Το σκάφος, μήκους περίπου 13,7 μέτρων (45 πόδια), ανακαλύφθηκε το 2005 από την εταιρεία Odyssey Marine Exploration (OME) με έδρα τη Φλόριντα σε βάθος περίπου 823 μέτρων (2.700 πόδια) σε διεθνή ύδατα μεταξύ Μαρόκου και Ισπανίας. Παρά το σημαντικό εύρημα, η ανακάλυψη κρατήθηκε κρυφή μέχρι πρόσφατα, όταν παρουσιάστηκε στο καλοκαιρινό τεύχος του 2024 του περιοδικού Wreckwatch .
Το πλοίο, επανδρωμένο από κουρσάρους, μουσουλμάνους πειρατές και ιδιώτες που επιχειρούσαν από τις ακτές της Βόρειας Αφρικής, ήταν μια σημαντική απειλή για τις ευρωπαϊκές θαλάσσιες δραστηριότητες στη μεταμεσαιωνική εποχή. Οι κουρσάροι ήταν διαβόητοι για τις ανελέητες επιθέσεις τους σε ευρωπαϊκά πλοία και παράκτιους οικισμούς, συχνά παίρνοντας αιχμαλώτους για λύτρα. Το ναυάγιο που ανακαλύφθηκε πρόσφατα έχει συνδεθεί με το Αλγέρι, την πρωτεύουσα της Αλγερίας, η οποία κάποτε ήταν πολυσύχναστος κόμβος πειρατείας.
Ο Greg Stemm, διευθυντής της Seascape Artifact Exhibits Inc. και πρώην πρόεδρος της Odyssey είπε στο Newsweek : «Η απειλή των κουρσάρων της Αλγερίας ήταν ένας καθημερινός τρόμος για τη Δύση. Το ναυάγιο που βρέθηκε σε βαθιά νερά είναι ένας πολύτιμος απόηχος μιας από τις μεγάλες θαλάσσιες φρίκη της δυτικής Μεσογείου».
Ο Sean Kingsley, αρχισυντάκτης του περιοδικού Wreckwatch, ανέπτυξε λεπτομερώς την εξέχουσα θέση του Αλγερίου στην πειρατεία. «Λιγότερο διάσημη από τους πειρατές της Καραϊβικής, η πρωτεύουσα των κουρσάρων του Αλγερίου στράφηκε στην πειρατεία πολύ νωρίτερα και ήταν μια πολύ μεγαλύτερη επιχείρηση. Από το 1525 έως το 1830, μια ολόκληρη πόλη 60.000 «απατεώνων και αποστατών» ζούσαν με το σπαθί», είπε ο Kingsley. Εξήγησε περαιτέρω ότι οι πειρατές των Barbary έκαναν επιδρομές μέχρι τη νότια Αγγλία, υποδουλώνοντας αιχμαλώτους και απαιτώντας λύτρα, γεγονός που έκανε την πειρατεία καθημερινό κίνδυνο για τους δυτικούς εμπόρους.
Η Odyssey Marine έχει αποκαλύψει πάνω από 300 ναυάγια, αλλά αυτό το εύρημα ξεχωρίζει λόγω της άμεσης σύνδεσής του με το Αλγέρι, σηματοδοτώντας την πρώτη τέτοια ανακάλυψη.
Η διατήρηση του ναυαγίου είναι εξαιρετική, με το κατώτερο τρίτο του κύτους να επιβιώνει ανενόχλητο από δύτες ή ψαρότρατες. Ωστόσο, τα πάνω μέρη καταστράφηκαν πιθανότατα από σκουλήκια πλοίων, ένα κοινό ζήτημα στη Μεσόγειο. Ο βαρύς οπλισμός του πλοίου, που περιλαμβάνει, τέσσερα μεγάλα κανόνια και 10 περιστρεφόμενα όπλα, ήταν ένα καθοριστικό χαρακτηριστικό που επιβεβαίωσε την πειρατική του προέλευση. «Δύο καθοριστικά χαρακτηριστικά των πειρατικών πλοίων είναι τα βαριά όπλα και τα κοσμοπολίτικα πολιτιστικά περιεχόμενα — που συγκεντρώθηκαν από τα πολλά βραβεία που ελήφθησαν», σημείωσε ο Kingsley.
Αντικείμενα όπως κεραμικά και γυάλινα σκεύη που βρέθηκαν στην τοποθεσία έδωσαν ενδείξεις για την προέλευση και την ημερομηνία του πλοίου. Η κεραμική είναι παράλληλη με κεραμικά του 18ου αιώνα που ανασκάφηκαν από την πλατεία των Μαρτύρων στο Αλγέρι και οι γυάλινες φιάλες χρονολογούνται από το 1740-1760, υποδηλώνοντας ότι το πλοίο βυθίστηκε γύρω στο 1760.
«Το μεγαλύτερο μέρος της κεραμικής έχει ακριβείς παραλληλισμούς με τα κεραμικά του 18ου αιώνα που ανασκάφηκαν κατά τη διάρκεια εργασιών διάσωσης στην Πλατεία Μαρτύρων στο Αλγέρι», εξήγησε ο Kingsley. «Τα οθωμανικά κύπελλα στο ναυάγιο σταμάτησαν να κατασκευάζονται στην Τουρκία γύρω στο 1755. Η πιο στενή χρονολόγηση προέρχεται από τα γυάλινα μπουκάλια που αντιστοιχούν το αργότερο, 1740-1760. Άρα το πλοίο δεν μπορεί να χρονολογηθεί μετά το 1760».
Πιστεύεται ότι το πλοίο ήταν καθ’ οδόν προς την Ισπανία, με στόχο να επιτεθεί σε πλοία και να συλλάβει σκλάβους για λύτρα, όταν υπέκυψε σε μια απροσδόκητη καταιγίδα. «Το μικρό πλοίο σχεδόν σίγουρα υπέκυψε σε μια καταιγίδα που ήρθε από το πουθενά. Το πλοίο χτυπούσε σε θάλασσες που δεν συγχωρούν», είπε ο Kingsley.
Η εξέχουσα θέση του Αλγερίου ως κέντρου πειρατείας μειώθηκε μετά από επανειλημμένες ευρωπαϊκές επιθέσεις, με αποκορύφωμα την κατάκτησή του από τη Γαλλία το 1830.
Δείτε ΦΩΤΟ ΕΔΩ
photo: pixabay
