Σε μια νέα μελέτη , μια διεθνής ομάδα ερευνητών προσδιόρισε τη γενετική προέλευση των πιο αινιγματικών μούμιων της Ασίας – των μούμιων Tarim Basin στη δυτική Κίνα. Κάποτε πιστεύονταν ότι ήταν μετανάστες από τη Δύση, οι μούμιες Tarim Basin της Εποχής του Χαλκού αποκαλύπτεται ότι είναι ένας τοπικός αυτόχθονος πληθυσμός με βαθιές ασιατικές ρίζες.

Ως μέρος του Δρόμου του Μεταξιού που βρίσκεται στη γεωγραφική διασταύρωση των ανατολικών και δυτικών πολιτισμών, η Αυτόνομη Περιοχή των Ουιγούρων του Σιντζιάνγκ έχει χρησιμεύσει ως σημαντικό σταυροδρόμι για τις διευρασιατικές ανταλλαγές ανθρώπων, πολιτισμών, γεωργίας και γλωσσών. Από τα τέλη της δεκαετίας του 1990, η ανακάλυψη εκατοντάδων φυσικά μουμιοποιημένων ανθρώπινων λειψάνων χρονολογούνται περίπου από το 2.000 π.Χ. έως το 200 μ.Χ. και την αγροκτηνοτροφική τους οικονομία που περιελάμβανε βοοειδή, αιγοπρόβατα, σιτάρι, κριθάρι, κεχρί, ακόμη και τυρί κεφίρ. Θαμμένες σε φέρετρα σκαφών σε μια κατά τα άλλα άγονη έρημο, οι μούμιες του Tarim Basin έχουν προβληματίσει εδώ και καιρό τους επιστήμονες και έχουν εμπνεύσει πολλές θεωρίες ως προς την αινιγματική προέλευσή τους.

Η οικονομία των βοοειδών και η ασυνήθιστη φυσική εμφάνιση των μούμιων του Tarim Basin οδήγησαν ορισμένους μελετητές να υποθέσουν ότι ήταν απόγονοι μεταναστευτικών κτηνοτρόφων Yamnaya, μιας πολύ κινητικής κοινωνίας της Εποχής του Χαλκού από τις στέπες της περιοχής της Μαύρης Θάλασσας της νότιας Ρωσίας. Άλλοι έχουν τοποθετήσει την προέλευσή τους στους πολιτισμούς όασης της ερήμου της Κεντρικής Ασίας του Αρχαιολογικού Συγκροτήματος Bactria-Margiana (BMAC), μιας ομάδας με ισχυρούς γενετικούς δεσμούς με πρώιμους αγρότες στο οροπέδιο του Ιράν.

Για να κατανοήσουμε καλύτερα την προέλευση του ιδρυτικού πληθυσμού των μούμιων του Tarim Basin, οι οποίοι εγκαταστάθηκαν για πρώτη φορά στην περιοχή σε τοποθεσίες όπως το Xiaohe και το Gumugou περίπου το 2.000 π.Χ., μια ομάδα διεθνών ερευνητών από το Πανεπιστήμιο Jilin, το Ινστιτούτο Παλαιοντολογίας και Παλαιοανθρωπολογίας Σπονδυλωτών, το Max Planck Το Ινστιτούτο Εξελικτικής Ανθρωπολογίας, το Εθνικό Πανεπιστήμιο της Κορέας της Σεούλ και το Πανεπιστήμιο του Χάρβαρντ δημιούργησαν και ανέλυσαν δεδομένα σε όλο το γονιδίωμα από δεκατρείς από τις πρώτες γνωστές μούμιες της λεκάνης Ταρίμ, που χρονολογούνται περίπου από το 2.100 έως το 1.700 π.Χ., μαζί με πέντε άτομα που χρονολογούνται από το 3.000 έως το 2.80 π.Χ. στη γειτονική λεκάνη Dzungarian. Αυτή είναι η πρώτη μελέτη γονιδιωματικής κλίμακας προϊστορικών πληθυσμών στην Αυτόνομη Περιοχή των Ουιγούρων του Σιντζιάνγκ και περιλαμβάνει τα πρώτα ανθρώπινα υπολείμματα που έχουν ανακαλυφθεί ακόμη από την περιοχή.

Προς μεγάλη τους έκπληξη, οι ερευνητές ανακάλυψαν ότι οι μούμιες του Tarim Basin δεν ήταν καθόλου νεοφερμένοι στην περιοχή, αλλά μάλλον μοιάζουν να είναι άμεσοι απόγονοι ενός κάποτε διαδεδομένου πληθυσμού του Πλειστόκαινου που είχε σε μεγάλο βαθμό εξαφανιστεί μέχρι το τέλος της τελευταίας Εποχής των Παγετώνων. Αυτός ο πληθυσμός, γνωστός ως Αρχαίοι Βόρειοι Ευρασιάτες (ANE), επιβιώνει μόνο κλασματικά στο γονιδίωμα των σημερινών πληθυσμών, με τους αυτόχθονες πληθυσμούς στη Σιβηρία και την Αμερική να έχουν τα υψηλότερα γνωστά ποσοστά, περίπου στο 40%. Σε αντίθεση με τους σημερινούς πληθυσμούς, οι μούμιες της λεκάνης Tarim δεν παρουσιάζουν ενδείξεις ανάμειξης με άλλες ομάδες του Ολόκαινου, σχηματίζοντας αντ ‘αυτού μια προηγουμένως άγνωστη γενετική απομόνωση που πιθανότατα υπέστη ένα ακραίο και παρατεταμένο γενετικό στενό πριν από την εγκατάσταση της λεκάνης Tarim.

«Οι αρχαιογενετιστές έχουν από καιρό αναζητήσει πληθυσμούς ΑΝΕ του Ολόκαινου προκειμένου να κατανοήσουν καλύτερα τη γενετική ιστορία της Εσωτερικής Ευρασίας. Βρήκαμε ένα στο πιο απροσδόκητο μέρος», λέει ο Choongwon Jeong, ανώτερος συγγραφέας της μελέτης και καθηγητής Βιολογικών Επιστημών στο Εθνικό Πανεπιστήμιο της Σεούλ.

Σε αντίθεση με τη λεκάνη Tarim, οι πρώτοι κάτοικοι της γειτονικής λεκάνης Dzungarian δεν κατάγονταν μόνο από τοπικούς πληθυσμούς αλλά και από κτηνοτρόφους της δυτικής στέπας, συγκεκριμένα τους Afanasievo, μια κτηνοτροφική ομάδα με ισχυρούς γενετικούς δεσμούς με την Yamanya της Πρώιμης Εποχής του Χαλκού. Ο γενετικός χαρακτηρισμός των Dzungarians της Πρώιμης Εποχής του Χαλκού βοήθησε επίσης να διευκρινιστεί η καταγωγή άλλων κτηνοτροφικών ομάδων γνωστών ως Chemurchek, οι οποίοι αργότερα εξαπλώθηκαν προς τα βόρεια στα βουνά Altai και στη Μογγολία. Οι ομάδες Chemurchek φαίνεται να είναι απόγονοι των Dzungarians της Πρώιμης Εποχής του Χαλκού και των ομάδων της Κεντρικής Ασίας από το Inner Asian Mountain Corridor (IAMC), οι οποίοι έλκουν την καταγωγή τους τόσο από τοπικούς πληθυσμούς όσο και από αγροκτηνοτρόφους BMAC.

«Αυτά τα ευρήματα προσθέτουν στην κατανόησή μας για τη διασπορά της καταγωγής Yamnaya προς τα ανατολικά και τα σενάρια στα οποία συνέβη η ανάμειξη όταν πρωτοσυνάντησαν τους πληθυσμούς της Εσωτερικής Ασίας», λέει ο Chao Ning, συν-επικεφαλής της μελέτης και καθηγητής της Σχολής Αρχαιολογίας και Μουσειολογία στο Πανεπιστήμιο του Πεκίνου.

Αυτά τα ευρήματα της εκτεταμένης γενετικής ανάμειξης σε όλη τη λεκάνη του Ταρίμ κατά τη διάρκεια της Εποχής του Χαλκού καθιστούν ακόμη πιο αξιοσημείωτο το γεγονός ότι οι μούμιες της λεκάνης Ταρίμ δεν παρουσίαζαν καθόλου στοιχεία γενετικής πρόσμιξης. Ωστόσο, ενώ οι ομάδες της λεκάνης Tarim ήταν γενετικά απομονωμένες, δεν ήταν πολιτισμικά απομονωμένες. Η πρωτεομική ανάλυση της οδοντικής πέτρας επιβεβαίωσε ότι η γαλακτοκομία βοοειδών, προβάτων και αιγών ασκούνταν ήδη από τον ιδρυτικό πληθυσμό και ότι γνώριζαν καλά τους διαφορετικούς πολιτισμούς, τις κουζίνες και τις τεχνολογίες γύρω τους.

«Παρά το γεγονός ότι ήταν γενετικά απομονωμένοι, οι λαοί της Εποχής του Χαλκού στο Tarim Basin ήταν εξαιρετικά πολιτιστικά κοσμοπολίτες – έχτισαν την κουζίνα τους γύρω από σιτάρι και γαλακτοκομικά προϊόντα από τη Δυτική Ασία, κεχρί από την Ανατολική Ασία και φαρμακευτικά φυτά όπως η Ephedra από την Κεντρική Ασία», λέει η Christina Warinner. , ανώτερος συγγραφέας της μελέτης, καθηγητής Ανθρωπολογίας στο Πανεπιστήμιο του Χάρβαρντ και επικεφαλής ερευνητικής ομάδας στο Ινστιτούτο Μαξ Πλανκ για την Εξελικτική Ανθρωπολογία στη Λειψία της Γερμανίας.

«Η ανακατασκευή της προέλευσης των μούμιων της λεκάνης Tarim είχε μια μεταμορφωτική επίδραση στην κατανόησή μας για την περιοχή και θα συνεχίσουμε τη μελέτη των αρχαίων ανθρώπινων γονιδιωμάτων σε άλλες εποχές για να αποκτήσουμε μια βαθύτερη κατανόηση της ιστορίας της ανθρώπινης μετανάστευσης στις ευρασιατικές στέπες», προσθέτει ο Yinquiu Cui, ανώτερος συγγραφέας της μελέτης και καθηγητής στη Σχολή Επιστημών της Ζωής στο Πανεπιστήμιο Jilin.

Δείτε ΦΩΤΟ ΕΔΩ

photo: pixabay