Ο Αμερικανός βραβευμένος με Νόμπελ φυσικής Στίβεν Τσου ασκεί δριμεία κριτική στην γερμανική πράσινη ενεργειακή πολιτική, η οποία ξεδιπλώνεται με αφορμή την θεωρία της «κλιματικής αλλαγής» και ειδικότερα τηΝ σταδιακή κατάργηση της πυρηνικής ενέργειας, των ορυκτών καυσίμων και του άνθρακα. Είναι επίσης σκληρός με τους Πράσινους… οικολόγους: διαδίδουν πολλές ψευδείς πληροφορίες, σύμφωνα με τον επιστήμονα.
Ο Αμερικανός νικητής του βραβείου Νόμπελ φυσικής Στίβεν Τσου επέκρινε ξεκάθαρα την απόφαση της ομοσπονδιακής γερμανικής κυβέρνησης, την οποία συμμερίζονται και χώρες, όπως η Ελλάδα, να καταργήσει σταδιακά την πυρηνική ενέργεια και άλλες «μη φιλικές στο περιβάλλον» στην Frankfurter Allgemeine Sonntagszeitung και ζήτησε να επανεξεταστούν οι αποφάσεις για την ενεργειακή πολιτική και ειδικότερα τη σταδιακή κατάργηση της πυρηνικής ενέργειας.
Στην συνέντευξή του είπε:
“Ήμουν πεπεισμένος ότι οι Γερμανοί δεν θα μπορούσαν να αντικαταστήσουν την ενέργεια που παρέχουν αυτοί οι σταθμοί ηλεκτροπαραγωγής. Τουλάχιστον όχι μόνο με ανανεώσιμες πηγές ενέργειας. Σκέφτηκα ότι θα χρειάζονταν τελικά ορυκτά εργοστάσια για να το κάνουν αυτό. Και αυτό ακριβώς συνέβη.”
Η βαριά βιομηχανία, ειδικά η χημική και η πετροχημική βιομηχανία, “έχουν εργοστάσια που δεν τα ανοίγεις και τα κλείνεις λέγοντας απλά: Ωχ, είμαστε εκτός ρεύματος αυτή την στιγμή, οπότε ας τα κλείσουμε για μια μέρα.” Ακόμα και ένα εργοστάσιο συναρμολόγησης , ένα εργοστάσιο αυτοκινήτων ή ένα εργοστάσιο κατασκευής ημιαγωγών απαιτεί «εξαιρετικά σταθερή ηλεκτρική ενέργεια».
Επομένως, η κοινωνία πρέπει να κατανοήσει ότι αυτές οι βιομηχανίες χρειάζονται φθηνό ηλεκτρικό ρεύμα – όλο το εικοσιτετράωρο. «Και αν δεν το πάρουν, τότε θα επηρεαστούν σημαντικά».
«Αυτό θα μπορούσε να οδηγήσει σε έξοδο της βαριάς βιομηχανίας από την Γερμανία, και αυτό θα ήταν καταστροφικό για τη γερμανική οικονομία. Έτσι, όταν μεμονωμένοι άνθρωποι λένε ότι δεν θέλουν αυτό, δεν θέλουν εκείνο, δεν θέλουν πυρηνική ενέργεια, δεν θέλουν άνθρακα, μπορούν να κάνουν τα πάντα με ανανεώσιμες πηγές ενέργειας, τότε αυτοί οι άνθρωποι προφανώς δεν έχουν καμία σχέση με εργοστάσια ημιαγωγών, χημικά ή εργοστάσια παραγωγής», εξήγησε ο Τσου.
Ο Τσου είναι καθηγητής φυσικής στο Πανεπιστήμιο του Στάνφορντ. Από το 2009 έως το 2013 ήταν υπουργός Ενέργειας υπό τον πρώην πρόεδρο των ΗΠΑ Μπαράκ Ομπάμα. Το 1997, ο Chu έλαβε το βραβείο Νόμπελ Φυσικής μαζί με τους William Phillips και Claude Cohen-Tannoudji για την ψύξη και την παγίδευση ατόμων με φως λέιζερ. Ο κινεζικής καταγωγής φυσικός έχει δεσμευτεί να ερευνήσει τις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας εδώ και αρκετό καιρό.
Εάν θέλετε να διατηρήσετε μια ευημερούσα οικονομία καθώς και θέσεις εργασίας και ευημερία και ταυτόχρονα να επιτύχετε τους κλιματικούς στόχους, η πυρηνική ενέργεια «δεν φαίνεται πλέον τόσο άσχημη», λέει και συνεχίζει: «Η εποχιακή αποθήκευση είναι πολύ ακριβή και επομένως δεν αποτελεί εναλλακτική λύση».
“Και εάν οι φορείς εκμετάλλευσης χρεώνουν στη συνέχεια το ποσό που χρειάζονται για να επιβιώσουν, τότε το κόστος θα ξεπεράσει την οροφή. Αυτά είναι τα πράγματα που πρέπει να σκεφτούν οι αντίπαλοι της πυρηνικής ενέργειας.”
Πολλή παραπληροφόρηση προέρχεται από τους Πράσινους
Ο Τσου επέκρινε ιδιαίτερα το κόμμα Alliance90/The Greens, δηλαδή τους οικολόγους της Γερμανίας, οι οποίοι λένε πράγματα που ακούμε και στην Ελλάδα, κατά καιρούς από όλα τα κόμματα και ΜΜΕ:
“Πολλή παραπληροφόρηση προέρχεται από τους Πράσινους. Εάν αυτοί οι άνθρωποι ήταν λογικοί, κάτι που πολλοί δεν είναι, τότε θα προτιμούσαν την πυρηνική ενέργεια από την εναλλακτική, δηλαδή τους σταθμούς παραγωγής ενέργειας αερίου, των οποίων τα αέρια του θερμοκηπίου πρέπει να δεσμευτούν.”
Όποιος θέλει φυσικό αέριο χωρίς δέσμευση «δεν ενδιαφέρεται πραγματικά για το κλίμα και τη βιωσιμότητα», εξήγησε ο Τσου.
Αντίθετα, υποστηρίζει τη χρήση μικρότερων αρθρωτών αντιδραστήρων που παράγουν μερικές εκατοντάδες μεγαβάτ ή λιγότερο και τη χρήση τους για ενέργεια έκτακτης ανάγκης. Επίσης επέκρινε τον παράλογο φόβο ατυχήματος σε πυρηνικό εργοστάσιο. Στατιστικά μιλώντας, η πυρηνική ενέργεια οδηγεί σε 0,03 θανάτους ανά τεραβατώρα που παράγεται (όλα τα πυρηνικά ατυχήματα στον κόσμο μαζί). Ακόμη και η υδροηλεκτρική ενέργεια είναι υψηλότερη με 1,3 θανάτους επειδή σπάει περιστασιακά ένα φράγμα.
Ο Τσου αναγνώρισε ότι το πρόβλημα των πυρηνικών αποβλήτων είναι σημαντικό. Ωστόσο, ήταν αισιόδοξος ότι αυτό θα μπορούσε να τεθεί υπό έλεγχο. Επίσης επέκρινε ότι η στάση των Πρασίνων ήταν «ασύμβατη με τη μελλοντική πραγματικότητα»!
Και καταλήγει ο Chu:
«Πού πρέπει να πάει το ταξίδι; Και όχι σε έναν ιδανικό κόσμο, αλλά στον πραγματικό κόσμο, που η οικονομία αναπτύσσεται και οι κλιματικοί μας στόχοι εξακολουθούν να μην κινδυνεύουν».
