Βάζουν την απομονωμένη Γαλλία να ενώσει την Μεσόγειο με τα βλέμματα σε ιερουσαλήμ και Θεσσαλονίκη!!!
Τηn σταθερή δέσμευσή τους στην εφαρμογή της διεθνιστικής Συμφωνίας των Παρισίων και στον στόχο ΤΟ ΠΑΡΑΜΥΘΙ (ΕΔΩ) του περιορισμού της ΔΗΘΕΝ αύξησης της παγκόσμιας θερμοκρασίας κατά 1,5 βαθμό Κελσίου σε σχέση με τα προβιομηχανικά επίπεδα, επαναλαμβάνουν οι ηγέτες των χωρών του Νότου της Ευρωπαϊκής Ένωσης στην Διακήρυξη της Αθήνας για την κλιματική αλλαγή και το περιβάλλον στην Μεσόγειο.
Η Γαλλία, η οποία απομονώθηκε από τις αγγλοσαξονικές χώρες στο θέμα των πυρηνικών υποβρυχίων της Αυστραλίας (ΕΔΩ), αναλαμβάνει άλλο καθήκον, εκείνο του «μαντρώματος» ολόκληρης της Μεσογείου (των χωρών που βρέχονται από αυτήν), με πρόσχημα το περιβάλλον, σε μία σταθερά εξελισσόμενη Εύρω-Μεσογειακή Ένωση, η οποία, αντικαθιστώντας ενδεχομένως την ΕΕ που βαίνει προς διάλυση (Βρετανία χέρι-χέρι με ΗΠΑ, Γερμανία αποδυναμωμένη) θα έχει δύο επίκεντρα, τα οποία θα παίξουν ιδιαίτερο ρόλο στην εξέλιξη των γεγονότων στον δρόμο για παγκόσμια, αριστερόστροφη χούντα: Την Ιερουσαλήμ και την Θεσσαλονίκη.
Οι ηγέτες που μετείχαν στην Σύνοδο Κορυφής EUMED9 για την… Κλιματική Αλλαγή και τις επιπτώσεις στην Μεσόγειο υιοθέτησαν την Διακήρυξη της Αθήνας στην οποία επισημαίνεται μεταξύ άλλων πως:
– αναγνωρίζουν πως η Μεσόγειος είναι εξόχως ευάλωτη στις επιπτώσεις της κλιματικής αλλαγής καθώς είναι επιρρεπής σε ακραία καιρικά φαινόμενα, και ήδη βιώνει εκτενέστερα, συχνότερα και εντονότερα κύματα καύσωνα, ξηρασίες, έντονες βροχοπτώσεις, πλημμύρες και δασικές πυρκαγιές. Ως αποτέλεσμα, η περιοχή υφίσταται τώρα πρωτοφανή οικολογική ζημιά και οι δυνατότητες απόκρισης φθάνουν στα όριά τους (σ.σ. έρχονται περιορισμοί),
– αναγνωρίζουν την ανάγκη για αποφασιστικές πολιτικές προσαρμογής και ανθεκτικότητας, σύμφωνα με την νέα Στρατηγική της ΕΕ για την Προσαρμογή στην Κλιματική Αλλαγή και για μέτρα πρόληψης σε όλους τους τομείς που αναμένεται να επηρεασθούν σημαντικά από στην περιοχή της Μεσογείου -συμπεριλαμβανομένου του περιβαλλοντικού και του κοινωνικοοικονομικού τομέα- με διατομεακό τρόπο, δεδομένου ότι οι επιπτώσεις της κλιματικής αλλαγής δημιουργούν σοβαρούς κινδύνους για το περιβάλλον, την κοινωνία και την οικονομία (σ.σ. έρχονται παρεμβάσεις διεθνιστικού τύπου στον κοινωνικοοικονομικό τομέα),
– συμφωνούν να συνεργασθούν στενά για να οικοδομήσουν συνέργειες για την προώθηση της αναγκαίας μετάβασης από τα ορυκτά καύσιμα στις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας και τις τεχνολογίες με χαμηλό αποτύπωμα άνθρακα,
– συμφωνούν επίσης να προωθήσουν λύσεις για την προσαρμογή στην κλιματική αλλαγή που θα βασίζονται στην ίδια τη λειτουργία της φύσης και να διασφαλίσουν την επαρκή προστασία ιδίως των οικοσυστημάτων που είναι κρίσιμα για την πρόληψη καταστροφών, όπως οι παράκτιες ζώνες, οι λεκάνες απορροής υδάτων, οι υγρότοποι, τα δάση και οι αστικές περιοχές (σ.σ. περιοχές όπου δεν θα επιτρέπεται η ανθρώπινη δραστηριότητα και παρουσία, προκειμένου να ανακάμψει το περιβάλλον, ΓΙΑ ΤΟ ΟΠΟΙΟ ΑΝΗΣΥΧΕΙ ΟΛΩΣ ΤΥΧΑΙΩΣ ΚΑΙ Ο ΡΟΤΣΛΙΝΤ!!!),
– τονίζουν, για ακόμη μια φορά, πως η κλιματική κρίση είναι μια παγκόσμια απειλή που απαιτεί συντονισμένη παγκόσμια δράση, και ως εκ τούτου, απευθύνουν έκκληση προς όλες τις χώρες να δράσουν συλλογικά και χωρίς περαιτέρω καθυστέρηση, όπως δήλωσε ο γενικός γραμματέας των ΗΕ την 9η Αυγούστου,
– συναφώς, καλούν όλους τους διεθνείς εταίρους, ιδίως τις χώρες της G20, να κυρώσουν τη Συμφωνία των Παρισίων και να αυξήσουν το επίπεδο φιλοδοξίας τους, με την ανακοίνωση φιλόδοξων εθνικών προγραμμάτων προσαρμογής (NDCs),
– αναγνωρίζουν τη δέσμευση για την ταχεία ανάπτυξη τεχνολογιών και πολιτικών που επιταχύνουν έτι περαιτέρω την απομάκρυνση από ένα αμείωτο δυναμικό άνθρακα,
– καλούν όλες τις χώρες να συμμετάσχουν στην COP26 της UNFCCC σε επίπεδο Αρχηγών Κρατών και Κυβερνήσεων και να δεσμευθούν για τον στόχο κλιματικής ουδετερότητας έως το 2050.
Ξεχωριστές είναι οι αναφορές στη βιοποικιλότητα, τα δάση, το θαλάσσιο περιβάλλον/γαλάζια οικονομία καθώς και την πολιτική προστασία, την πρόληψη και την ετοιμότητα.
Στο τέλος της διακήρυξης, «τονίζουν τον επείγοντα χαρακτήρα ενίσχυσης και εμβάθυνσης της συνεργασίας μεταξύ των Μεσογειακών εταίρων, δεδομένου ότι οι προκλήσεις που σχετίζονται με φυσικές καταστροφές έχουν κοινό προφίλ, είναι συχνά διασυνοριακές και απαιτούν πρωτοβουλίες για ανταλλαγή ειδικών, εξαγωγής διδαγμάτων, βέλτιστων πρακτικών, μέσων και εμπειρογνωμοσύνης».
Και καταλήγουν:
«Υπό το φως των ανωτέρω, σεβόμενοι υφιστάμενες περιφερειακές συμφωνίες, συμφωνούμε να επεκτείνουμε περαιτέρω τις εργασίες της ομάδας των Χωρών του Νότου της ΕΕ, διοργανώνοντας τομεακές συναντήσεις, σε όλα τα επίπεδα, όπως αρμόζει, σε ένα ευέλικτο και ανεπίσημο πλαίσιο, με στόχο τη διευκόλυνση του αποτελεσματικού συντονισμού και των ανταλλαγών μεταξύ των εννέα Εταίρων».
