Από το περασμένο καλοκαίρι, κατά την διάρκεια του ακραίου καύσωνα, ταυτόχρονα με τις μεγάλες πυρκαγιές της περιόδου, έγινε σαφές ότι το ενεργειακό δίκτυο της χώρας έχει σοβαρά προβλήματα, τα οποία καθιστούν τη χώρα έρμαιο τρίτων χωρών.
Η μεγάλη ζήτηση ρεύματος, η βίαιη απολιγνιτοποίηση, που προωθούσε η κυβέρνηση, και η απόλυτη εξάρτηση της παραγωγής ρεύματος από το φυσικό αέριο, έκρουσαν όχι απλά καμπάνες, αλλά ολόκληρα καμπαναριά, για τη δυνατότητα της χώρας να έχει ενεργειακά ανεξάρτητο δίκτυο.
ΥΠΟΤΙΘΕΤΑΙ ΠΩΣ Ο ΜΗΤΣΟΤΑΚΗΣ ΕΙΧΕ ΥΠΟΣΧΕΘΕΙ ΠΩΣ ΜΕ ΤΗΝ ΑΠΟΛΙΓΝΙΤΟΠΟΙΗΣΗ Η ΤΙΜΗ ΤΟΥ ΡΕΥΜΑΤΟΣ ΘΑ ΜΕΙΩΝΟΤΑΝ!!! ΑΚΟΜΑ ΕΝΑ ΨΕΜΑ!!!
Η αύξηση της τιμής του φυσικού αερίου, η μη ικανότητα των ΑΠΕ να καλύψουν τη ζήτηση σε αυξανόμενη βάση και η εμμονή στην παύση της καύσης του λιγνίτη, ώθησαν στη χώρα τις τιμές του ηλεκτρικού ρεύματος στα ύψη, την ίδια στιγμή που και η εισαγωγή ενέργειας από γειτονικές χώρες, για την συμπλήρωση της ισχύος του δικτύου, ήταν εξίσου ακριβή λύση.
Υπήρξε απόφαση για στήριξη της παραγωγής ρεύματος στις μεγάλες παραγωγικές μονάδες, με φυσικό αέριο, την ώρα που η χώρα:
- δεν είναι παραγωγός φυσικού αερίου η ίδια
- δεν διαθέτει ήδη μεγάλους αποθηκευτικούς χώρους φυσικού αερίου
- οι θαλάσσιες μεταφορές δεν επαρκούν για την κάλυψη της αυξανόμενης ζήτησης
- δεν διέρχονται από το έδαφός της αγωγοί που προέρχονται από μή εχθρικά προς την ίδια, διακείμενα κράτη
Ο πόλεμος στην Ουκρανία επιδείνωσε την κατάσταση, μετά τις κυρώσεις από την Ευρώπη, οι οποίες απαντήθηκαν από τους Ρώσους με την υποχρέωση της αποπληρωμής των ποσοτήτων φυσικού αερίου σε ρούβλια, οπότε και αναμένεται να παιχτεί “σκληρό ρόκ” το επόμενο διάστημα, ανάμεσα στην Ρωσία και την Ευρώπη, η οποία εξαρτάται από αυτό. Η σύμπλευση της Ελλάδας στο άρμα των κυρώσεων δεν θα την αφήσει απ’ έξω, υποχρεώνοντάς τη βέβαια να προμηθευτεί αέριο από την.. Τουρκία και τον ΤΑΡ που μεταφέρει το αζέρικο αέριο.
Η απάντηση στην ερώτηση γιατί δεν μεταφέρεται αέριο δια θαλάσσης, είναι ότι τα περισσότερα πλοία LNG είναι ήδη δεσμευμένα, αφού η δυτική Ευρώπη αντιμετωπίζει παρόμοια προβλήματα και η ζήτηση για πλοία LNG υπερβαίνει κατά πολύ τον υπάρχον αριθμό τους. Υπολογίζεται ότι για να καλυφθούν οι ποσότητες που δίνει τώρα η Ρωσία στην Δυτική Ευρώπη με πλοία LNG, θα χρειαστούν 4.000 πλοία αυτού του τύπου, τα οποία δεν γίνεται να ναυπηγηθούν σε μία μέρα, ούτε να δημιουργηθούν οι απαραίτητοι επιπλέον αποθηκευτικοί χώροι και υποδομές.
Μέσα σε αυτό το πλαίσιο δυσμενών συνθηκών, η χώρα μας βρίσκεται έκθετη προς πάσα κατεύθυνση, καθώς ή θα πρέπει να παραμείνει στο ρωσικό φυσικό αέριο, ή να εξαρτηθεί πλήρως από τον ΤΑΡ, ή να ακολουθήσει, την ακόμα πιο ακριβή προσπάθεια μεταφοράς αερίου, με πλοία LNG σε ακόμα μεγαλύτερες ποσότητες. Ο εγκλωβισμός της χώρας και στο ζήτημα των αγωγών με το φιάσκο του East Med, είναι και αυτός αποτέλεσμα λάθος χειρισμών της κυβέρνησης πάνω στο ζήτημα.
Η κυβέρνηση είχε αρχίσει και ανάκρουε πρύμνα από τις αρχικές εξαγγελίες περί ερευνών υδρογονανθάκων σε Ιόνιο και νότια της Κρήτης, λόγω των γνωστών φοβικών συνδρόμων έναντι της Τουρκίας, της πράσινης ατζέντας στην οποία στηριζόταν και ο ίδιος ο Πρωθυπουργός και η οποία στάση άλλαξε με την έναρξη του ρωσο-ουκρανικού πολέμου. Ανάλογα ισχύουν και με τον αγωγό East Med, τον οποίο οι ίδιες οι ΗΠΑ δεν επιθυμούσαν να πραγματοποιηθεί, αφού ζύγισαν τα συμφέροντά τους: τη διατήρηση των σχέσεων με την Τουρκία και τα κέρδη τους από τη μεταφορά περισσότερου αερίου LNG μέσω πλοίων στην Ευρώπη και γι’ αυτό το λόγο σαμποτάρισαν το έργο.
Η Ελλάδα φυσικά βρέθηκε προ εκπλήξεως και η ίδια απλά, παραδόθηκε στο θέλημα των ΗΠΑ μετά την αρχική ψυχρολουσία της απόρριψης του East Med, οπότε και άρχισε και το παζάρεμα με την Τουρκία, με πιο επίσημο τρόπο για την Ανατολική Μεσόγειο, οπότε και είδαμε στροφή στα ζητήματα της ΑΟΖ, των ζητημάτων που αφορούν τους υδρογονάνθρακες στην περιοχή και φυσικά το ζήτημα των χωρικών υδάτων.
Λόγω αυτών, όλα τα εναλλακτικά σχέδια που έχει ακουστεί ότι πραγματεύεται η κυβέρνηση είναι σχέδια που παρακάμπτουν τον East Med και δεν ωφελούν επ’ ουδενί την επιδίωξη της Ελλάδας για κατοχύρωση της ΑΟΖ της στην Ανατολική Μεσόγειο και της προώθησης των συμφερόντων της έναντι της Τουρκίας. Ένα εξ αυτών των σεναρίων είναι η δημιουργία αγωγού από το Ισραήλ, που θα περνά από το έδαφος της Αιγύπτου και έπειτα θα ανεβαίνει προς την Κρήτη, έργο το οποίο δεν εμπλέκει την ελληνική ΑΟΖ, δίνει εξάρτηση της Ελλάδας από την Αίγυπτο και τέλος, δεν είναι σίγουρο ότι οι Ισραηλινοί επιθυμούν να εξαρτάται η μεταφορά του αερίου τους από την Αίγυπτο. Η παράκαμψη αυτή, εκτός του ότι μπορεί να μπλοκαριστεί από τις ΗΠΑ για τους ίδιους λόγους με τον East Med, έχει τον άγνωστο παράγοντα Αίγυπτο, η οποία ναι μεν τώρα είναι χώρα συνεργάτης της Ελλάδας, αλλά μελλοντικά αυτό θα μπορούσε να αλλάξει.
Για να μπορέσει η κυβέρνηση βέβαια, να διεξάγει ενεργειακή πολιτική εντός της έστω οριοθετημένης ΑΟΖ, χρειάζονται πρώτα από όλα Ένοπλες Δυνάμεις ικανές στο αεροναυτικό πεδίο, να αντιμετωπίσουν τον αντίπαλο, κάτι που μέχρι πρόσφατα ήταν σε ερωτηματικό, αλλά υπήρξε ενίσχυση των Ενόπλων Δυνάμεων, η οποία επιτρέπει κινήσεις Νότια της Κρήτης με ασφάλεια.
Η όποια παραγωγή επιτευχθεί βέβαια, θα χρειαστεί 5 χρόνια από την έναρξη των γεωτρήσεων για να ωριμάσει και να είναι αποδοτική, ενώ ακόμα και σε αυτή την περίπτωση, δεν είναι σαφές ακόμα, αν θα υπερκαλύπτει την εγχώρια ζήτηση, αν και σε τέτοια περίπτωση, η κάλυψη μπορεί να γίνει με το κυπριακό αέριο με χρήση πλοίων LNG, οπότε και θα επιτευχθεί ένα μεγάλο ποσοστό απεξάρτησης της χώρας στον ενεργειακό τομέα με χρήση ιδίων μέσων.
Όλα τα παραπάνω απαιτούν όμως να αφεθούν κατά μέρος οι «περιβαλλοντικές ανησυχίες» της κυβέρνησης, να επενδυθούν άμεσα πολλά χρήματα στην κατεύθυνση αυτή, με ταυτόχρονη περεταίρω ενίσχυση των Ενόπλων Δυνάμεων στον αεροναυτικό αγώνα.
