Τον Οκτώβριο του 2022, όσο ακόμη η παρουσία της πανδημίας του covid ήταν αισθητή, μια φοιτήτρια του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης (ΑΠΘ) με ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες διατύπωσε προφορικά στη γραμματεία του Τμήματος Επιστημών Προσχολικής Αγωγής και Εκπαίδευσης της Παιδαγωγικής Σχολής όπου σπουδάζει, ένα αίτημα για υποστήριξή της κυρίως στην επικοινωνία με τους συμφοιτητές και τις συμφοιτήτριές της και την κοινωνικοποίησή της. Το ίδιο χρονικό διάστημα ένας φοιτητής με τύφλωση είχε ζητήσει βοήθεια προκειμένου κάποιος συμφοιτητής του να τον κατευθύνει για να βρει την αίθουσα όπου γίνονταν τα μαθήματα.
Η γραμματεία μετέφερε τα αιτήματα στην Πρόεδρο του Τμήματος η οποία έθεσε το ζήτημα στην Επιτροπή Σπουδών και τις συμβούλους για τα άτομα με εκπαιδευτικές ανάγκες και κάπως έτσι ξεκίνησε η προσπάθεια για τη δημιουργία της Φοιτητικής Ομάδας Βοήθειας ΑΜΕΑ της Παιδαγωγικής Σχολής του ΑΠΘ. Η ομάδα συγκροτήθηκε τον Μάιο του 2023 και λειτούργησε από το ακαδημαϊκό έτος 2023 – 2024 ενώ σήμερα βρίσκεται ανάμεσα στα μέλη της πανεπιστημιακής κοινότητας που βραβεύονται με τα Βραβεία Αριστείας 2025 του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, για τις εξαιρετικές τους επιδόσεις.
«Στην παρουσίαση της ομάδας κατά την ημέρα υποδοχής των πρωτοετών του τμήματος, τα μέλη της γνωρίστηκαν με φοιτητή που έχει προβλήματα στην κίνηση και την ομιλία καθώς και με τη μητέρα του. Η γνωριμία αυτή ήταν καθοριστική καθώς όλοι αντάλλαξαν τους αριθμούς των κινητών τους τηλεφώνων και άρχισαν να επικοινωνούν ώστε ο φοιτητής να υποστηρίζεται στην πορεία του στο πανεπιστήμιο» επισημαίνει στο ΑΠΕ – ΜΠΕ η Μαρία Γκέκα, Επίκουρη καθηγήτρια κοινωνικής ψυχολογίας στην εκπαίδευση, στο Τμήμα Επιστημών Προσχολικής Αγωγής και Εκπαίδευσης της Παιδαγωγικής Σχολής του ΑΠΘ. Όπως λέει, τα μέλη της ομάδας άρχισαν να βοηθούν τον φοιτητή τόσο σε θέματα μετακίνησης μέσα στο πανεπιστήμιο, όσο και στην παροχή σημειώσεων αλλά και στην υποστήριξή του κατά τη διάρκεια των μαθημάτων. Συγκεκριμένα ο φοιτητής γράφει στο κινητό του τηλέφωνο ή τον υπολογιστή του μια ερώτηση για τον καθηγητή ή την καθηγήτρια που διδάσκει και τα μέλη της ομάδας βοήθειας θέτουν την ερώτηση προφορικά. Επίσης του εξηγούν διάφορες έννοιες που αναφέρονται στο μάθημα ώστε να τον διευκολύνουν στην κατανόησή τους. Σε ένα δεύτερο βήμα, η εθελοντική ομάδα έφτιαξε ένα γκρουπ επικοινωνίας στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης με στόχο να πληροφορεί για τη διεξαγωγή των μαθημάτων και να επικοινωνεί με τους φοιτητές αν έχουν οποιαδήποτε ανάγκη.
Η κ. Γκέκα, η οποία ανέλαβε να οργανώσει, να υποστηρίξει και να εμψυχώνει τα μέλη της ομάδας, αναφέρει ότι στο αρχικό κάλεσμα της σχολής για τη δημιουργία της ανταποκρίθηκαν 12 φοιτητές και φοιτήτριες εκ των οποίων παρέμειναν τέσσερις. Αυτή τη στιγμή αναζητούνται νέα μέλη ώστε να υπάρξει ανανέωση της ομάδας αφού τα παλαιότερα μέλη της ολοκληρώνουν τις σπουδές τους. Η ίδια χαρακτηρίζει πολύ σημαντική την σχετική πρωτοβουλία καθώς τονίζει ότι «τα άτομα με ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες είναι αρκετά απομονωμένα και τα ίδια και οι οικογένειές τους δεν επικοινωνούν εύκολα». «Από την εμπειρία που έχω από τα μαθήματά μου, διαπιστώνω ότι η οικογένεια αναλαμβάνει αυτό το βάρος της υποστήριξης των παιδιών ακόμη και στην τριτοβάθμια εκπαίδευση» συμπληρώνει και σχολιάζει ότι συνήθως τα παιδιά αυτά έρχονται στη σχολή με τη μητέρα τους.
Τα μέλη της Φοιτητικής Ομάδας Βοήθειας ΑΜΕΑ της Παιδαγωγικής Σχολής του ΑΠΘ υποστηρίζουν τους συμφοιτητές και τις συμφοιτήτριές τους σε θέματα μετακίνησης, μαθημάτων, εντοπισμού της αίθουσας και διευκόλυνσης της επικοινωνίας. Χαρακτηριστικό είναι, άλλωστε, ότι η επαφή αυτή βοηθά ιδιαίτερα στην κοινωνικοποίηση των παιδιών που πηγαίνουν στο κυλικείο και πίνουν μαζί τον καφέ τους. Σύμφωνα με την κ. Γκέκα, ο αντίκτυπος της λειτουργίας της ομάδας είναι ιδιαίτερα θετικός στην πρόοδο των φοιτητών και των φοιτητριών ενώ και η ανακούφιση των γονέων και των οικογενειών είναι μεγάλη. Παράλληλα η ίδια υπογραμμίζει ότι «η βράβευση της ομάδας στο πλαίσιο των βραβείων Αριστείας 2025 από το Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης προσδίδει μια ορατότητα και μια τεράστια ώθηση ώστε τα άτομα με ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες να υποστηριχτούν και να αγκαλιαστούν προκειμένου να γίνουν ενεργά μέλη της φοιτητικής κοινότητας». «Η συγκίνησή μας είναι πολύ μεγάλη γιατί βρήκε αναγνώριση μια μικρή και ανιδιοτελής πρωτοβουλία που ξεκίνησε από μια καλή διάθεση και δεν είχε ως αφετηρία κάποιο θεσμικό πλαίσιο ή κάποια άλλη δεοντολογία. Η ομάδα υποστηρίζει τους φοιτητές στη βάση της αλληλεγγύης και της συμμετοχής. Αυτός είναι ο πυρήνας της» τονίζει.
Θεωρεί, άλλωστε, ότι είναι προς τη σωστή κατεύθυνση η δυνατότητα επέκτασης της λειτουργίας της ομάδας σε όλο το πανεπιστήμιο αλλά και σε κάθε χώρο εκπαίδευσης, από το σχολείο ως το πανεπιστήμιο, με στόχο τη διαμόρφωση των συνθηκών της αποδοχής της διαφορετικότητας. «Η αποδοχή της ετερότητας είναι ουσιαστικά η αποδοχή της δικής μας ετερότητας και διαφορετικότητας. Η αποδοχή δεν είναι φιλανθρωπία που ενέχει την ανωτερότητα ή κατωτερότητα, τη λύπη ή τον οίκτο, ή ακόμη και τον θαυμασμό, ως απάντηση των δικών μας υπαρξιακών αναζητήσεων. Αποδοχή σημαίνει αποδοχή της ευαλωτότητάς μας και της ευαλωτότητας της ανθρώπινης φύσης» λέει με νόημα.
(ΑΠΕ -ΜΠΕ / Π. Γιούλτση / photo: intime)
