Η μεγάλη πόλη των Ιθαγενών Αμερικανών που εκτείνεται σε 2,589 τ.μ. και στην οποία έζησαν περίπου 20.000 άνθρωποι, εξαφανίστηκε από την κοιλάδα του ποταμού Μισισιπή.

Και ενώ η φυλή των “Καχόκια” εξαφανίστηκε μυστηριωδώς, οι αρχαιολόγοι έφεραν στο φως αντικείμενα από την κοινωνία τους που θα μπορούσαν να δώσουν στοιχεία για την ομάδα — τον πολιτισμό, τη γλώσσα τους, ακόμη και τη πτώση τους, καθώς όλα είναι χαμένα στην ιστορία.

Η ομάδα των πανεπιστημιακών ερευνητών πρόσφατα ανακάλυψε κεραμικά ακόμη και εργαλεία, όπως “μικρο-τρυπάνια,” και τάφρους τοίχων στην περιοχή του Ιλινόις. Στον χώρο αναλύθηκαν επίσης σωματίδια ξύλου, καθώς ειδικοί εικάζουν ότι οι Καχόκια έκοψαν δέντρα για να κατασκευάσουν διάφορα πράγματα.

Η ανασκαφή διενεργείται από φοιτητές του Πανεπιστημίου Σεντ Λούις (SLU) και όμορων κολεγίων, οι οποίοι φιλοδοξούν να κάνουν μια καριέρα στην αρχαιολογία.

Οι διεργασίες της ανασκαφής και τα προηγμένα για την εποχή ευρήματα

Οι μαθητές έσκαψαν ορθογώνιες τρύπες στον χώρο, καθαρίζοντας προσεκτικά γύρω – γύρω, ώστε να ανακαλύψουν τα νέα ευρήματα, προστατεύοντας ταυτόχρονα το Μνημείο Παγκόσμιας Κληρονομιάς, όπως έχει χαρακτηριστεί από την UNESCO.

Η Mary Vermilion, αναπληρώτρια καθηγήτρια Αρχαιολόγος στο SLU, δήλωσε στο 5OnYourSide: “Οι δομές που βρίσκουμε εδώ και η κεραμική, χρονολογούνται από το 1100 μ.Χ. έως το 1200 μ.Χ. “

Τα ευρήματα αυτά συνδέονται με εκατοντάδες άλλα εξελιγμένα εργαλεία που ανακαλύφθηκαν στην περιοχή, όπως κοχύλια και χάντρες τα οποία χρησιμοποιούσαν για τη δημιουργία «καναλιών για τις ανθρώπινες ψυχές στο δρόμο τους προς τη μετά θάνατον ζωή», σύμφωνα με την Δρ. Λάουρα Κόζουχ.

Ξεχωριστή από τους Μάγια ή τους Αζτέκους στα νότια, η φυλή των Καχόκια εμφανίστηκε στην κοιλάδα του Μισισιππή πριν από χίλια χρόνια, περίπου το 700 μ.Χ. — στην σημερινή πολιτεία του Ιλινόις διασχίζοντας τον ποταμό από τη σημερινή πόλη του Σαιντ Λούις στο Μιζούρι.

Στο απόγειό του, αυτός ο ιθαγενής πολιτισμός είχε κατασκευάσει περίπου 120 λοφίσκους, δηλαδή, την μεγαλύτερη πόλη βόρεια του Μεξικού πριν από την άφιξη των Ευρωπαίων εποίκων.

Πολλοί από τους λοφίσκους θα μπορούσαν να χαρακτηριστούν καλύτερα ως μεγάλες πυραμίδες, με γωνιώδη τετράγωνα στο κάτω μέρος και εξομαλυνόμενο επίπεδο στα υψηλότερα σημεία τους.

Η χρησιμότητα των λόφων

Οι ανθρωπολόγοι πιστεύουν ότι αυτοί οι λοφίσκοι — συμπεριλαμβανομένου του μεγαλύτερου της χαμένης πόλης, του Ανάχωματος των Μοναχών, μήκους 30.48 μέτρων —χρησίμευαν για να προστατεύουν τα σπίτια των ηγετών της Καχόκια.

Αλλά από το 1350 η κοινωνία που έχτισε αυτές τις εντυπωσιακές δομές εξαφανίστηκε ανεξήγητα.

Δύσβατη περιοχή
“Στην πραγματικότητα, δεν μπορείς ούτε να περάσεις από αυτό το σημείο,” όπως σημείωσε ο διευθυντής προγράμματος μη επανδρωμένων αεροσκαφών της υπηρεσίας πληροφοριών, Philip ‘Casey’ Shanks. ‘Γι’ αυτό το UAS είναι το κατάλληλο εργαλείο για τη δουλειά’, σύμφωνα με τον Shanks, ο οποίος εργάζεται στο γραφείο της γεωλογικής υπηρεσίας.

Τεχνολογία LiDar για την αρχαιολογική έρευνα
Στην εναέρια έρευνα των υψωμάτων στην περιοχή που ζούσαν οι Καχόκια, πραγματοποιήθηκαν χαμηλές εναέριες πτήσεις σε πάνω από 490 στρέμματα του χώρου, της μεγαλύτερης ενιαίας περιοχής που αυτή η αμερικανική υπηρεσία έχει ερευνήσει ποτέ μέσω drone με τεχνολογία LiDAR.

Το LiDAR είναι μια τεχνολογία τηλεπισκόπησης που μπορεί να μετρήσει τις αποστάσεις και τα περιγράμματα των επιφανειών με τη διόγκωση ενός λέιζερ στον στόχο και την ανάλυση του φωτός που ανακλάται.

Τα δεδομένα που συλλέχθηκαν χρησιμοποιήθηκαν στη συνέχεια για την κατασκευή ενός φωτογραμμετρικού 3D μοντέλου θεμελίωσης πλέγματος του πιο εντυπωσιακού ορόσημου της αρχαίας πόλης, το «Ανάχωμα των Μοναχών».

(με πληροφορίες από enikos. gr / photo: pixabay)