Η Νάξος διαθέτει μεγάλο πλούτο μνημείων από διάφορες εποχές που μαρτυρούν τις πολιτιστικές αλλαγές που συνέβησαν στο Αιγαίο στο πέρασμα των αιώνων λόγω της γεωλογίας, της ιστορίας, του μεγέθους και της θέσης της.
Ο δρόμος από τη Χώρα προς το βόρειο χωριό Απόλλωνας έχει μήκος 37 χιλιόμετρα. Λίγο πιο πάνω από το χωριό Απόλλωνας, βρίσκεται το λατομείο Απόλλωνα, ένα από τα σπάνια λατομεία πέτρας που το όνομά του ήταν γνωστό από τα αρχαία χρόνια.
Στο λόφο και στις πλαγιές του πρώην λατομείου, μπορεί κανείς να δει ακόμα το τεράστιο αλλά ημιτελές άγαλμα 11 μέτρων του Απόλλωνα(κούρος), καθώς και πολλά θραύσματα από άλλα ημιτελή αγάλματα, αρχιτεκτονικά κτίρια, σημάδια από σμίλες και σκαλιστές επιφάνειες.
Ο Κούρος είναι ένα ασυνήθιστα μεγάλο άγαλμα: επομένως ακόμη και λίγο μεγαλύτερο από τον Κολοσσό της Δήλου, ένα άγαλμα που αντιπροσωπεύει όπως λένε τον θεό Απόλλωνα, το μεγαλύτερο μαρμάρινο άγαλμα που έχει στηθεί ποτέ στην Ελλάδα, το οποίο επίσης ήρθε από τη Νάξο.
Είναι σχεδόν αδιανόητο ότι, σε ένα νησί στη μέση του Αιγαίου, σε ένα σημείο δίπλα σε ένα τουριστικό παραθαλάσσιο χωριό, ένα ύπτιο άγαλμα μήκους 10,7 μέτρων και βάρους 80 τόνων σώζεται για 27 αιώνες, στο ίδιο αρχαίο λατομείο όπου βρισκόταν που δημιουργήθηκε αρχικά. Ο Κούρος του Απόλλωνα, που λέγεται και Κολοσσός του Διονύσου, είναι ένα αξιοθέατο που πρέπει να δουν όλοι τουλάχιστον μια φορά.
Στην κορυφή του λόφου πάνω από το λατομείο υπάρχει μια επιγραφή που γράφει «ΟΡΟΣ ΙΕΡΟΝ ΧΩΡΙΟΥ ΑΠΟΛΛΩΝΟΣ» («Ιερό Όρος του Απόλλωνα»). Χρονολογείται στον 7ο-6ο αιώνα π.Χ. και πιθανότατα ανήκει σε ιερό του θεού που υπήρχε εκεί.
Επειδή ήταν κοντά στην πόλη του Απόλλωνα, προηγουμένως το άγαλμα θεωρούνταν άγαλμα του Απόλλωνα. Λόγω της γειτνίασής του με το ιερό του Απόλλωνα, ο Bondelmonte το ανέφερε ως «άγαλμα Απόλλωνα» τον δέκατο πέμπτο αιώνα. Το 1840 επίσης ο Λούντβιχ Ρος το ανέφερε ως το Άγαλμα του Απόλλωνα. Αν και ο Wilhelm von Massow αναγνώρισε το άγαλμα ως Διόνυσο το 1932, το όνομα έμεινε για πολύ καιρό και κατατάσσεται πλέον ως κούρος.
Τα περισσότερα αγάλματα κούρου απεικονίζουν γυμνούς νεαρούς άνδρες με τα χέρια τους στο πλάι. Είναι ξεκάθαρο, όμως, ότι ο κούρος του Απόλλωνα επρόκειτο να είναι η απεικόνιση ενός ηλικιωμένου άνδρα με γένια, με το δεξί του χέρι τεντωμένο μπροστά του.
Η μορφή είναι χονδρικά σκαλισμένη, αλλά το σώμα, το κεφάλι με τα γένια και τα αυτιά και η αρχή των μαλλιών διακρίνονται όλα. Οι λιθοξόοι έχουν κόψει τους βραχίονες ως υποτυπώδη ορθογώνια.
Οι αρχαϊκοί κούροι συνήθως ερμηνεύονται ως απεικονίσεις του Απόλλωνα. Λόγω της γενειάδας του, ο Κούρος του Απόλλωνα έχει ερμηνευτεί ως ο Έλληνας θεός Διόνυσος, κάτι που δεν είναι σίγουρο επίσης.
Οι αρχαιολόγοι πιστεύουν ότι αυτά τα αγάλματα ήταν προορισμένα να κρατηθούν από μια στέγη ναού, αλλά οι αρχαίοι γλύπτες τους τα εγκατέλειψαν λόγω ελαττωμάτων στο μάρμαρο και την πέτρα που χρησιμοποιήθηκε. Το παράδοξο στην περίπτωση του συγκεκριμένου Κούρου είναι ότι δεν ξεκόλλησε μετά την κατασκευή του, αν και δεν υπάρχουν εμφανή ελαττώματα στην κατασκευή του.
Είναι ένα μνημείο τεράστιας αξίας, γιατί βρίσκεται στο φυσικό του περιβάλλον και όχι σε κάποιο μουσείο, γεγονός που βοηθά τον θεατή να εκτιμήσει καλύτερα τον πολιτισμό που αναπτύχθηκε στα νησιά κατά την αρχαιότητα.
Ο Κούρος του Απόλλωνα παραμένει μέχρι και τώρα άγρυπνος φύλακας του λατομείου ωστόσο δεν ολοκληρώθηκε ποτέ. Ποιός τον παρήγγειλε και για που προοριζόταν; Μάλλον δεν θα μάθουμε ποτέ.
Δείτε ΦΩΤΟ ΕΔΩ
Δείτε ΒΙΝΤΕΟ ΕΔΩ
photo: pixabay
