«Δεν υπάρχουν ιδιωτικές ζωές. Αυτή είναι μια πιο σημαντική πτυχή της σύγχρονης ζωής. Ένας από τους μεγαλύτερους μετασχηματισμούς που έχουμε δει στην κοινωνία μας είναι η μείωση της ιδιωτικής σφαίρας. Πρέπει εύλογα τώρα όλοι να λάβουμε υπόψη το γεγονός ότι δεν υπάρχουν μυστικά και τίποτα δεν είναι ιδιωτικό. Όλα είναι δημόσια».― Philip K. Dick
Βρισκόμαστε στο κατώφλι μιας πολιτιστικής, τεχνολογικής και κοινωνικής επανάστασης που δεν έχουμε ξαναδεί παρόμοια με αυτή.
Στην Αμερική, η κυβέρνηση και οι εταίροι της, με την βοήθεια της ραγδαίας εξελισσόμενης τεχνολογίας, αναδιαμορφώνουν τον κόσμο σε έναν κόσμο στον οποίο δεν υπάρχει καθόλου ιδιωτικότητα .
Τίποτα που ήταν κάποτε ιδιωτικό δεν προστατεύεται.
Δεν έχουμε καν αρχίσει να καταγράφουμε τις συνέπειες από το τσουνάμι που μας πλήττει με την μορφή επιτήρησης AI (τεχνητής νοημοσύνης), και όμως ήδη επαναπροσανατολίζει τον κόσμο μας σε έναν κόσμο στον οποίο η ελευθερία χάνεται εντελώς.
Η επιτήρηση εκμεταλλεύεται την δύναμη της τεχνητής νοημοσύνης και της ευρείας τεχνολογίας για να κάνει αυτό που το αστυνομικό κράτος δεν διαθέτει το ανθρώπινο δυναμικό και τους πόρους για να το κάνει αποτελεσματικά : να είσαι παντού, να παρακολουθείς τους πάντες και τα πάντα, να παρακολουθείς, να αναγνωρίζεις, να καταγράφεις, να διασταυρώνεις, να παραπέμπεις.
Όλα όσα ήταν κάποτε ιδιωτικά είναι τώρα διαθέσιμα στον κατάλληλο αγοραστή.
Οι κυβερνήσεις και οι εταιρείες έχουν υιοθετήσει τεχνολογίες επιτήρησης τεχνητής νοημοσύνης χωρίς καμία ανησυχία για τον μακροπρόθεσμο αντίκτυπό τους στα δικαιώματα των πολιτών.
Όπως προειδοποιεί μια ειδική έκθεση του Carnegie Endowment for International Peace, «ένας αυξανόμενος αριθμός κρατών αναπτύσσουν προηγμένα εργαλεία επιτήρησης τεχνητής νοημοσύνης για να παρακολουθούν τους πολίτες, ώστε να επιτύχουν μια σειρά πολιτικών στόχων.
ΑΝΟΔΟΣ ΤΟΥ ΨΗΦΙΑΚΟΥ ΑΥΤΑΡΧΙΣΜΟΥ
Ο ψηφιακός αυταρχισμός , όπως προειδοποιεί το Κέντρο Στρατηγικών και Διεθνών Μελετών, περιλαμβάνει την χρήση της τεχνολογίας της πληροφορίας για την επιτήρηση, την καταστολή και τη χειραγώγηση του πληθυσμού, θέτοντας σε κίνδυνο τα ανθρώπινα δικαιώματα και τις πολιτικές ελευθερίες, και συνυπολογίζοντας και διαφθείροντας τις θεμελιώδεις αρχές των δημοκρατικών και ανοιχτών κοινωνιών , «συμπεριλαμβανομένης της ελευθερίας μετακίνησης, του δικαιώματος να μιλάς ελεύθερα και να εκφράζεις πολιτική διαφωνία και το δικαίωμα στην προσωπική ιδιωτική ζωή, διαδικτυακά και όχι μόνο».
Οι σπόροι του ψηφιακού αυταρχισμού φυτεύτηκαν στον απόηχο των επιθέσεων της 11ης Σεπτεμβρίου, με την ψήφιση του Νόμου για τους Πατριώτες των ΗΠΑ. Ένας τεράστιος κατάλογος επιθυμιών 342 σελίδων με διευρυμένες εξουσίες για το FBI και την CIA, ο νόμος Patriot, δικαιολογούσε την ευρύτερη εγχώρια παρακολούθηση, με την λογική ότι εάν οι κυβερνητικοί πράκτορες γνώριζαν περισσότερα για κάθε Αμερικανό, θα μπορούσαν να διακρίνουν τους τρομοκράτες από τους νομοταγείς πολίτες.
Γράφοντας για τους New York Times , ο Jeffrey Rosen διαπίστωσε ότι « οι άνθρωποι ήταν ευτυχείς να εγκαταλείψουν την ιδιωτικότητά τους χωρίς να βιώσουν ΟΥΣΙΑΣΤΙΚΗ αύξηση της ασφάλειας . Ανησυχώντας περισσότερο για το αίσθημα ασφάλειας παρά για την πραγματική ασφάλεια, απαίτησαν την κατασκευή τεράστιων τεχνολογικών εργαλείων παρακολούθησης, παρόλο που οι πιο εμπειρικές μελέτες συμβούλευαν ότι ο πολλαπλασιασμός των καμερών παρακολούθησης δεν είχε «καμία επίδραση στο βίαιο έγκλημα» ή στην τρομοκρατία.
Τις δεκαετίες που ακολούθησαν την 11η Σεπτεμβρίου, δημιουργήθηκε ένα τεράστιο βιομηχανικό σύμπλεγμα ασφαλείας που ήταν προσηλωμένο στη στρατιωτικοποίηση, την επιτήρηση και την καταστολή.
Ωστόσο, δεν παρακολουθείται μόνο τι λέμε, πού πηγαίνουμε και τι αγοράζουμε.
Μας παρακολουθούν μέχρι τα γονίδιά μας , χάρη σε έναν ισχυρό συνδυασμό υλικού, λογισμικού και συλλογής δεδομένων που σαρώνει τα βιομετρικά μας στοιχεία —πρόσωπα, ίριδες, φωνές, γενετική, μικροβιώματα, άρωμα, βάδισμα, καρδιακός παλμός, αναπνοή, συμπεριφορές—τρεξίματα μέσω προγραμμάτων υπολογιστή που μπορούν να αναλύσουν τα δεδομένα σε μοναδικά «αναγνωριστικά» και στην συνέχεια να τα προσφέρουν στην κυβέρνηση και τους εταιρικούς συμμάχους της για τις αντίστοιχες χρήσεις τους.
Όπως δήλωσε ένας υπέρμαχος της επιτήρησης της τεχνητής νοημοσύνης, « η επιτήρηση δεν είναι πλέον μόνο ένα άγρυπνο μάτι, αλλά και ένα προγνωστικό εργαλείο». Για παράδειγμα, το Emotion AI, μια αναδυόμενη τεχνολογία που κερδίζει σε δημοτικότητα, χρησιμοποιεί τεχνολογία αναγνώρισης προσώπου « για να αναλύσει εκφράσεις με βάση το αποτύπωμα ενός ατόμου για να ανιχνεύσει τα εσωτερικά του συναισθήματα, κίνητρα και στάσεις». Η Κίνα ισχυρίζεται ότι η επιτήρησή της με τεχνητή νοημοσύνη μπορεί ήδη να διαβάσει τις εκφράσεις του προσώπου και τα εγκεφαλικά κύματα προκειμένου να προσδιορίσει τον βαθμό στον οποίο τα μέλη του κοινού είναι ευγνώμονες, υπάκουοι και πρόθυμοι να συμμορφωθούν με το Κομμουνιστικό Κόμμα .
Για όλες τις προθέσεις και σκοπούς, έχουμε τώρα έναν τέταρτο κλάδο της κυβέρνησης: το κράτος επιτήρησης (σ.σ. προωθείται έντονα και στην Ελλάδα).
Αυτός ο τέταρτος κλάδος δημιουργήθηκε χωρίς καμία εκλογική εντολή ή συνταγματικό δημοψήφισμα, και ωστόσο διαθέτει υπερδυνάμεις, πάνω και πέρα από αυτές οποιασδήποτε άλλης κυβερνητικής υπηρεσίας. Είναι παντογνώστης και παντοδύναμος αυτός ο κλάδος. Λειτουργεί πέρα από την εμβέλεια του προέδρου, του Κογκρέσου και των δικαστηρίων, και βαδίζει κλειστά με την εταιρική ελίτ (σ.σ. Βαθύ Κράτος ΗΠΑ, διεθνιστές)
Ο μηχανισμός επιτήρησης «τεχνοτυραννίας» της κυβέρνησης έχει εδραιωθεί τόσο πολύ και έχει αναμειχθεί με τον αστυνομικό κρατικό μηχανισμό σε τέτοιο βαθμό που είναι δύσκολο να γνωρίζουμε πια πού τελειώνει η επιβολή του νόμου και πού αρχίζει η επιτήρηση.
Η πανδημία του COVID-19 βοήθησε στην περαιτέρω συγκέντρωση της ψηφιακής εξουσίας στα χέρια της κυβέρνησης σε βάρος των δικαιωμάτων απορρήτου των πολιτών.
Στα χέρια των τυράννων και των δικτατόρων, η επιτήρηση της τεχνητής νοημοσύνης είναι το απόλυτο μέσο καταστολής και ελέγχου, ειδικά μέσω της χρήσης έξυπνων πλατφόρμων πόλεων/ασφαλών πόλεων, συστημάτων αναγνώρισης προσώπου και προγνωστικής αστυνόμευσης . Αυτές οι τεχνολογίες χρησιμοποιούνται επίσης από βίαιες εξτρεμιστικές ομάδες, καθώς και από εμπόρους σεξ, παιδιών για παιδεραστία, ναρκωτικών και όπλων για τους δικούς τους κακόβουλους σκοπούς.
Η Κίνα, το πρότυπο για το δυστοπικό μας μέλλον, υπήρξε σημαντική δύναμη στην ανάπτυξη επιτήρησης τεχνητής νοημοσύνης στους πολίτες της, ειδικά μέσω των συστημάτων κοινωνικής πίστης, τα οποία χρησιμοποιεί για να εντοπίσει, να παρακολουθήσει και να διαχωρίσει τους «καλούς» πολίτες της από τους «κακούς»!
Τα πιστωτικά σκορ των μέσων κοινωνικής δικτύωσης, που αποδίδονται σε άτομα και επιχειρήσεις της Κίνας, κατηγοριοποιούν ανθρώπους και εταιρείες ως προς το αν αξίζουν ή όχι να είναι μέρος της κοινωνίας (σ.σ. ΕΝΤΟΝΟ ΑΡΩΜΑ ΕΠΟΧΗΣ ΧΑΡΑΓΜΑΤΟΣ).
Με τον ίδιο τρόπο που τα κινεζικά προϊόντα έχουν διεισδύσει σχεδόν σε κάθε αγορά παγκοσμίως και έχουν αλλάξει τη δυναμική των καταναλωτών, η Κίνα εξάγει τώρα την «αυταρχική τεχνολογία» της σε κυβερνήσεις σε όλο τον κόσμο. Τόσο η Κίνα όσο και οι Ηνωμένες Πολιτείες έχουν πρωτοστατήσει στον εφοδιασμό του υπόλοιπου κόσμου με επιτήρηση τεχνητής νοημοσύνης.
Έτσι ο ολοκληρωτισμός κατακτά τον κόσμο.
Ενώ οι χώρες με αυταρχικά καθεστώτα ήταν πρόθυμες να υιοθετήσουν επιτήρηση τεχνητής νοημοσύνης, όπως καθιστά σαφές η έρευνα του Carnegie Endowment, οι φιλελεύθερες δημοκρατίες «χρησιμοποιούν επίσης επιθετικά εργαλεία τεχνητής νοημοσύνης για να αστυνομεύουν τα σύνορα, να συλλαμβάνουν πιθανούς εγκληματίες, να παρακολουθούν τους πολίτες για κακή συμπεριφορά και να απομακρύνουν ύποπτους τρομοκράτες από πλήθη.”
Επιπλέον, είναι εύκολο να δούμε πώς το μοντέλο της Κίνας για τον έλεγχο του Διαδικτύου έχει ενσωματωθεί στις προσπάθειες του αμερικανικού αστυνομικού κράτους να ξεπλύνει τους λεγόμενους αντικυβερνητικούς, εγχώριους εξτρεμιστές.
Σύμφωνα με την εμπεριστατωμένη αναφορά του δημοσιογράφου Adrian Shahbaz, υπάρχουν εννέα στοιχεία στο κινεζικό μοντέλο ψηφιακού αυταρχισμού όσον αφορά τη λογοκρισία και την στόχευση ακτιβιστών: 1) οι αντιφρονούντες υποφέρουν από επίμονες επιθέσεις στον κυβερνοχώρο και το phishing. 2) τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, οι ιστότοποι και οι εφαρμογές ανταλλαγής μηνυμάτων έχουν αποκλειστεί. 3) οι αναρτήσεις που ασκούν κριτική σε κυβερνητικούς αξιωματούχους αφαιρούνται. 4) η πρόσβαση στο κινητό και στο διαδίκτυο ανακαλείται ως τιμωρία για ακτιβισμό. 5) οι πληρωμένοι σχολιαστές πνίγουν την κριτική της κυβέρνησης. 6) οι νέοι νόμοι ενισχύουν τους κανονισμούς για τα διαδικτυακά μέσα ενημέρωσης. 7) παρακολούθηση της συμπεριφοράς των πολιτών μέσω τεχνητής νοημοσύνης και εργαλείων επιτήρησης· 9) άτομα συλλαμβάνονται τακτικά για θέσεις που επικρίνουν την κυβέρνηση. και 10) οι διαδικτυακοί ακτιβιστές εξαφανίζονται.
Δεν χρειάζεται καν να είσαι επικριτής της κυβέρνησης για να παγιδευτείς στον ιστό της ψηφιακής λογοκρισίας και της επιτήρησης της τεχνητής νοημοσύνης.
Ο κίνδυνος που εγκυμονείται στο κράτος επιτήρησης ισχύει εξίσου για όλους εμάς: παραβάτες και νομοταγείς εξίσου.
Όταν η κυβέρνηση τα βλέπει όλα και τα ξέρει όλα και έχει μια πληθώρα νόμων για να κάνει ακόμα και τον πιο φερέγγυο πολίτη εγκληματία και παραβάτη!!!!!!!!!
Κανείς δεν γλιτώνει.
Όπως γράφει η Elise Thomas για το Wired : «Η νέα τεχνολογία επιτήρησης σημαίνει ότι δεν θα είσαι ποτέ ξανά ανώνυμος ».
Δεν θα αργήσει η ώρα που θα κοιτάμε πίσω στο παρελθόν με λαχτάρα, σε μια εποχή που μπορούσαμε να μιλήσουμε σε όποιον θέλαμε, να αγοράζουμε ό,τι θέλαμε, να σκεφτόμαστε ό,τι θέλουμε (σ.σ. ΟΠΟΙΟΙ ΔΕΝ ΔΕΧΤΟΥΝ ΤΑ ΕΜΦΥΤΕΥΜΑΤΑ ΘΑ ΜΠΟΡΟΥΝ ΝΑ ΣΚΕΦΤΟΝΤΑΙ ΕΛΕΥΘΕΡΑ ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΞΕΡΕΙ Η ΕΞΟΥΣΙΑ ΤΙ ΣΚΕΦΤΟΝΤΑΙ. ΑΠΛΑ ΔΕΝ ΘΑ ΣΥΜΜΕΤΕΧΟΥΝ ΣΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΑ), να πηγαίνουμε όπου θέλουμε, να νιώθουμε ό,τι θέλαμε χωρίς αυτές οι σκέψεις, οι λέξεις και οι δραστηριότητες να παρακολουθούνται, να επεξεργάζονται και να αποθηκεύονται από εταιρικούς γίγαντες, να πωλούνται σε κυβερνητικές υπηρεσίες και να χρησιμοποιούνται εναντίον μας από την στρατιωτικοποιημένη αστυνομία με τον στρατό φουτουριστικών τεχνολογιών της.
