Ο ραγιαδισμός είχε φτάσει άλλωστε σε δυσθεώρητα επίπεδα, οι κοτζαμπάσηδες συνεργάζονταν με τους τοπικούς αγάδες διατηρώντας τα προνόμιά τους ενώ και τα μεγάλα κεφάλια της Εκκλησίας στην Κωνσταντινούπολη και αλλού, πλην των απλών παπάδων και αρκετών ιεραρχών που δεν εκτίθονταν, έκαναν το θέλημα των Σουλτάνων. Οι Οθωμανοί κατακτητές άλλωστε χρησιμοποιούσαν όλα τα μέσα εκφοβισμού που είχαν στη διάθεσή τους και συνεργάζονταν αγαστά και με το εβραϊκό στοιχείων των μεγάλων πόλεων για τις δουλειές τους, πάντα με γνώμονα την υφαρπαγή των περιουσιών των ραγιάδων.
Η νοοτροπία φόβου και υποταγής στο γενικό πληθυσμό, ενισχυμένη και από τις συνεχείς αποτυχημένες επαναστάσεις αλλά και την απογοήτευση από τους ρωσοτουρκικούς πολέμους που δεν κατάφερναν να ελευθερώσουν κάποιο μέρος της Ελλάδας, όπως ευελπιστούσαν οι Έλληνες συμμετέχοντες σε αυτούς, με χαρακτηριστικό παράδειγμα τα Ορλωφικά. Οι σφαγές, λεηλασίες, παιδομαζώματα, ο εξανδραποδισμός πληθυσμός και η πώλησή τους στα σκλαβοπάζαρα της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, ενίσχυαν το ραγιαδισμό στο μυαλό των ανθρώπων.
Χρειάστηκε ο Θοδωρής, να βάλει τα καλύτερά του, να συνεργαστεί με εκείνους που είχαν το αδούλωτο πνεύμα των Ελλήνων και να είναι και αδίστακτος στις ενέργειές του, ώστε να καταφέρει να εκκινήσει τη φλόγα της Επανάστασης στην Πελοπόννησο και να στραγγαλίσει τις τοπικές μικρές φρουρές των κατά τόπους φρουρίων των Οθωμανών και να θέσει σταδιακά το σχέδιό του για την πολιορκία της Τριπολιτσάς, του μεγάλου διοικητικού κέντρου των Οθωμανών στο Μωριά, σε κίνηση.
Οι Οθωμανοί κλείστηκαν σταδιακά στην πόλη, οι ενισχύσεις εκ της Στερεάς δεν έφτασαν ποτέ χάρη στη δράση των παληκαριών της Ρούμελης στη Γραβιά και τα Βασιλικά και οι Οθωμανικές προσπάθειες για το σπάσιμο της πολιορκίας κατέληξαν στις μεγάλες μάχες γύρω από τη μεγάλη πόλη. Βαλτέτσι, Λεβίλιδι, Δόλιανα-Βέρβενα, μάχες στις οποίες τα ελληνικά όπλα κατέβαλαν την οθωμανική ισχύ και έκλεισαν με επιτυχία τους Τούρκους στην Τριπολιτσά.
Από εκεί και έπειτα, ο Γέρος του Μωριά πολιόρκησε την πόλη με όση περισσότερη αυστηρότητα και πειθαρχία μπορούσε να ασκήσει στα στρατεύματά του. Χρησιμοποίησε όλη του την τέχνη για να πραγματοποιήσει τον πρώτο μεγάλο σκοπό της Επανάστασης τον οποίο και πέτυχε, έστω και με τον παράδοξο τρόπο.
Έλληνες στρατιώτες βρίσκονται κοντά στο τείχος και έχουν συνάψει φιλίες με κάποιον Τούρκο στρατιώτη ο οποίος συχνά ανεβοκατέβαζε τους Έλληνες με σχοινιά για συνεννοήσεις που είχαν μεταξύ τους. Ένας εκ των Ελλήνων ανέβηκε με τον ίδιο τρόπο το τείχος τη μέρα που επικρατεί αναστάτωση με τους Τουρκαλβανούς της φρουράς της Τρίπολης και αφού συλλαμβάνει τον Τούρκο με τον οποίο είχαν αλισβερίσι, ανεβάζει ακόμα 50 άνδρες στο τείχος και έπειτα ανοίγουν την πύλη προς τα υπόλοιπα ελληνικά στρατεύματα απ’ έξω.
Οι επαναστάτες που εισέρχονται στην πόλη, φέροντας βαρέως τις εκατονταετίες τουρκικής βάναυσης οθωμανικής μαύρης σκλαβιάς, επιδίδονται σε ανελέητη σφαγή των Τούρκων και των Εβραίων της πόλης αδιακρίτως. Το τουρκαλβανικό σώμα συγκεντρώνεται στο Σεράι όπου παραμένει οπλισμένο αλλά δε συμμετέχει σε τίποτα περιμένοντας από τον Κολοκοτρώνη να τηρήσει τη συμφωνία μαζί τους.
Ο Γέρος εισέρχεται στην πόλη πατώντας επί πτωμάτων όπως αναφέρει μεταγενέστερα ο ίδιος, σε όλη τη διαδρομή από την πύλη μέχρι το Σεράι όπου είναι μαζεμένοι οι Τουρκαλβανοί στους οποίους ανακοινώνει ότι θα τηρήσει τη συμφωνία του μαζί τους και αφού τους δίνει τον Πλαπούτα ως όμηρο, τους οδηγεί έξω από την πόλη και έπειτα ο Πλαπούτας με τη σειρά του εκτός των επαναστατημένων περιοχών όπου τον αφήνουν ελεύθερο τηρώντας το δικό τους μέρος της συμφωνίας.
Στην Τριπολιτσά η σφαγή δε γνωρίζει όρια και οι πάντες από την πόλη περνούν από μαχαίρι ενώ συγκεντρώνονται αιχμάλωτοι όσοι μένουν ζωντανοί. Ο Αρχηγός δεν εμποδίζει τους Επαναστάτες Έλληνες από τη βιαιοπραγία αυτή παρά μόνο ασχολείται με την τήρηση της συμφωνίας με τους Τουρκαλβανούς. Με την πτώση της Τριπολιτσάς άνοιξε ο δρόμος για την απελευθέρωση όλης της Πελοποννήσου από τους Επαναστάτες Έλληνες.
Τα νέα της πτώσης της Τριπολιτσάς και της σφαγής που επακολούθησε από τους Επαναστάτες, φτάνουν στην Υψηλή Πύλη η οποία δε θορυβείται απλά αλλά πανικοβάλλεται από τα τεκταινόμενα αφού μέχρι τότε πίστευε ότι πάλι μερικοί ρακένδητοι και αναιδείς ραγιάδες προκαλούσαν προβλήματα στην Οθωμανική αυτή επαρχία. Πλέον πέφτουν κεφάλια, και είναι χιλιάδες…
Ο Γέρος έστειλε τότε το δικό του απόλυτα κατανοητό μήνυμα ισχύος και του τί θα επακολουθούσε στο εξής σε όλη την Ελλάδα απέναντι στους Οθωμανούς κατακτητές από τους Επαναστατημένους Έλληνες κατά των εχθρών του Έθνους και τους υποστηρικτές τους.
Φωτιά και ατσάλι
