Στην Γαλλία απαγόρευσαν την συμμετοχή της δεξιάς Μαρί Λεπέν στις προεδρικές εκλογές της χώρας, ενώ ήταν πρώτη στις δημοσκοπήσεις.
Στην Ρουμανία εμπόδισαν τον δεξιό υποψήφιο να συμμετέχει στις εκλογές, ενώ είχε κερδίσει τον πρώτο γύρο.
Ο πόλεμος στην Ουκρανία συνεχίζεται, παρά τις λεγόμενες προσπάθειες του νέου Αμερικανού προέδρου, Ντόναλντ Τραμπ, να βρει την «χρυσή» τομή με τον Ρώσο ομόλογό του, Βλαντίμιρ Πούτιν.
Αυτό γιατί οι Ευρωπαίοι διεθνιστές πολιτικοί επιμένουν στο να στηρίζουν το Κίεβο, επιβαρύνοντας τους Ευρωπαίους φορολογούμενους.
Οι διεθνιστές πολιτικοί της Ευρώπης έρχονται σε κόντρα και με τον Τραμπ επειδή είναι δεξιός, οδηγώντας τις ΗΠΑ να επιβάλλουν δασμούς, οι οποίοι θα επιβαρύνουν ακόμα χειρότερα την ευρωπαϊκή οικονομία.
Οι διεθνιστές πολιτικοί της Ευρώπης έχουν έρθει σε ενεργειακή ρήξη με την Ρωσία, οδηγώντας τους πολίτες και τις επιχειρήσεις να πληρώνουν ακριβότερο αέριο και πετρέλαιο.
Άσχημες οικονομικές σχέσεις καλλιεργούνται και με την Κίνα, η οποία τροφοδοτεί την Γηραιά Ήπειρο με ζωτικής σημασίας πρώτες ύλες.
Οι πολίτες της Ευρώπης βλέπουν πια καθαρά πως στις ΗΠΑ, στην Ρωσία και σ άλλες χώρες έχει επέλθει ουσιαστική πρόοδος και ανάπτυξη και ξεκινούν να θέλουν το ίδιο για την Ευρώπη.
Θεωρούν πως οι πολιτικοί, τους οποίους λοιδορεί ή «μπλοκάρει» η διεθνιστικής τάξη πραγμάτων, δεν είναι ακροδεξιοί, όπως αποκαλούνται από το ευρωπαϊκό σύστημα διακυβέρνησης, αλλά ικανοί να τοςυ οδηγήσουν στην επόμενη μέρα.
Αντίθετα δείχνουν να πιστεύουν πως οι διεθνιστές πολιτικοί δεν μπορούν να δώσουν κάποια λύση.
Αν ο Έλον Μασκ, ο οποίος στήριξε τον Ντόναλντ Τραμπ δυναμικά μετά την απόπειρα δολοφονίας εναντίον του θελήσει να στηρίξει μία πανευρωπαϊκή προσπάθεια αντίδρασης των πολιτών απέναντι στους διεθνιστικούς πολιτικούς κύκλους, τότε δεν αποκλείεται να υπάρξουν ακόμα και μαζικές αντιδράσεις, ειδικά αν η φτωχοποίηση της Ευρώπης συνεχιστεί, ενώ ο υπόλοιπος κόσμος ανεβαίνει.
Σε μια τέτοια περίπτωση, όσοι είχαν χαρακτηριστεί από τους διεθνιστές πολιτικούς ως «ψεκασμένοι», «αντεμβολιαστές», «ακροδεξιοί», κτλ. θα νομίζουν ενδεχομένως πως θα έχουν βρει την πολιτική τους στέγη.
Θα είναι όμως έτσι τα πράγματα; Ή μήπως ο κόσμος που ζούμε έχει την ικανότητα να βάζει το κατάλληλο «φόρεμα», προκειμένου να κατευθύνει τις διάφορες ομάδες ανθρώπων εκεί που θέλει; Οι οπαδοί της παγκοσμιοποίησης είναι ήδη έτοιμοι για την νέα ψηφιακή εποχή ταυτοποίησης και ελέγχου. Μήπως πρέπει να ετοιμαστούν και οι υπόλοιποι με την κατάλληλη εξουσία να τους οδηγεί;
Όσοι δεν πειστούν και αυτή την φορά πως θα χαρακτηρίζονται άραγε;
Η Ευρώπη -όπως και ο υπόλοιπος πλανήτης- μπαίνει ίσως στο πιο σημαντικό στάδιο της μεταπολεμικής ιστορίας της…
