Τα ευρήματα, τα οποία περιγράφονται σε μελέτη δημοσιευμένη στο περιοδικό Science Developments, προήλθαν αρχικά από την ανασκαφή μιας ασυνήθιστης Νεολιθικής (ή Νέας Λίθινης Εποχής) ταφής στη Γαλλία.
Ο τάφος εντοπίστηκε σε τοποθεσία συγκέντρωσης της Μέσης Νεολιθικής Εποχής, του Saint-Paul-Trois-Châteaux, στην κοιλάδα του Ροδανού στα νότια της χώρας.
Εκεί, ο κύριος συγγραφέας της μελέτης, Bertrand Ludes, μαζί με το Γαλλικό Ερευνητικό Ινστιτούτο για την Ανατολική Ασία (IFRAE), και οι συνάδελφοί του, αποκάλυψαν τα λείψανα τριών γυναικών, δύο από τις οποίες βρέθηκαν σε ασυνήθιστες θέσεις.
Οι θέσεις τριών σκελετών και η διαπίστωση του μαρτυρικού θανάτου τους
Η μεγαλύτερη από τις τρεις, που προσδιορίστηκε ως γυναίκα 1, εντοπίστηκε τοποθετημένη κεντρικά μέσα στο λάκκο του τάφου, ξαπλωμένη στην αριστερή πλευρά της. Οι άλλες δύο, που ονομάστηκαν γυναίκα 2 και 3 αντίστοιχα, βρέθηκαν κάτω από μια προεξοχή.
Η Γυναίκα 2, βρέθηκε ξαπλωμένη μπρούμυτα, με τα κάτω άκρα λυγισμένα και ένα θραύσμα από πέτρα ακονίσματος στο κρανίο της. Η Γυναίκα 3 βρέθηκε σε πρηνή θέση με το λαιμό της ν’ ακουμπά στον θώρακα της Γυναίκας 2. Η θέση μιας από τις γυναίκες υποδηλώνει ακόμη και ότι μπορεί να θάφτηκε ενώ ήταν ακόμα ζωντανή.
Σύμφωνα με όσα αποκάλυψαν οι ερευνητές, η θέση των σορών υποδεικνύει ότι οι γυναίκες 2 και 3 δολοφονήθηκαν μέσω μιας μορφής ασφυξίας, κατά τη διάρκεια κάποιου τελετουργικού. Η ασφυξία τους θα μπορούσε να περιλαμβάνει μια μέθοδο γνωστή ως «δολοφονικός στραγγαλισμός με περίδεση» (homicidal ligature strangulation), που χαρακτηρίζεται από το γεγονός ότι το θύμα είναι δεμένο σε πρηνή θέση, με τον λαιμό και τους αστραγάλους δεμένα με ένα σχοινί.
«Ο αυτο-στραγγαλισμός ήταν αναπόφευκτος, λόγω της αναγκαστικής θέσης των ποδιών» ανέφερε οι ερευνητές στην μελέτη. «Σήμερα, το βασανιστήριο αυτό, γνωστό ως incaprettamento, δηλαδή “δεμένος χειροπόδαρα”, έχει σχέσεις με την Ιταλική μαφία και ορισμένες φορές χρησιμοποιείται για να τιμωρήσει άτομα που θεωρούνταν προδότες».
Οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι οι θυσιασμένες γυναίκες σκοτώθηκαν μεταξύ του 4.000 και του 3.500 π.Χ., πιθανώς πεθαίνοντας από «θέση καταναγκαστικής ασφυξίας». Αυτή είναι η αιτία θανάτου όταν ένα θύμα βρίσκεται σε θέση που παρεμποδίζει την αναπνοή του και από την οποία δεν μπορεί να ξεφύγει.
Ενώ ο Ludes και οι συνεργάτες του μπορούσαν να κατανοήσουν ότι οι θάνατοι των γυναικών ήταν σίγουρα βίαιοι, έπρεπε να συλλέξουν περισσότερα στοιχεία προτού μπορέσουν να καθορίσουν αν ο τρόπος με τον οποίο δολοφονήθηκαν σχετίζεται ή όχι με μια πιο διαδεδομένη νεολιθική παράδοση.
Για να μπορέσει να γίνει αυτό, οι ερευνητές εξέτασαν την υπάρχουσα ανθρωπολογική και αρχαιολογική βιβλιογραφία, βρίσκοντας 20 κρούσματα – από τοποθεσίες που εντοπίζονται σε μια περιοχή που εκτείνεται από την Ανατολική Ευρώπη έως την περιοχή της Καταλονίας στη βορειοανατολική Ισπανία – που έφεραν ομοιότητες με τις γυναίκες του Saint-Paul-Trois-Châteaux.
Το πρώτο παράδειγμα αυτού του μαρτυρίου που αναφέρουν οι ερευνητές, χρονολογείται από το 5400-4800 π.Χ., υποδεικνύοντας ότι η καταναγκαστική ασφυξία διατηρήθηκε ως μια παράδοση θυσίας για περισσότερα από 2.000 χρόνια σε αυτήν την περιοχή, πολύ πριν από τη γαλλική ταφή.
«Αυτό το πολιτιστικό φαινόμενο ενδέχεται να έχει διαφοροποιηθεί στην Κεντρική Ευρώπη και να έχει δομηθεί με διαφορετικούς ρυθμούς για σχεδόν δύο χιλιετίες πριν κορυφωθεί στα τέλη της Μέσης Νεολιθικής», επεσήμαναν οι συγγραφείς.
(Με πληροφορίες από enikos. gr / photo: pixabay)
