Κάνει σαφές ότι αν το ΔΝΤ σε συνεργασία με τους θεσμούς και τις ελληνικές αρχές κρίνουν ότι “στο πλαίσιο της τελικής αξιολόγησης του προγράμματος” είναι αναγκαίο, μπορεί να έρθει μπροστά η μείωση του αφορολογήτου “με τρόπο φιλικό προς την ανάπτυξη”. Με τον ίδιο τρόπο θα κριθεί το αν θα εφαρμοσθούν τα αντίμετρα.
Ουσιαστικά επαναλαμβάνει τις παραγράφους προηγούμενων αξιολογήσεων παρά την συμφωνία του προηγούμενου Σαββάτου για εφαρμογή του αφορολογήτου το 2020 και βάζει τον όρο “τελική αξιολόγηση”.
Τα βασικά στοιχεία:
– Δέσμευση της Ελλάδας για πρωτογενή πλεονάσματα 3,5% ως και το τέλος του 2022, χωρίς τον παραμικρό αστερίσκο
– Δέσμευση για διαρκή εφαρμογή των συμφωνημένων μεταρρυθμίσεων για πολλά χρόνια με συνδρομή τεχνικής βοήθειας από δανειστές
– Διατήρηση της ρήτρας που δίνει το δικαίωμα στο ΔΝΤ να φέρει ένα χρόνο νωρίτερα τη μείωση του αφορολογήτου, ως μέτρο φιλικό για την ανάπτυξη.
Όπως αναφέρεται, η ελληνική πλευρά δεσμεύεται για πρωτογενή πλεονάσματα 3,5% μεσοπρόθεσμα, για πρόσθετες προσπάθειες ώστε να μειωθούν τα κόκκινα δάνεια, για σειρά μεταρρυθμίσεων στις αγορές, για την υλοποίηση του προγράμματος ιδιωτικοποιήσεων και για την εφαρμογή παρεμβάσεων ώστε να αυξηθεί η ποιότητα και η αποτελεσματικότητα του δημόσιου τομέα και για να ενισχυθεί η ανεξαρτησία των αρχών.
Το πρωτογενές πλεόνασμα 4,2% το 2017 είναι πολύ υψηλότερο του στόχου αναφέρεται στο SMOU. Καταγράφονται τα μέτρα από τα οποία προήλθε, αναφέρει ότι το πρωτογενές πλεόνασμα του 3,5% του ΑΕΠ θα διατηρηθεί έως το 2022 και επισημαίνει ότι η κυβέρνηση ως προαπαιτούμενο θα καταθέσει στη Βουλή το νέο Μεσοπρόθεσμο 2019 – 2022 το οποίο θα διασφαλίζει αυτόν το στόχο. Επισημαίνεται επίσης ότι οι ελληνικές αρχές θα παρακολουθούν τους δημοσιονομικούς κινδύνους, περιλαμβανομένων των πιθανών δικαστικών αποφάσεων τώρα και στο μέλλον. Δεσμεύονται (οι κυβερνήσεις) να λάβουν πρόσθετα μέτρα, αν αυτά κριθούν αναγκαία, ώστε να διατηρηθούν αυτοί οι στόχοι τα επόμενα χρόνια. Αναφορικά με τη μείωση των συντάξεων, καταγράφεται η δέσμευση για εφαρμογή της το 2019, όπως και η μείωση του αφορολόγητου αλλά και η εφαρμογή των αντίμετρων.
Ωστόσο, στο συμπληρωματικό μνημόνιο δεν αναφέρεται ο χρόνος εφαρμογής του αφορολογήτου και των αντίμετρων. Αντιθέτως αναφέρεται ακόμη και σε αυτή την εκδοχή του μνημονίου ότι ως προαπαιτούμενο οι αρχές θα φέρουν μπροστά την εφαρμογή του αφορολόγητου το 2019 αν το ΔΝΤ σε συνεργασία με τους ευρωπαϊκούς θεσμούς και τις ελληνικές αρχές στο πλαίσιο της τελικής αξιολόγησης θεωρεί ότι μία εμπροσθοβαρή εφαρμογή είναι αναγκαία να για να διατηρηθεί το πρωτογενές πλεόνασμα του 3,5% του ΑΕΠ το 2019.
Αναφέρεται ότι η εφαρμογή θα πρέπει να γίνει με τρόπο θετικό προς την ανάπτυξη. Αναφέρεται ότι με ανάλογο τρόπο θα κριθεί αν θα πρέπει να εφαρμοστεί από το 2019 το πακέτο των αντιμέτρων.
Πολυετείς δεσμεύσεις
Η επιτυχία της ανάκαμψης απαιτεί τη συνεχή εφαρμογή των συμφωνημένων πολιτικών για πολλά χρόνια, κάτι το οποίο καθιστά αναγκαία την πολιτική δέσμευση, αλλά και την διασφάλιση της τεχνικής επάρκειας του ελληνικού δημοσίου, ώστε να παρέχει αυτές τις μεταρρυθμίσεις. Και προς το σκοπό αυτό ζητείται η χρήση της τεχνικής βοήθειας που παρέχεται.
Αναφορά υπάρχει στην στρατηγική ανάπτυξης που όπως αναφέρεται παρουσιάστηκε στο Eurogroup της 27 Απριλίου, αλλά και στην Εθνική Αναπτυξιακή Τράπεζα η οποία όμως, όπως αναφέρεται, δεν θα πρέπει να δέχεται διαθέσιμα από το δημόσιο τομέα ή να εμπλέκεται σε άμεσο δανεισμό. Για την Τράπεζα επισημαίνεται ότι η τελική της δομή θα διαμορφωθεί μετά από εντατικές διαβουλεύσεις και σε συμφωνία με τους θεσμούς ώστε να αποφευχθούν ρίσκα για τα δημόσια οικονομικά και για τη χρηματοπιστωτική σταθερότητα.
Τo SMOU επαναλαμβάνει τις δεσμεύσεις για διατήρηση των συμφωνηθέντων. Όπως επισημαίνεται, η επιτυχία του προγράμματος απαιτεί την υιοθέτηση κάθε μέτρου που θεωρείται αναγκαίο καθώς αλλάζουν τα δεδομένα.
Η Ελλάδα δεσμεύεται να συζητά, σύμφωνα με το capital, και να συμφωνεί με την Ευρωπαϊκή Επιτροπή με την ΕΚΤ αλλά και με το ΔΝΤ για όλες τις δράσεις που σχετίζονται με τους στόχους του μνημονίου πριν από την υιοθέτησή τους. Αναφέρεται ακόμα στην ανάγκη για κοινωνική δικαιοσύνη και ανάμεσα στις γενιές. Κάνει λόγο για δύσκολες αποφάσεις που είναι αναγκαίες ούτως ώστε το βάρος να διαχυθεί σε όλα τα μέρη της κοινωνίας που έχουν τη δυνατότητα να πληρώσουν.
Κάνει σαφές ότι αν το ΔΝΤ σε συνεργασία με τους θεσμούς και τις ελληνικές αρχές κρίνουν ότι “στο πλαίσιο της τελικής αξιολόγησης του προγράμματος” είναι αναγκαίο, μπορεί να έρθει μπροστά η μείωση του αφορολογήτου “με τρόπο φιλικό προς την ανάπτυξη”. Με τον ίδιο τρόπο θα κριθεί το αν θα εφαρμοσθούν τα αντίμετρα.
Ουσιαστικά επαναλαμβάνει τις παραγράφους προηγούμενων αξιολογήσεων παρά την συμφωνία του προηγούμενου Σαββάτου για εφαρμογή του αφορολογήτου το 2020 και βάζει τον όρο “τελική αξιολόγηση”.
Τα βασικά στοιχεία:
– Δέσμευση της Ελλάδας για πρωτογενή πλεονάσματα 3,5% ως και το τέλος του 2022, χωρίς τον παραμικρό αστερίσκο
– Δέσμευση για διαρκή εφαρμογή των συμφωνημένων μεταρρυθμίσεων για πολλά χρόνια με συνδρομή τεχνικής βοήθειας από δανειστές
– Διατήρηση της ρήτρας που δίνει το δικαίωμα στο ΔΝΤ να φέρει ένα χρόνο νωρίτερα τη μείωση του αφορολογήτου, ως μέτρο φιλικό για την ανάπτυξη.
Όπως αναφέρεται, η ελληνική πλευρά δεσμεύεται για πρωτογενή πλεονάσματα 3,5% μεσοπρόθεσμα, για πρόσθετες προσπάθειες ώστε να μειωθούν τα κόκκινα δάνεια, για σειρά μεταρρυθμίσεων στις αγορές, για την υλοποίηση του προγράμματος ιδιωτικοποιήσεων και για την εφαρμογή παρεμβάσεων ώστε να αυξηθεί η ποιότητα και η αποτελεσματικότητα του δημόσιου τομέα και για να ενισχυθεί η ανεξαρτησία των αρχών.
Το πρωτογενές πλεόνασμα 4,2% το 2017 είναι πολύ υψηλότερο του στόχου αναφέρεται στο SMOU. Καταγράφονται τα μέτρα από τα οποία προήλθε, αναφέρει ότι το πρωτογενές πλεόνασμα του 3,5% του ΑΕΠ θα διατηρηθεί έως το 2022 και επισημαίνει ότι η κυβέρνηση ως προαπαιτούμενο θα καταθέσει στη Βουλή το νέο Μεσοπρόθεσμο 2019 – 2022 το οποίο θα διασφαλίζει αυτόν το στόχο. Επισημαίνεται επίσης ότι οι ελληνικές αρχές θα παρακολουθούν τους δημοσιονομικούς κινδύνους, περιλαμβανομένων των πιθανών δικαστικών αποφάσεων τώρα και στο μέλλον. Δεσμεύονται (οι κυβερνήσεις) να λάβουν πρόσθετα μέτρα, αν αυτά κριθούν αναγκαία, ώστε να διατηρηθούν αυτοί οι στόχοι τα επόμενα χρόνια. Αναφορικά με τη μείωση των συντάξεων, καταγράφεται η δέσμευση για εφαρμογή της το 2019, όπως και η μείωση του αφορολόγητου αλλά και η εφαρμογή των αντίμετρων.
Ωστόσο, στο συμπληρωματικό μνημόνιο δεν αναφέρεται ο χρόνος εφαρμογής του αφορολογήτου και των αντίμετρων. Αντιθέτως αναφέρεται ακόμη και σε αυτή την εκδοχή του μνημονίου ότι ως προαπαιτούμενο οι αρχές θα φέρουν μπροστά την εφαρμογή του αφορολόγητου το 2019 αν το ΔΝΤ σε συνεργασία με τους ευρωπαϊκούς θεσμούς και τις ελληνικές αρχές στο πλαίσιο της τελικής αξιολόγησης θεωρεί ότι μία εμπροσθοβαρή εφαρμογή είναι αναγκαία να για να διατηρηθεί το πρωτογενές πλεόνασμα του 3,5% του ΑΕΠ το 2019.
Αναφέρεται ότι η εφαρμογή θα πρέπει να γίνει με τρόπο θετικό προς την ανάπτυξη. Αναφέρεται ότι με ανάλογο τρόπο θα κριθεί αν θα πρέπει να εφαρμοστεί από το 2019 το πακέτο των αντιμέτρων.
Πολυετείς δεσμεύσεις
Η επιτυχία της ανάκαμψης απαιτεί τη συνεχή εφαρμογή των συμφωνημένων πολιτικών για πολλά χρόνια, κάτι το οποίο καθιστά αναγκαία την πολιτική δέσμευση, αλλά και την διασφάλιση της τεχνικής επάρκειας του ελληνικού δημοσίου, ώστε να παρέχει αυτές τις μεταρρυθμίσεις. Και προς το σκοπό αυτό ζητείται η χρήση της τεχνικής βοήθειας που παρέχεται.
Αναφορά υπάρχει στην στρατηγική ανάπτυξης που όπως αναφέρεται παρουσιάστηκε στο Eurogroup της 27 Απριλίου, αλλά και στην Εθνική Αναπτυξιακή Τράπεζα η οποία όμως, όπως αναφέρεται, δεν θα πρέπει να δέχεται διαθέσιμα από το δημόσιο τομέα ή να εμπλέκεται σε άμεσο δανεισμό. Για την Τράπεζα επισημαίνεται ότι η τελική της δομή θα διαμορφωθεί μετά από εντατικές διαβουλεύσεις και σε συμφωνία με τους θεσμούς ώστε να αποφευχθούν ρίσκα για τα δημόσια οικονομικά και για τη χρηματοπιστωτική σταθερότητα.
Τo SMOU επαναλαμβάνει τις δεσμεύσεις για διατήρηση των συμφωνηθέντων. Όπως επισημαίνεται, η επιτυχία του προγράμματος απαιτεί την υιοθέτηση κάθε μέτρου που θεωρείται αναγκαίο καθώς αλλάζουν τα δεδομένα.
Η Ελλάδα δεσμεύεται να συζητά, σύμφωνα με το capital, και να συμφωνεί με την Ευρωπαϊκή Επιτροπή με την ΕΚΤ αλλά και με το ΔΝΤ για όλες τις δράσεις που σχετίζονται με τους στόχους του μνημονίου πριν από την υιοθέτησή τους. Αναφέρεται ακόμα στην ανάγκη για κοινωνική δικαιοσύνη και ανάμεσα στις γενιές. Κάνει λόγο για δύσκολες αποφάσεις που είναι αναγκαίες ούτως ώστε το βάρος να διαχυθεί σε όλα τα μέρη της κοινωνίας που έχουν τη δυνατότητα να πληρώσουν.
