ΟΙ Τούρκοι είναι σταθεροί σε ζητήματα βασικής εξωτερικής πολιτικής καθώς απέρριψαν τις ελληνικές προτάσεις για αποστολή αεροπορικής βοήθειας για την κατάσβεση των επικίνδυνων αυτών πυρκαγιών στα νότια την ίδια ώρα που η Ελλάδα είχε περίσσεια μέσων λόγω των εκτεταμένων μισθώσεων πυροσβεστικών μέσων στις οποίες είχε προχωρήσει από τον περασμένο Μάιο.
Προτίμησαν τελικά οι Τούρκοι να καούν τα πάντα από το να λάβουν βοήθεια από μία χώρα όπως η Ελλάδα και αντιθέτως μίσθωσαν κάποια ακόμα αεροσκάφη από τη Ρωσία ενώ δέχθηκαν ένα πυροσβεστικό αεροσκάφος από την Ουκρανία. Στο σύνολό τους, οι κινήσεις αυτές δείχνουν και την προσήλωση των Τούρκων στο να λοιδωρούν την Ελλάδα την οποία ευθύς εξ αρχής κατηγόρησαν για εμπρησμούς στην περιοχή. Φυσικά η Ελλάδα έπρεπε να προσφέρει βοήθεια αφού οι Τούρκοι είτε θα αποδέχονταν το αίτημα και άρα τα ελληνικά φτερά θα βοηθούσαν διαλύοντας τα αφηγήματα περί εμπρησμών είτε, θα απέρριπταν, όπως και έκαναν τελικά, για να στηρίξουν αυτά τα αφηγήματα.
Όλα αυτά δεν πηγάζουν μόνο από την προσπάθεια της Τουρκίας να περάσει το αφήγημα ότι η Ελλάδα έκανε οργανωμένη εκστρατεία εμπρησμού κατά της αλλά, από την πεποίθηση ότι οι Τούρκοι δεν καταδέχονται να δεχτούν βοήθεια από τους.. γκιαούρηδες. Η ισλαμική κυβέρνηση του Ερντογάν προωθεί σταθερά την άποψη της ανωτερότητας των Τούρκων έναντι όλων. ΟΙ ρατσιστικές συμπεριφορές απέναντι σε Κούρδους είναι σύνηθες φαινόμενο και τα τελευταία χρόνια με την είσοδο στην Τουρκία εκατομμυρίων Σύριων από τη γειτονική τους χώρα λόγω του εμφυλίου, και απέναντι σε Σύριους.
Αν όλα αυτά συνδυαστούν και με την γενική προώθηση των επιτευγμάτων της τουρκικής αμυντικής βιομηχανίας σε σημείο που οι Τούρκοι πολίτες θεωρούν ότι ένα drone τύπου TB2-Bayraktar είναι καλύτερο ενός επανδρωμένου μαχητικού, καταλαβαίνει κανείς πόσο ψηλά έχουν τον αμανέ απέναντι στους πάντες. Δε θα το άλλαζαν αυτό ούτε για μία φωτιά στη Μαρμαρίδα, ούτε καν για κάτι πιο σημαντικό όπως θα ήταν μία γενικότερη πολιτική συμφιλίωσης με την Ελλάδα δηλαδή με τους γκιαούρηδες που κατ’ αυτούς κατέχουν τα νησιά τους και άλλα εδάφη και θέλουν την καταστροφή της Τουρκίας.
Αν μετά από αυτή τη συμπεριφορά κάποιος ελπίζει ότι μπορεί να βρεθεί κοινός τόπος με την Τουρκία σε ζητήματα όπως η Ανατολική Μεσόγειος, η Κύπρος και οι θαλάσσιες ζώνες/υφαλοκρυπίδα στο Αιγαίο, τότε ή χρειάζεται ψυχιατρική εκτίμηση της κατάστασής του ή εθελοτυφλεί σκόπιμα λόγω «κομματικών» πεποιθήσεων. Όταν δε υιοθετούνται από τους πολιτευτές με την προοπτική της πολιτικής του κατευνασμού, τότε καθίστανται και πολύ επικίνδυνα για την ίδια την ύπαρξη της Ελλάδας στην περιοχή για τα επόμενα χρόνια.
