Μια γυναίκα στη Γαλλία πήγε στο νοσοκομείο με πόνους στην κοιλιά αλλά σύντομα έμαθε ότι βρισκόταν στο δεύτερο τρίμηνο μιας σπάνιας έκτοπης εγκυμοσύνης, κατά την οποία το έμβρυο μεγάλωνε στην κοιλιά της.
Η έκτοπη κύηση αναφέρεται σε ένα φαινόμενο κατά το οποίο ένα γονιμοποιημένο ωάριο εμφυτεύεται κάπου εκτός της μήτρας και εμφανίζεται περίπου στο 2% των εγκυμοσυνών. Η έκτοπη κύηση είναι πιο πιθανό να συμβεί στις σάλπιγγες, το ζεύγος των αγωγών μέσω των οποίων τα ωάρια ταξιδεύουν από τις ωοθήκες στη μήτρα. Ωστόσο, περίπου το 1% των έκτοπων κυήσεων συμβαίνουν εντός της κοιλιακής κοιλότητας.
Οι εξωμήτριες κυήσεις δεν μπορούν να ολοκληρωθούν και δεν μπορούν να μεταμοσχευθούν στη μήτρα. Εάν δεν αντιμετωπιστούν έγκαιρα, μπορεί να οδηγήσουν σε απειλητική για τη ζωή αιμορραγία και μόλυνση.
Η γυναίκα στη νέα περίπτωση, που περιγράφεται σε μια αναφορά που δημοσιεύτηκε στο διαδίκτυο στις 9 Δεκεμβρίου στο The New England Journal of Medicine, είχε παρουσίασε κοιλιακό άλγος για 10 ημέρες προτού ζητήσει ιατρική βοήθεια σε τμήμα επειγόντων περιστατικών. Αφού την εξέτασαν σωματικά, οι γιατροί υποψιάστηκαν ότι είχε ένα μωρό στην κοιλιά της.
Πριν από αυτή την τελευταία εγκυμοσύνη, η γυναίκα είχε γεννήσει δύο μωρά σε τελειόμηνο και είχε μια αποβολή.
Ένα υπερηχογράφημα έδειξε ότι η επένδυση της μήτρας της είχε πήξει, κάτι που συνήθως συμβαίνει κατά τη διάρκεια του εμμηνορροϊκού κύκλου καθώς το σώμα προετοιμάζεται για μια πιθανή εγκυμοσύνη και στη συνέχεια συνεχίζεται κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης. Ωστόσο, δεν υπήρχε έμβρυο μέσα στη μήτρα. Αντίθετα, οι γιατροί διαπίστωσαν ότι το έμβρυο μεγάλωνε στην κοιλιά της για 23 εβδομάδες.
Μια μαγνητική τομογραφία (MRI) έδειξε ότι το μωρό ήταν “κανονικά σχηματισμένο”. και ήταν προσκολλημένο σε έναν πλακούντα – το πλούσιο σε αιμοφόρα αγγεία όργανο που παρέχει θρεπτικά συστατικά στο αναπτυσσόμενο έμβρυο και κανονικά απομακρύνει τα απόβλητα από τη μήτρα. Ο πλακούντας ήταν προσκολλημένος στην επένδυση της κοιλιάς πάνω από ένα οστό στη βάση της σπονδυλικής στήλης της γυναίκας.
Οι εξωμήτριες κυήσεις δεν μπορούν να ολοκληρωθούν μέχρι τον τελευταίο μήνα, που είναι περίπου 37 έως 41 εβδομάδων στους ανθρώπους, επειδή το έμβρυο δεν υποστηρίζεται από τους σωστούς ιστούς και δεν έχει αρκετό χώρο για να αναπτυχθεί. Αυτές οι εγκυμοσύνες είναι επίσης εξαιρετικά επικίνδυνες για την έγκυο, καθώς ένα ωάριο με κακή τοποθέτηση μπορεί να σπάσει το όργανο στο οποίο εμφυτεύεται, προκαλώντας βαριά αιμορραγία και πιθανή μόλυνση. Η τυπική θεραπεία είναι η αφαίρεση της εγκυμοσύνης μέσω χειρουργικής επέμβασης ή η χρήση φαρμάκων που εμποδίζουν την ανάπτυξή της.
Λόγω αυτού που οι συγγραφείς της αναφοράς περιέγραψαν ως “υψηλό κίνδυνο μητρικής αιμορραγίας και θανάτου του εμβρύου”, η γυναίκα μεταφέρθηκε σε νοσοκομείο τριτοβάθμιας περίθαλψης όπου μπορούσε να παρακολουθείται προσεκτικά κατά τις τελευταίες εβδομάδες της εγκυμοσύνης της.
Έξι εβδομάδες αργότερα, σε μια διαδικασία που ονομάζεται λαπαροτομία, οι χειρουργοί έκοψαν την κοιλιά της γυναίκας με το μωρό να μεταφέρεται άμεσα σε μονάδα εντατικής θεραπείας νεογνών. Τα πρόωρα μωρά, δηλαδή εκείνα που γεννήθηκαν πριν από τις 37 εβδομάδες, χρειάζονται εξειδικευμένη υποστήριξη καθώς δεν είχαν τόσο πολύ χρόνο να αναπτυχθούν κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης. Μεταξύ 80% και 90% των μωρών που γεννιούνται πέραν των 28 εβδομάδων επιβιώνουν.
Ένα μέρος του πλακούντα αφαιρέθηκε σε αυτή την αρχική χειρουργική επέμβαση και το υπόλοιπο αφαιρέθηκε σε μια δεύτερη διαδικασία. Είκοσι πέντε μέρες μετά τη γέννα, η γυναίκα πήρε εξιτήριο από το νοσοκομείο και περίπου ένα μήνα μετά, μπόρεσε να πάριε το μωρό στο σπίτι.
(με πληροφορίες από livescience. com / photo: pixabay)
