Ως παιδί εξέπληττε συνεχώς τους δασκάλους του με την εντυπωσιακή του ικανότητα ως πιανίστας και συνθέτης.

Τα παιδικά χρόνια του Σεργκέι Ραχμάνινοφ

Η οικογένεια Ραχμανίνοφ είχε τόσο μουσικές όσο και στρατιωτικές διασυνδέσεις. Ο παππούς του συνθέτη από την πλευρά του πατέρα του, Arkady Alexandrovich, ήταν μουσικός, ενώ ο πατέρας του Vasily Arkadievich Rachmaninoff ήταν αξιωματικός του στρατού και ερασιτέχνης πιανίστας.

Ο τελευταίος παντρεύτηκε τη Λιούμποφ Πετρόβνα Μπουτάκοβα, κόρη ενός πλούσιου στρατηγού. Η προίκα της περιελάμβανε πέντε εξοχικά κτήματα. Το ζευγάρι απέκτησε τρεις γιους και τρεις κόρες: ο Σεργκέι ήταν το τρίτο τους παιδί.

Ο μελλοντικός συνθέτης γεννήθηκε σε ένα από αυτά τα πέντε οικογενειακά κτήματα, στο χωριό Σεμιόνοβο, κοντά στη Staraya Russa, περίπου 400 μίλια βορειοδυτικά της Μόσχας. Όταν ο νεαρός Σεργκέι ήταν τεσσάρων ετών, η οικογένεια μετακόμισε σε άλλο σπίτι στο κτήμα Oneg, περίπου 110 μίλια βορειότερα. Ο Σεργκέι πέρασε τα επόμενα πέντε χρόνια της παιδικής του ηλικίας εκεί.

Λόγω του ότι γεννήθηκε σε μουσική οικογένεια άρχισε να μαθαίνει πιάνο σε ηλικία τεσσάρων ετών.

Στην Αγία Πετρούπολη γράφεται στο Ωδείο με υποτροφία. Με τη συμβουλή του ξαδέρφου του και πιανίστα Αλεξάντρ Ζιλότι, που είχε υπάρξει και μαθητής του Franz Liszt, η μητέρα του τον έγραψε στην τάξη πιάνου του Νικολάι Ζβέρεφ, στο Ωδείο της Μόσχας.

Το 1888 ο Ραχμάνινοφ άρχισε να φοιτά στην προχωρημένη τάξη πιάνου του Ζιλότι και παράλληλα να αφιερώνεται στη σύνθεση.

Όταν αποφοίτησε, από το Ωδείο Μόσχας το 1892, ο νεαρός Ραχμανίνοφ, που δεν ήταν ούτε 20 χρονών ακόμη, είχε ήδη συνθέσει αρκετά κομμάτια για πιάνο και ορχήστρα, όπως το σύντομο ορχηστρικό Scherzo σε Ρε Ελάσσονα αλλά και το Πρώτο Κοντσέρτο για πιάνο και ορχήστρα.

Ο Ραχμανίνοφ απέκτησε το δικό του πολύ προσωπικό μουσικό αποτύπωμα. Μακριές, λυρικές, μελωδικές γραμμές, πλούσια ενορχήστρωση και εκπληκτική ικανότητα να μεταδίδει όλα τα συναισθήματα μέσω της μουσικής.

Μεταξύ 1890 και 1917 ο Ραχμανίνοφ συνέθεσε το μεγαλύτερο μέρος της μουσικής του – τις δύο πρώτες συμφωνίες και το συμφωνικό του ποίημα: “Το νησί των Νεκρών”, τις τρεις όπερες Aleko, The Miserly Knight και Francesca da Rimini, Monna Vanna, αλλά και σημαντικά χορωδιακά έργα, όπως η Άνοιξη, οι Καμπάνες και η Ολονύχτια Αγρυπνία . Επίσης συνέθεσε τα τρία πρώτα κονσέρτα για πιάνο (και μέρη του τέταρτου), όλα τα πρελούδια για σόλο πιάνο και τα Ètudes-tableaux καθώς και τα 80 περίπου τραγούδια του.

Το 1904 ανέλαβε τη θέση του διευθυντή ορχήστρας στο Θέατρο Μπολσόι. Παρέμεινε στη θέση αυτή για δύο χρόνια με μία άκρως επιτυχημένη θητεία.

Πάντα θεωρούσε τον εαυτό του πρώτα συνθέτη και μετά πιανίστα και το κοινό τον έβλεπε πράγματι έτσι όσο ζούσε στη Ρωσία. Στη συνέχεια, όταν μετακόμισε στην Αμερική η έμφαση μετατοπίστηκε στις εξαιρετικές παραστάσεις που έδινε παίζοντας πιάνο, περιορίζοντας έτσι το συνθετικό του έργο.

Μετά τη Ρωσική Επανάσταση το 1917, ο Ραχμανίνοφ και η οικογένειά του εγκατέλειψαν τη Ρωσία.

Τον Δεκέμβριο του 1917, έφυγε από την Πετρούπολη για το Ελσίνκι με ένα ανοιχτό έλκηθρο με τη γυναίκα και τις κόρες του.

Το 1918 η οικογένεια εγκαταστάθηκε στη Νέα Υόρκη.

Ο Ραχμανίνοφ είδε την Αμερική ως το μέλλον και από την άφιξή του εκεί το 1918 άρχισε να είναι περιζήτητος. Το αποκορύφωωμα ήταν η σεζόν 1922-23, όταν ο Ραχμανίνοφ έδωσε περισσότερες από 70 παραστάσεις μεταξύ Νοεμβρίου και Μαρτίου.

Από τα χρήματα που έβγαλε έχτισε ένα σπίτι στο Λος Άντζελες που ήταν ακριβές αντίγραφο του σπιτιού του στη Μόσχα.

Ποια θεωρούνται τα κορυφαία έργα του Ραχμάνινοφ:

–Πρελούδιο σε ντο ελάσσονα Op. 3 Νο. 2

–Κοντσέρτο για πιάνο Op. 18 Νο. 2

–Πρελούδιο Op. 23 Νο. 5

– “Bogoroditse devo” από την Ολονύχτια Αγρυπνία του

-Πρελούδιο Op. 32 Νο. 7

-The Isle of the Dead (1908)

-Moments Musicaux (1829)

Γιατί είναι τόσο διάσημο το κονσέρτο για πιάνο Νο. 2 του Ραχμανίνοφ;

Ο Ραχμανίνοφ συνέθεσε τη Συμφωνία του Νο. 2 στη Δρέσδη όπου ζούσε με την οικογένειά του.

Εκτός από την έμφυτη ομορφιά του κομματιού και τον έντονο συναισθηματισμό του, το Κοντσέρτο για πιάνο Νο. 2 του Ραχμάνινοφ (1901) έγινε γνωστό από την κλασική ρομαντική ταινία του 1945 “Brief Encounter” και συχνά περιγράφεται ως ένα από τα σπουδαιότερα έργα που γράφτηκε ποτέ.

Ο Ραχμάνινοφ ήταν ένας εξαιρετικός δεξιοτέχνης του πιάνου με τα θρυλικά “μαγικά” χέρια του να έχουν αφήσει εποχή ιδίως όταν έπαιξε το τεχνικά πολύ δύσκολο 3ο Κοντσέρτο για πιάνο και ορχήστρα, που έγινε αμέσως ένα από τα δημοφιλέστερα έργα του.

Το έργο έγινε το soundtrack της ταινίας “Shine”.

«Ο καλύτερος πιανίστας στον κόσμο»

Ο Ραχμάνινοφ θεωρείται ο μεγαλύτερος πιανίστας όλων των εποχών λόγω της απίστευτης τεχνικής του αρτιότητας και του εκφραστικού του ύφους.

Ο Ραχμάνινοφ μπορούσε να καλύψει 12 πλήκτρα πιάνου από την άκρη του μικρού του δαχτύλου μέχρι την άκρη του αντίχειρά του!!!

Γι’ αυτό κατά κοινή ομολογία τα κομμάτια του είναι τρομερά δύσκολο να παιχτούν ακόμα και απο τους καλύτερους πιανίστες στον κόσμο.

Ακόμη και πριν από την Ρωσική Επανάσταση, είχε αναγνωριστεί το ταλέντο του Ραχμάνινοφ ως πιανίστα, οπότε, όταν αποφάσισε να φύγει από τη Ρωσία το 1917, η μετάβαση από τη σύνθεση στο παίξιμο του πιάνου δεν ήταν πρόβλημα για εκείνον αλλά στην πραγματικότητα ήταν μια απόλυτη ανάγκη.

Ο Ραχμανίνοφ είχε μια πολύ βαθιά και προσωπική θρησκευτική πίστη την οποία εξέφρασε όμορφα το 1915 μέσα από τον χορωδιακό “Εσπερινό” του, ο οποίος χωρίζεται σε δύο μέρη.

Αδυναμία στα γρήγορα αυτοκίνητα

Επίσης, ο μεγάλος συνθέτης είχε πάθος για τα γρήγορα αυτοκίνητα – και αργότερα τα ταχύπλοα. Ήταν ο πρώτος στη γειτονιά του που απέκτησε αυτοκίνητο!

Η τελευταία προφητική του συναυλία

Φαίνεται σχεδόν προφητικό ότι το τελευταίο του ρεσιτάλ στις 17 Φεβρουαρίου 1943 περιελάμβανε τη διάσημη “Κηδεία” του Σοπέν. Πέθανε από καρκι΄νο ένα μήνα αργότερα στο Μπέβερλι Χιλς, τέσσερις μέρες πριν τα 70ά του γενέθλια.

(photo: freepik)