Το ίδιο το όνομα προέρχεται από τις ελληνικές λέξεις thermo (ζεστός) και poleo (πώληση), υπογραμμίζοντας την κύρια λειτουργία τους.
Εκεί σύχναζαν κυρίως τα κατώτερα και μεσαία στρώματα που ζούσαν σε insulae (ένα είδος πολυκατοικίας είτε ένα συγκρότημα πόλης), γεγονός που οδήγησε στην περιφρόνηση των θερμοπόλεων από τις ανώτερες τάξεις.

Το θερμοπώλειο είχε τυπικά έναν πέτρινο πάγκο σε σχήμα L, ενσωματωμένο με βάζα από τερακότα (που ονομάζονταν dolia) για να αποθηκεύει και να εκθέτει ζεστά και κρύα έτοιμα προς κατανάλωση τρόφιμα ή ποτά.

Πιο εξωφρενικά θερμοπώλεια ήταν διακοσμημένα με πολύχρωμες νωπογραφίες ή μωσαϊκά, που απεικονίζουν διάφορα τρόφιμα, ζώα ή μυθολογικές σκηνές – εξυπηρετώντας τόσο μια διακοσμητική όσο και ενημερωτική λειτουργία για τη διαφήμιση ορισμένων από τις επιλογές του μενού.

Οι προσφορές φαστ φουντ διέφεραν και ήταν προσαρμοσμένες στις τοπικές προτιμήσεις και τα διαθέσιμα υλικά.

Οι δημοφιλείς προσφορές περιλάμβαναν σούπες και μαγειρευτά από διάφορα κρέατα και θαλασσινά. Τα μαγειρεμένα πιάτα πρωτεΐνης χρησιμοποιούσαν πάπια, κοτόπουλο, κατσίκι, χοίρο, ψάρι και χερσαία σαλιγκάρια, συχνά συνοδευόμενα με λαχανικά ή γαρούμ, μια σάλτσα ψαριού που έχει υποστεί ζύμωση. Τα σνακ χωρίς κρέας που προσφέρονται ήταν εποχικά φρούτα και τυριά, καθώς και ψωμί και αρτοσκευάσματα.

Παρέχονταν επίσης ποτά, όπως κρασιά ανακατεμένα με νερό ή μπαχαρικά, ή για τις κατώτερες τάξεις, ένα ποτό που παρασκευαζόταν με ανάμειξη νερού και ξιδιού κρασιού γνωστό ως Posca.

Το θερμοπωλείο που ανακαλύφθηκε σε τοποθεσίες όπως η Πομπηία και το Herculaneum αποδεικνύουν ότι το γρήγορο φαγητό δεν ήταν απλώς μια σύγχρονη καινοτομία, αλλά ήταν επίσης ευρέως δημοφιλής στην αρχαιότητα.

Κατά κάποιο τρόπο, τα θερμοπωλεία της αρχαίας Ρώμης ήταν οι πρόδρομοι των φαστ φουντ που γνωρίζουμε σήμερα. Εξυπηρέτησαν μια ζωτική λειτουργία στην αστική ζωή, καλύπτοντας τις ανάγκες ενός διαφορετικού πληθυσμού.

Δείτε ΦΩΤΟ ΕΔΩ

photo: pixabay