Αυτή η αρχαία κάμινος είναι τύπου «διαδρόμου», του οποίου λιγότερα από τριάντα παραδείγματα είναι γνωστά στη Γαλατία και τη Μεσόγειο κατά την αρχαιότητα, γι’ αυτό και χαρακτηρίζεται ως σπάνια.Η κατοχή της τοποθεσίας χρονολογείται μεταξύ της πρώιμης αυτοκρατορικής και της ύστερης αρχαιότητας.
Ο ασβέστης ήταν ένα θεμελιώδες υλικό στην κατασκευή σε όλη την ιστορία και η παραγωγή του απαιτούσε αξιοσημείωτες δεξιότητες και τεχνικές γνώσεις. Η ασβεστοκάμινος βρίσκεται κοντά σε ασβεστολιθική περιοχή από την οποία εξήχθησαν οι ογκόλιθοι που χρειάζονται για την παραγωγή ασβέστη. Οι περιοχές προμήθειας ασβεστόλιθου ψαμμίτη, που χρησιμοποιούνται επίσης στη διαδικασία παραγωγής ασβέστη, βρίσκονται σε ακτίνα 10 km.
Η κάμινος που ανακαλύφθηκε έχει μια επιβλητική κατασκευή, με κυκλικό θάλαμο καύσης διαμέτρου 4 μέτρων. Οι τοίχοι αυτού του θαλάμου, κοκκινισμένοι από τη ζέστη, εξακολουθούν να δείχνουν σημάδια εργαλείων που χρησιμοποιήθηκαν για την ανασκαφή του. Ο πυθμένας της καμίνου βρίσκεται σε βάθος 2,70 μέτρων, αναδεικνύοντας το μέγεθος της κατασκευής.
Ο σχεδιασμός της περιλαμβάνει έναν κεντρικό χώρο όπου έκαιγε η φωτιά, που αποτελείται από ένα μερικώς πλακόστρωτο διάδρομο καλυμμένο από τρεις ασβεστολιθικές πλάκες που αποτελούν τη βάση. Στην περιφερειακή πλατφόρμα του κλιβάνου βρέθηκε μέρος του τελευταίου φορτίου ασβεστόλιθου που ψήθηκε, δίνοντας στοιχεία για τη διαδικασία παραγωγής. Αυτοί οι ασβεστολιθικοί λίθοι ήταν διατεταγμένοι για να σχηματίσουν έναν θόλο πάνω από τη φωτιά. Οι φλόγες, φτάνοντας σε θερμοκρασίες μεταξύ 900 και 1000 βαθμών Κελσίου για αρκετές ημέρες, μεταμόρφωσαν τον ασβεστόλιθο σε ασβέστη.
Μόλις ο ασβέστης ήταν έτοιμος, απομακρυνόταν από το στόμιο της ασβεστοκαμίνου και μεταφερόταν μέσω ενός διαδρόμου εκκένωσης. Αυτός ο διάδρομος, μήκους 9,5 μέτρων, έχει μια μικρή κλίση και έξι σκαλιστά σκαλοπάτια που επέτρεπαν την πρόσβαση στο ανώτερο επίπεδο κυκλοφορίας προς τα ανατολικά. Πιστεύεται ότι αυτό το ανώτερο επίπεδο θα μπορούσε να ήταν μια οδός μεταφοράς για τη διανομή του ασβέστη σε διαφορετικά εργοτάξια της περιοχής.
Η ασβεστοκάμινος Donzère θα είχε πραγματοποιήσει πολλαπλές διαδοχικές καύσεις για να καλύψει τη ζήτηση ασβέστη για διάφορα κατασκευαστικά έργα της εποχής. Η απόδοση και η παραγωγική ικανότητα αυτού του κλιβάνου αντικατοπτρίζουν τη σημασία του ασβέστη στην αρχαία αρχιτεκτονική κατασκευή.
Στη βόρεια πλευρά του θαλάμου καύσης, ανακαλύφθηκε ένας ορθογώνιος λάκκος, ο οποίος χωρίζεται από έναν λαξευμένο λίθο που λειτουργεί ως διαχωριστικό. Αν και η ακριβής λειτουργία αυτού του λάκκου δεν έχει ακόμη καθοριστεί με βεβαιότητα, εικάζεται ότι θα μπορούσε να χρησίμευε ως χώρος αποθήκευσης για το ξύλο που χρησιμοποιήθηκε στη διαδικασία καύσης.
Αυτή η αρχαιολογική ανακάλυψη παρέχει μια ολοκληρωμένη και συνεκτική άποψη του χώρου. Ο συνδυασμός της μελέτης των αντικειμένων που βρέθηκαν και των εν εξελίξει επιστημονικών αναλύσεων θα συμβάλει στη βελτίωση της χρονολογίας κατοχής της τοποθεσίας και θα συσχετίσει αυτά τα ευρήματα με προηγούμενες έρευνες στην περιοχή.
Δείτε ΦΩΤΟ ΕΔΩ
photo: pixabay
