Στα άλλοτε ουκρανικά εδάφη της Ζαπορίζια, που εξακολουθούν να διατηρούν έντονο το ελληνικό στοιχείο, βρίσκεται ο Έλληνας δημοσιογράφος, Θανάσης Αυγερινός, όντας προσκεκλημένος της ελληνικής κοινότητας της περιοχής.
Μέσω Twitter μεταφέρει από εκεί την κατάσταση η οποία είναι σαφώς πολύ διαφορετική από αυτή που παρουσιάζουν δυτικά και ουκρανικά μέσα.
Παρότι η πόλη των 100χιλ. κατοίκων απέχει μόλις 80χλμ. από το μέτωπο, εντούτοις επικρατεί μία ηρεμία.
Σύμφωνα πάντα με τον δημοσιογράφο, η κατάσταση ομαλοποιείται σταδιακά και η πόλη γυρίζει στους προπολεμικούς ρυθμούς, ενώ γίνονται και έργα υποδομής υπό ρωσική πλέον διεύθυνση και επίβλεψη.
Αναλυτικά αναφέρει στην ανάρτησή του:
Επειδή διαβάζω απίστευτες κι εντέλει επικίνδυνα παραπλανητικές κουταμάρες από άσχετους φανατικούς, που δεν έχουν περάσει μπροστά ούτε από φωτογραφία των περιοχών, στις οποίες αναφέρονται, βρίσκομαι αυτές τις μέρες στην Μελιτόπολη της περιφέρειας Zaporozhye (στα ουκρανικά Zaporizhia), έπειτα από πρόσκληση της τοπικής ελληνικής κοινότητας.
Υποτίθεται ότι η πόλη τους ήταν στόχος της τραγικής, όπως αποδείχθηκε για το Κίεβο, αντεπίθεσης ή είναι έτοιμη να καταληφθεί από τις ουκρανικές δυνάμεις, κατά κάποιες ευφάνταστες αφηγήσεις, για να αποκοπεί η χερσαία οδική αρτηρία προς τη χερσόνησο της Κριμαίας κ.ο.κ.
Οι ντόπιοι μού εξηγούν ότι όλα αυτά ανήκουν στη σφαίρα της (συνηθισμένης πλέον για τους ακραίους εθνικιστές του #Κιέβου και τους δυτικούς καθοδηγητές τους) επιστημονικής φαντασίας, παρόμοια με την ανακατάληψη της Κριμαίας ή την κατάληψη της Μόσχας, ότι κάθε σχετική προσπάθεια του Κιέβου είναι μάταιη γιατί υπάρχουν πλέον πολλές διαδοχικές οργανωμένες ρωσικές γραμμές άμυνας, ότι η αμιγώς ρωσική και ρωσόφωνη ως προς τον πληθυσμό πόλη έχει πάρει με τη θέληση της συντριπτικής πλειοψηφίας των κατοίκων της το δρόμο της πλήρους ενσωμάτωσης με τη Ρωσία.
Βρέθηκα χθες στο κέντρο της πόλης, την οποία είχα επισκεφθεί τελευταία φορά πέρυσι όταν σχεδόν αναίμακτα και εθελουσίως είχε περάσει με τη ρωσική πλευρά και ολοφάνερα η μόνη κυριαρχία, που υφίσταται εδώ είναι η ρωσική και ουδεμία αμφισβήτησή της φαίνεται ή ακούγεται στον ορίζοντα. Στην πόλη υπάρχει απαγόρευση κυκλοφορίας μετά τις 22:30, σημάδι ότι η εγγύτητα του μετώπου, περί τα 80 χλμ. αλλά και η ύπαρξη λίγων διαφωνούντων (των λεγόμενων “ζντουνί”, των αναμενόντων, όπως έχουν ονομαστεί και από τις δύο πλευρές όσοι παθητικά οραματίζονται αλλαγή κυριαρχίας) επιβάλλουν συνθήκες μεγαλύτερης επιφυλακής σε σχέση πχ. με το #Donetsk και το #Lugansk, ωστόσο τίποτε δεν δείχνει ότι υπάρχει στο βάθος οποιαδήποτε απειλή για τους σήμερα περίπου 100.000 κατοίκους της πόλης.
Πρόκειται περίπου για τα 2/3 του προπολεμικού πληθυσμού και κατά τις αφηγήσεις των συνομιλητών μου διαρκώς αυτός αυξάνεται από τους επιστρέφοντες ή τους μετακινηθέντες από άλλες πιο προβληματικές περιοχές της Ουκρανίας, καθώς ομαλοποιείται η κατάσταση, κάποια έργα, που γίνονται τώρα (δρόμοι, σχολεία, νοσοκομεία κλπ) είχαν να γίνουν δεκαετίες ολόκληρες στην εγκαταλελειμμένη ευρύτερη περιοχή της ρωσόφωνης Ουκρανίας και το ρωσικό πακέτο τιμών στην ενέργεια και επιδομάτων αποδεικνύεται πολύ ελκυστικότερο όσων είχαν πριν οι κάτοικοι από την κυβέρνηση του Κιέβου.
Συνεπώς η εικόνα, που εισπράττει όποιος βρεθεί εδώ είναι ότι, όπως και στην Κριμαία, μόνο ένας μεγάλος πόλεμος (γράφτηκε ήδη από τους δυτικούς ότι χρειάζονται 3 εκατ. στρατός) με ακραία κλιμάκωση και άμεση εμπλοκή του NATO ενδεχομένως θα μπορούσε να αμφισβητήσει αυτά τα τετελεσμένα, που μοιάζουν όλο και περισσότερο δεδομένα.
Θα ήταν προτιμότερο για τη Δύση να μην έχει προκαλέσει τη Ρωσία και να μην έχει κάνει ό,τι μπορεί για να συμπήξει το μέτωπο με την #China και τους #BRICS που συνεδριάζουν από σήμερα στη #SouthAfrica…
SCR
