Από πολύ νωρίς έδειξε μεγάλες δεξιότητες στη σύνθεση. Δεν θεωρούνται τυχαία τα χέρια του “μαγικά”. Στα δεκατρία του μόλις χρόνια, συνθέτει τα πρώτα του σοβαρά έργα για πιάνο, ενώ φοιτούσε στον Zverev. Το 1892, σε ηλικία μόλις 19 ετών, ολοκληρώνει το πρώτο του κοντσέρτο για πιάνο.
Αναγνωρίζεται ως ένας από τους μεγαλύτερους πιανίστες στην ιστορία. Τα διάφορα κοντσέρτα του για πιάνο μαρτυρούν μια μαεστρία και γνώση των αποχρώσεων αυτού του οργάνου που τον τοποθετούν ανάμεσα στους μεγαλύτερους καλλιτέχνες της κλασικής μουσικής.
Το έργο του Ραχμάνινοφ
Η μουσική του Σεργκέι Ραχμάνινοφ είναι γνωστή για την πολυπλοκότητά της και τις πλούσιες μελωδίες που ταξιδεύουν το κοινό σε ένα ταξίδι πρωτόγνωρων συναισθημάτων.
Το χαρακτηριστικό κομμάτι του Ραχμάνινοφ, το «Κοντσέρτο για πιάνο Νο. 2», θεωρείται το μεγαλύτερο κοντσέρτο για πιάνο που γράφτηκε ποτέ — μια έντονη επίδειξη δεξιοτεχνίας στο πιάνο που απεικονίζει το βάθος και το εύρος του συνθέτη καλύτερα από οτιδήποτε άλλο στο ρεπερτόριό του.
Το Χόλιγουντ χρησιμοποίησε επίσης στο “Κοντσέρτο για πιάνο Νο. 2”, με μέρη του να παίζουν στις ταινίες Brief Encounter, The Seven Year Itch και Spiderman 3.
Έπειτα, υπάρχει το “Κοντσέρτο για πιάνο Νο. 3 σε ρε ελάσσονα“, το οποίο διαθέτει “μια από τις πιο υπέροχες μελωδίες από οποιοδήποτε κονσέρτο για πιάνο που γράφτηκε ποτέ στο πρώτο του μέρος.” Θεωρείται επίσης ένα από τα πιο δύσκολα κομμάτια κλασικής μουσικής στην εκτέλεση, τόσο δύσκολο που η Washington Post το αποκάλεσε «40 λεπτά τρέλας που στρίβει τα δάχτυλα». Η ταινία Shine του 1996 αφηγείται την αληθινή ιστορία του Αυστραλού πιανίστα Ντέιβιντ Χέλφγκοτ, ο οποίος οδηγήθηκε στην τρέλα προσπαθώντας να κυριαρχήσει στο κομμάτι.
Τα άλλα αξιοσημείωτα έργα του συνθέτη περιλαμβάνουν τη «Συμφωνία Νο. 2», που θεωρείται το πιο λαμπρό συμφωνικό του κομμάτι, του «The Bells», που είναι ένα χορωδιακό κομμάτι βασισμένο σε ποίημα του Έντγκαρ Άλαν Πόε αλλά και το δραματικό και έντονο «Πρελούδιο 23 σε σολ ελάσσονα».
Οι τεχνικές δεξιότητες του Ραχμάνινοφ ως πιανίστα ήταν εκπληκτικές. Υπάρχουν πολλές ηχογραφήσεις με τον ίδιο να εκτελεί έργα δικά του, αλλά και άλλα σημαντικά έργα του πιανιστικού ρεπερτορίου.
“Η μελωδία είναι το αναπόσπαστο θεμέλιο όλης της μουσικής”, συνήθιζε να λέει. Το χάρισμά του να γράφει εκφραστικές μελωδίες είναι αδιαμφισβήτητο. Η μουσική ερχόταν από την καρδιά και όχι από το μυαλό. Στα έργα του διακρίνεται επίσης και μια μεταφυσική διάσταση, ένα μυστήριο, που κάνει τη δημιουργίες του να ξεχωρίζουν.
Άλλη χαρακτηριστική του φράση που δείχνει την αφοσίωσή του στη μουσική ήταν η ακόλουθη:
“Η μουσική είναι αρκετή για μια ζωή, αλλά μια ζωή δεν αρκεί για τη μουσική. Η σύνθεση μουσικής είναι τόσο ζωτικής σημασίας για μένα όσο η αναπνοή ή το φαγητό: αυτή είναι μια από τις βασικές λειτουργίες της ζωής.”
ενώ για τον τρόπο που γράφει μουσική είχε πει το εξής: «Γράφω στο χαρτί τη μουσική που ακούω μέσα μου, όσο πιο φυσικά γίνεται».
(photo: pixabay)
