Νέα έρευνα που δημοσιεύτηκε στο περιοδικό «Research in Veterinary Science» δείχνει ότι το 7 τοις εκατό των κατοικίδιων σκύλων, κυρίως μικρότερων φυλών, εμφανίζουν την πάθηση που είναι γνωστή ως παραμένοντα νεογιλά δόντια (persistent deciduous teeth).

Αυτό συμβαίνει όταν τα νεογιλά δόντια ενός σκύλου παραμένουν στη γνάθο, κοντά στα κανονικά δόντια, αντί να πέσουν, δημιουργώντας σειρές δοντιών που μοιάζουν με εκείνες των καρχαριών.

Για να εξερευνήσουν αυτό το παράξενο φαινόμενο, η Corrin Wallis και η ομάδα της στο Επιστημονικό Ινστιτούτο Waltham Petcare στο Leicestershire, στο Ηνωμένο Βασίλειο, ανέλυσαν αρχεία από 2,8 εκατομμύρια καθαρόαιμους σκύλους στις ΗΠΑ από κτηνιατρικές επισκέψεις μεταξύ Ιανουαρίου 2010 και Δεκεμβρίου 2014.

Κατηγοριοποιώντας 60 ράτσες σε έξι ομάδες μεγεθών, που κυμαίνονταν από πολύ μικρά (λιγότερο από 6,5 κιλά) έως πολύ μεγάλα (πάνω από 40 κιλά), διαπίστωσαν ότι περίπου το 15 τοις εκατό των πολύ μικρών σκύλων είχαν “δόντια καρχαρία”, σε σύγκριση με λιγότερο από ένα τοις εκατό των σκύλων σε κατηγορίες βαρύτερων από 15 κιλά.

Τα τεριέ Γιορκσάιρ, τα πολύ μικρά κανίς (toy), τα Μαλτέζ και τα τσιουάουα παρουσίασαν τον υψηλότερο επιπολασμό αυτών των «δοντιών καρχαρία» — τα τεριέ του Γιορκσάιρ είχαν το υψηλότερο με 25 τοις εκατό.

Συγκριτικά, τα λαγωνικά είχαν τη χαμηλότερη συχνότητα εμφάνισης σε όλες τις ράτσες με μόλις 0,1 τοις εκατό.

Γιατί οι σκύλοι έχουν «δόντια καρχαρία»;
Σύμφωνα με την ομάδα των ερευνητών, ο υψηλότερος επιπολασμός των “δοντιών καρχαρία” σε μικρότερες ράτσες θα μπορούσε να οφείλεται στο μικρότερο στόμα τους.

Ο Dan O’Neill στο Βασιλικό Κτηνιατρικό Κολλέγιο του Λονδίνου πρότεινε ότι οι σκύλοι με πολύ κοντή μύτη είχαν σχεδόν τρεις φορές περισσότερες πιθανότητες να έχουν δόντια καρχαρία από εκείνους με μέσο μήκος μύτης.

Τα νεογιλά δόντια «είναι μια διαταραχή που σχετίζεται σε μεγάλο βαθμό με τη φυλή και αυτό είναι το κλειδί, γιατί αυτό σημαίνει ότι μπορούμε να το αλλάξουμε αν το επιθυμούμε», είπε.

Η Wallis και η ομάδα της βρήκαν επίσης μια σύνδεση μεταξύ της παχυσαρκίας και των “δοντιών του καρχαρία”, τα οποία ήταν 11 τοις εκατό πιο κοινά σε υπέρβαρους σκύλους. Ωστόσο, σύμφωνα με τον O’Neill, ο λόγος για αυτόν τον σύνδεσμο είναι ασαφής.

Απαιτείται περαιτέρω έρευνα σε σκύλους για να γίνει κατανοητό αυτό το νέο εύρημα. Η Wallis και οι συνάδελφοί της, σύμφωνα με το New Scientist, τονίζουν ότι είναι σημαντικό να ζητάτε από το τακτική κτηνιατρική περίθαλψη για τον έλεγχο για παραμένοντα νεογιλά δόντια. Συνιστούν την αφαίρεση των «δοντιών καρχαρία» για την αποφυγή επιπλοκών.

(ΑΠΕ-ΜΠΕ / photo: pixabay)