιολογικής Ομάδας του Ε.Ο.Σ Καβάλας 1933, εξερεύνησαν ένα νέο, άγνωστο και ανεξερεύνητο σπήλαιο, που τους είχε υποδείξει ο Κων/νος Βαρύτης, ένα κτηνοτρόφος του εγκαταλειμμένου σήμερα οικισμού των Λακκοβηκίων, κοντά στο μαντρί που διατηρούσε βόρεια του οικισμού.
Τα Λακκοβήκια είναι ένας από τους ιστορικούς οικισμούς της δυτικής πλευράς του Παγγαίου Όρους, σε απόσταση 12 Km περίπου από την αρχαία Αμφίπολη. Το χωριό άκμασε από τη βυζαντινή περίοδο ως και την καταστροφή του το Μάϊο του 1913 και την ολοσχερή πυρπόλησή του το 1916, μαζί με τα γειτονικά χωριά Μικρό Σούλι ( Σέμαλτο) και Παλαιοκώμη( Προβίστα), από τους Βούλγαρους. Η αποξήρανση της λίμνης του Αχινού (1928-1932) και η αλλαγή των συνθηκών ζωής ανάγκασαν τους κατοίκους να εγκαταλείψουν οριστικά την κοινότητα το 1965, δημιουργώντας τη (Νέα) Μεσολακκιά.
Η περιοχή γεωλογικά ανήκει στη «Μάζα της Ροδόπης», στην «ενότητα Παγγαίου», όπου κυριαρχούν κρυσταλλοσχιστώδη και πυριγενή πετρώματα, αλλά και ένα παχύ στρώμα μαρμάρων και ασβεστόλιθων, που έχει «δώσει» αξιόλογα σπήλαια, όπως τα μεγάλα και μικρά «Δισάκια» και την «Αρκουδοσπηλιά» στη γειτονική Γαληψό.
Η πρόσβαση στο σπηλαιοβάραθρο είναι δύσκολη, απαιτεί 4Χ4 και αρκετό περπάτημα. Το τοπίο είναι τυπικά μεσογειακό, με πυκνό πουρνάρι και φυτευτή πέτρα. Η μικρή, στενή είσοδος, στην οποία με δυσκολία χωρά ένας ενήλικος άνθρωπος δεν προδιαθέτει για ένα βάραθρο, συνολικού βάθους 35m περίπου. Εκατέρωθεν του 1ου ραπέλ ( 7m περίπου), αμέσως μετά τη στενή είσοδο, υπάρχουν δύο ευρύχωροι θάλαμοι. Το 2ο ραπέλ ( ίδιου περίπου μήκους) καταλήγει σε έναν μέτριας κλίσης κώνο λατυποπαγών ογκόλιθων. Από εδώ και μέχρι το βαθύτερο σημείο του, το σπηλαιοβάραθρο είναι ένας λαβυρινθώδες, με εκπληκτικής ομορφιάς και ποικιλίας σπηλαιοδιάκοσμο. Διάδρομοι, στενά περάσματα και «σεμινέ» συναντώνται και διασταυρώνονται, οδηγώντας σε μικρότερες και μεγαλύτερες αίθουσες διακοσμημένες με σταλακτίτες, σταλαγμίτες, βελονοειδείς («καλαμάκια») και παραπετασματοειδείς («κουρτίνες») σταλακτίτες, λευκά «κοράλλια», «κολώνες», «γκουρ», ελικτίτες και έναν 5m ύψους τοίχο με λευκό, απαστράπτον σταλακτιτικό υλικό ροής τοιχωμάτων.
Η εξερεύνηση, φωτογράφηση και αποτύπωση διαρκεί αρκετά, η ώρα περνά γρήγορα, φτάνει η στιγμή της επιστροφής. Ώρα μετά διασκεδάζοντας σε γνωστή ταβέρνα της περιοχής, ευτυχείς για την ανακάλυψη, συζητούμε για τα μυστικά και τις ομορφιές του Παγγαίου μας, του «χρυσοφόρου Όρους» των αρχαίων Ελλήνων και αναλογιζόμαστε πόσα ακόμη έχει να μας αποκαλύψει.
Και η εξερεύνηση συνεχίζεται….
Υ.Γ. Οι σύντομες πληροφορίες για τα Λακκοβήκια είναι από «Τα Λακκοβήκια του Παγγαίου» του Θ.Γιόρτσιου

Δείτε τις φωτογραφίες του σπηλαίου στη σελίδα τους στο Facebook ΕΔΩ

Πηγή: Σπηλαιολογία ΕΟΣ Καβάλας – facebook / photo: pixabay