Όπως δήλωσε στους χιλιάδες θαυμαστές του που τον ακολουθούν όλα αυτά τα χρόνια; “Μπορεί να είμαι καλός ή κακός μουσικός, καλός ή κακός άνθρωπος, αλλά ουδόλως με αφορά τελικά…Ούτε η μουσική μου, ούτε η ζωή μου η ίδια, αν δεν είμαι κοντά στον Θεό. Αυτό είναι το πρώτο. Όλα τα άλλα έπονται“.

Ολόκληρη η ανάρτησή του:

Ωραία είναι όλα αυτά που λέμε, ωραία και η μουσική, αλλά όλα είναι μηδέν μπροστά στον Θεό. Μπορεί να είμαι καλός ή κακός μουσικός, καλός ή κακός άνθρωπος, αλλά ουδόλως με αφορά τελικά… Ούτε η μουσική μου, ούτε η ζωή μου η ίδια, αν δεν είμαι κοντά στον Θεό. Αυτό είναι το πρώτο. Όλα τα άλλα έπονται.
Απ’ τον Θεό έρχεται η μουσική. Το ξέρω όσο μπορεί να ξέρει κανείς κάτι. Ξέρω τις δυνατότητες μου ως άνθρωπος. Αν μου αφαιρέσεις το χάρισμα, είμαι άχρηστος. Και το χάρισμα δεν είναι κάτι μόνιμο. Όπως έρχεται, έτσι και φεύγει. Είναι Πνεύμα και θέλει να το πάρεις, να το καλλιεργήσεις, να το προστατέψεις με πολλή αγάπη. Αν το ξεφτιλίσεις, θα σου φύγει. Κι εμένα μου έχει φύγει πολλές φορές. Αυτός είναι και ο μεγάλος μου φόβος –μαζί με τον φόβο του θανάτου. Αν θα ’μαι στη σωστή μεριά πεθαίνοντας! Γιατί όλα παίζονται. Το μόνο σίγουρο είναι ότι ένας ληστής και μια πόρνη είναι εκεί που πρέπει. Τίποτε άλλο δεν ξέρουμε. Αυτό φοβάμαι λοιπόν και το να μην μπορώ να γράψω. Αυτό το μαρτύριο. Κάθε φορά που ξεκινάω, στην αρχή βγαίνουνε τα πράγματα που εγώ κάνω, με τα χέρια μου, με τις γνώσεις μου, με το ηλίθιο μυαλό μου, τα οποία είναι φρίκη. Και σιγά-σιγά, δουλεύοντας και επιμένοντας, μερικές φορές έρχεται αυτό που πρέπει να έρθει.
Είναι δηλαδή και η ψυχή σαν ένα μουσικό όργανο που πρέπει να το κουρδίζεις και να το μελετάς συνέχεια. Αν το αφήσεις μια μέρα, νωθρεύει. Και πρέπει να καταφέρεις να συνδυάσεις 50-50 τη σκέψη με την αφηρημάδα, την εγρήγορση με τη ραθυμία, την έμπνευση με την πρακτικότητα. Αυτά τα αντίθετα πρέπει να συνυπάρχουν συνέχεια. Όπως η προσευχή με την κόλαση.
Οι δίσκοι μου χωρίζονται σε κατηγορίες, όπως και οι μέρες μου: όταν έχω διάθεση να προσευχηθώ, βγαίνουν οι θρησκευτικοί μου δίσκοι. Όταν είμαι με την Ντόρη και τους φίλους μου, βγαίνουν τα τραγούδια μου. Κι όταν θέλω να είμαι ο Σταμάτης, προχωρώ στην ορχηστρική μουσική και στην κινηματογραφική, που κι αυτά υπάγονται στην ορχηστρική.
Δεν βλέπω όνειρα, δεν έχω εικόνες, γι’ αυτό κάνω μουσική. Η αλήθεια είναι η μουσική. Το όνειρο είναι η αλήθεια. Η πραγματικότητα είναι το ψέμα. Η επικαιρότητα είναι το μεγαλύτερο λάθος ενός καλλιτέχνη. Δικαιούσαι να ’σαι επίκαιρος μόνο σε σχέση με το όνειρο.
«Και τον πόνο μου τον παίρνω, σε ολόκληρη τη δόση.
Κι όποιος θέλει ας καταλάβει κι όποιος θέλει ας με νιώσει»

photo: pixabay