Για να μην ξεχνούμε, κιόλας, την διαχρονική «ανεκτικότητα» των γειτόνων, τότε που κατείχαν την εξουσία και είχαν υποδουλωμένες πολλές εθνότητες.

Ο Αλέξανδρος Υψηλάντης, ο παππούς του αρχηγού (και συνονόματου) της ελληνικής επαναστάσεως, όταν ο γιός του Κων/νος (πατέρας του αρχηγού) δραπέτευσε από την Μολδαβία και κατέφυγε στην Αγία Πετρούπολη, θεωρήθηκε από τους Τούρκους ως υπεύθυνος για αυτήν την προδοσία (πως αυτός «έβαλε λόγια» στον γιό του) και έπρεπε να τιμωρηθεί.

Μας αφηγείται ο Διονύσιος Εκκλησιάρχης (εκκλησιάρχης είναι τίτλος από οφίκιο του Πατριαρχείου):

«…όταν έμαθε ο Τούρκος αυτοκράτωρ ότι αυτός συμβούλεψε τον γιό του να καταφύγει στους Ρώσους, πήγε με 2 χιλιάδες γενίτσαρους και χωρίς προειδοποίηση περικύκλωσε το σπίτι του Υψηλάντη και αφού τον συνέλαβαν τον πέρασαν αλυσίδα στον λαιμό, δεσμά στα πόδια, σιδερένιο περιλαίμιο και τον έκλεισαν στην φυλακή Γεντί Κουλέ. Έπειτα δήμευσαν όλην του την περιουσία. Μετά τον έβγαλαν στον μεϊντάνι και με την παρουσία του βεζύρη άρχισαν οι δήμιοι να του κόβουν όλες τις κλειδώσεις, δηλαδή 17 από τα δάκτυλα έως τον ώμο. Το ίδιο έκαναν και στο άλλο χέρι με 17 τομές. Και στα πόδια το ίδιο έκαναν από τα δάκτυλα έως την μέση. 13 αρθρώσεις έκοψαν από το ένα πόδι και 13 από το άλλο. Συνολικά τον έκοψαν σε 60 κομμάτια. Αφού έμεινε μόνο ο κορμός και σπάρασσε μέσα στα αίματα, του έκοψαν και το κεφάλι»….

Προφανώς, παραήταν «ανθρωπιστικό» για κάποιους Τούρκους απλώς να κρεμάσουν ή να αποκεφαλίσουν έναν καταδικασμένο. Έπρεπε πρώτα να ικανοποιήσουν μέχρι τέλους τα άρρωστά τους ένστικτα και λίγο πριν ξεψυχήσει, τον αποτελείωναν.

Κάποιοι μάλιστα σήμερα είναι περήφανοι για αυτήν την ¨κουλτούρα¨…

Τουρκικά Νέα