Αυτό το σπουδαίο εύρημα αναφέρθηκε σε μια μελέτη ανοιχτής πρόσβασης στο περιοδικό PLOS ONE από τη Lydia Berger από το Πανεπιστήμιο Paris Lodron του Σάλτσμπουργκ, Αυστρία, και τους συναδέλφους της.
Κατά την Ύστερη Εποχή του Χαλκού, οι έγχρωμες βαφές αποτελούσαν προϊόντα με μεγάλη αξία στην περιοχή της Μεσογείου. Η κατανόηση των μεθόδων παραγωγής αυτών των βαφών παρέχει πολύτιμο πλαίσιο για την ερμηνεία του πολιτισμού και των εμπορικών πρακτικών εκείνης της εποχής. Στη μελέτη τους, η Berger και η ομάδα της περιγράφουν ένα εργαστήριο του 16ου αιώνα π.Χ. που βρίσκεται στον αρχαίο οικισμό της Κολώνας στην Αίγινα, που βρίσκεται στον Σαρωνικό.
Η παρουσία αυτού του εργαστηρίου βαφής υποστηρίζεται από τρία κύρια στοιχεία: διατηρημένη πορφυρή χρωστική σε κεραμικά θραύσματα, εργαλεία βαφής όπως πέτρες λείανσης και λάκκο απορριμμάτων και θρυμματισμένα κοχύλια από θαλάσσια σαλιγκάρια που χρησιμοποιούνται για τη βαφή. Αυτά τα ευρήματα υποδηλώνουν μια καλά εδραιωμένη τοποθεσία παραγωγής.
Η ανάλυση των κοχυλιών και της χημικής σύστασης των χρωστικών ουσιών δείχνει ότι το εργαστήριο χρησιμοποιούσε κυρίως το μεσογειακό είδος θαλάσσιου σαλιγκαριού Hexaplex trunculus , γνωστό και ως banded dye-murex. Αυτό το σαλιγκάρι ήταν μια βασική πηγή της πολυπόθητης μωβ χρωστικής ουσίας, η οποία έχαιρε μεγάλης εκτίμησης στην αρχαιότητα για το ζωηρό και μακροχρόνιο χρώμα του.
Η ανασκαφή αποκάλυψε επίσης πολλά απανθρακωμένα οστά νεαρών θηλαστικών, κυρίως χοιριδίων και αρνιών. Οι ερευνητές προτείνουν ότι αυτά τα λείψανα μπορεί να προέρχονται από τελετουργικές θυσίες που προορίζονται για την προστασία του χώρου παραγωγής, μια πρακτική που τεκμηριώνεται σε άλλους πολιτιστικούς χώρους. Ωστόσο, η ακριβής σχέση μεταξύ αυτών των οστών και της διαδικασίας παραγωγής της βαφής παραμένει ασαφής.
Περαιτέρω έρευνα θα μπορούσε να ρίξει φως στην κλίμακα της παραγωγής βαφής στην Κολωνά, τις ειδικές διαδικασίες που χρησιμοποιούνται και τον ρόλο αυτής της βαφής στα περιφερειακά εμπορικά δίκτυα.
Οι συγγραφείς της μελέτης υπογραμμίζουν τη μοναδικότητα αυτού του ευρήματος: Για πρώτη φορά, η ανακάλυψη αξιοσημείωτων ποσοτήτων καλά διατηρημένης χρωστικής ουσίας, μαζί με μεγάλο αριθμό θρυμματισμένων κελυφών μαλακίων και ορισμένες λειτουργικές εγκαταστάσεις, επιτρέπει μια λεπτομερή προβολή της παραγωγής μωβ βαφής στο το ελληνικό νησί της Αίγινας πριν από περίπου 3.600 χρόνια. Χημική ανάλυση με HPLC, ζωολογικές και αρχαιολογικές μελέτες απεικονίζουν την τεχνική διαδικασία και τις ιδιαιτερότητες της πρώιμης παραγωγής χρωστικών, αποδεικνύοντας την ύπαρξη εργαστηρίου στον οικισμό της Ύστερης Εποχής του Χαλκού.
Η παρουσία ενός τέτοιου εργαστηρίου στην Αίγινα υποδηλώνει τον σημαντικό ρόλο του νησιού στο εμπόριο βαφών και το ευρύτερο οικονομικό τοπίο της αρχαίας Μεσογείου.
photo: pixabay
