Τελευταίος εν ζωή θρύλος του αραβικού τραγουδιού, η Φαϊρούζ γιόρτασε σήμερα τα 90ά γενέθλιά της, την ώρα που η χώρα της, ο Λίβανος τον οποίο ύμνησε τόσο πολύ, έχει βυθιστεί σε έναν αιματηρό πόλεμο μεταξύ της Χεζμπολάχ και του Ισραήλ.
Το διαδίκτυο πήρε φωτιά από τα τραγούδια της και τους χρήστες που έστελναν τις καλύτερες ευχές τους στη Φαϊρούζ, σπάνιο σύμβολο εθνικής ενότητας στη διχασμένη χώρα, και τα μέσα ενημέρωσης από κάθε πλευρά τής απέτιαν φόρο τιμής.
Γενέθλιος ημέρα της Φαϊρούζ, της Φωνής του Λιβάνου! 😍😍😍😍😍😍😍😍😍😍😍😍😍😍 https://t.co/1knjQdwjPr
— Christine Cooreman 🇵🇸 🇱🇧 (@chriscooreman) November 21, 2024
happy 90th birthday to fairuz, the greatest 🌟🤍 pic.twitter.com/FpxterkCVi
— 👩🏻💻 ₊˚⊹♡ (@jyotilovebot) November 21, 2024
Το 2020, ο Γάλλος πρόεδρος Εμανουέλ Μακρόν, που πραγματοποιούσε επίσκεψη στη Βηρυτό, είχε μεταβεί στην κατοικία της Φαϊρούζ και της είχε απονείμει το παράσημο της Λεγεώνας της Τιμής.
“Σε αυτήν που ενσαρκώνει την ψυχή αυτής της περιοχής με αξιοπρέπεια, ευτυχισμένα γενέθλια”, έγραψε σήμερα στον λογαριασμό του στο Instagram.
“Η φωνή της Φαϊρούζ είναι η χώρα μου”, έγραψε από την πλευρά του στο Facebook ο διάσημος Λιβανέζος συνθέτης Μαρσέλ Χαλίφε.
Μετά τις παραστάσεις της επί μισό και πλέον αιώνα από τη Βηρυτό και το Παρίσι στο Λονδίνο και στο Λας Βέγκας, η σταρ δεν εμφανίζεται δημόσια εδώ και περισσότερα από δέκα χρόνια.
“Όταν κοιτάζετε σήμερα τον Λίβανο, βλέπετε ότι δεν μοιάζει καθόλου με τον Λίβανο που εγώ τραγουδώ”, δήλωνε με λύπη η ντίβα σε συνέντευξη στην εφημερίδα New York Times το 1999, αναφερόμενη στις δεκαετίες πολέμων και καταστροφών.
Στην κορύφωση του εμφυλίου πολέμου, η Φαϊρούζ είχε τραγουδήσει “Σ΄αγαπώ, Λίβανε, χώρα μου” (“Bhebbak ya Lebnane”), ένα τραγούδι που έγινε εμβληματικό.
Η Φαϊρούζ εξύμνησε τη γενέτειρά της τον Λίβανο, αλλά και την αγάπη, την ελευθερία και την Παλαιστίνη.
Έδωσε ζωή στα λόγια μεγάλων Αράβων ποιητών – των Λιβανέζων Γκιμπράν Χαλίλ Γκιμπράν και Σαΐντ Ακλ ή του Αιγύπτιου Άχμαντ Σάουκι – ενώ τα πατριωτικά της τραγούδια χαράχτηκαν στη μνήμη των Λιβανέζων και του αραβικού κόσμου γενικότερα.
Η Νουχάντ Χαντάντ όπως είναι το πραγματικό της όνομα, γεννήθηκε το 1934 σε μια φτωχή χριστιανική οικογένεια που κατοικούσε στη συνοικία Ζοκάκ ελ Μπλατ, η οποία έγινε τη Δευτέρα στόχος ισραηλινού πλήγματος.
Όταν η Νουχάντ πήγε στο ραδιόφωνο, ο συνθέτης Χαλίμ αλ-Ρούμι, εντυπωσιασμένος, της έδωσε το ψευδώνυμό του.
Τη δεκαετία του 1950, παντρεύεται τον συνθέτη Ασί Ραχμπάνι ο οποίος, μαζί με τον αδελφό του Μανσούρ, φέρνει επανάσταση στο παραδοσιακό αραβικό τραγούδι και τη μουσική αναμιγνύοντας κλασικά δυτικά κομμάτια, ρωσικά και λατινοαμερικάνικα με ανατολίτικους ρυθμούς σε μοντέρνα ενορχήστρωση.
Ακριβώς μετά τις πρώτες αυτές συναυλίες στο Διεθνές Φεστιβάλ της Μπααλμπέκ, εν μέσω των ερειπίων της αρχαίας αυτής πόλης του Λιβάνου, κοντά στην οποία πέφτουν σήμερα ισραηλινές βόμβες, η καριέρα της Φαϊρούζ απογειώνεται.
Πέρα από τη λατρεία που της έχουν οι μεγάλοι, η Φαϊρούζ γίνεται το ίνδαλμα των νέων όταν ο γιος της Ζιάντ, τρομερό παιδί της λιβανέζικης μουσικής, θα συνθέσει γι αυτήν τραγούδια με επιρροές από ρυθμούς της τζαζ.
(ΑΠΕ -ΜΠΕ / photo: pixabay)
