Το μυστήριο αυτής της αρχαίας θρησκευτικής πρακτικής έχει επιτέλους λυθεί χάρη σε μια νέα ανάλυση ενός μουμιοποιημένου αιγυπτιακού κροκόδειλου που βρισκόταν σε μουσείο στο Ηνωμένο Βασίλειο. Μια σειρά σαρώσεων αποκάλυψε την παρουσία ενός γάντζου ψαριού δίπλα σε ένα ψάρι μέσα στην κοιλιά του πλάσματος, υποδεικνύοντας ότι ο κροκόδειλος πιάστηκε άγρια ​​και σκοτώθηκε σχεδόν αμέσως μετά τη σύλληψή του.

«Οι αρχαίοι Αιγύπτιοι τιμούσαν τους κροκόδειλους ως είδωλα του Σόμπεκ, του Άρχοντα του Νείλου και του αρχέγονου βάλτου από τον οποίο πίστευαν ότι δημιουργήθηκε η Γη», γράφουν οι συγγραφείς μιας νέας μελέτης που περιγράφει το μουμιοποιημένο ζώο. Συνεχίζουν εξηγώντας ότι «κέντρα ιερής δραστηριότητας αφιερωμένων στον κροκόδειλο» έχουν ανακαλυφθεί σε όλη την Αίγυπτο, που αποδεικνύεται από την παρουσία τεράστιου αριθμού μουμιοποιημένων κροκόδειλων, μήκους μερικών έως 6 μέτρων (19,7 πόδια).

Ωστόσο, ενώ φαίνεται να έχουν θυσιαστεί αμέτρητοι κροκόδειλοι , μερικοί επίσης προφανώς τιμήθηκαν ως «ζώα λατρείας», στα οποία επετράπη να πεθάνουν με φυσικό θάνατο. Το πιο γνωστό από αυτά ονομαζόταν Suchus και ζούσε στο λατρευτικό κέντρο της Κροκοδειλόπολης,130 χιλιόμετρα νοτιοδυτικά της πρωτεύουσας του Καΐρου. 

«Θεωρήθηκε ότι ήταν η ζωντανή ενσάρκωση του Σόμπεκ, ο Suchus είχε μια αφιερωμένη λίμνη μέσα στο συγκρότημα του ναού, όπου έλαβε μια πλούσια δίαιτα με ψωμί, κρέας και κρασί που παρέδιδαν οι ιερείς και στολίδια από πολύτιμα μέταλλα και κοσμήματα», γράφει η μελέτη. συγγραφείς. «Ως ζώο λατρείας, ο Suchus έλαβε τα επίπεδα φροντίδας που αρμόζουν σε έναν θεό στη γη», προσθέτουν.

Αυτό που μπερδεύει τους ερευνητές, ωστόσο, είναι πώς οι αρχαίοι Αιγύπτιοι κατάφεραν να προμηθευτούν τόσους πολλούς γιγάντιους κροκόδειλους για τις θρησκευτικές τους πρακτικές. Με βάση την ανακάλυψη ενός αρχαίου εκκολαπτηρίου στον αρχαιολογικό χώρο του Medinet Madi, ορισμένοι πρότειναν ότι τα ζώα μπορεί να ανατράφηκαν σε αιχμαλωσία, αν και δεν είναι σαφές πώς αυτά τα άγρια ​​πλάσματα θα μπορούσαν να διατηρηθούν και να φροντιστούν όταν έφτασαν σε ενήλικες διαστάσεις.

Άλλες πηγές – συμπεριλαμβανομένων των γραπτών του Έλληνα ιστορικού Ηροδότου – αναφέρουν ότι οι κροκόδειλοι πιάστηκαν από τη φύση αφού παρασύρθηκαν στις όχθες του Νείλου από τον ήχο ενός χοίρου.

Για να καταλάβουν τι πραγματικά συνέβη στην άκρη του νερού, οι συγγραφείς της μελέτης σάρωσαν έναν μουμιοποιημένο κροκόδειλο μήκους 2,2 μέτρων (7,2 ποδιών) από το Μουσείο και την Πινακοθήκη του Μπέρμιγχαμ. Προς έκπληξή τους, βρήκαν ένα χάλκινο γάντζο ψαριού μέσα στο στομάχι του ζώου, υποδηλώνοντας ότι δεν ανατράφηκε σε αιχμαλωσία αλλά ήταν «ένα άγριο ζώο που κυνηγήθηκε για σκοπούς μουμιοποίησης».

Μέσα στην πεπτική οδό, οι ερευνητές βρήκαν επίσης ένα μικρό ψάρι που δεν είχε ακόμη διασπαστεί από τους πεπτικό σύστημα του κροκόδειλου. Αυτό το εύρημα δείχνει ότι το πλάσμα έφαγε το τελευταίο του γεύμα πολύ λίγο πριν πεθάνει, πράγμα που σημαίνει ότι πρέπει να είχε σκοτωθεί και μουμιοποιηθεί σχεδόν αμέσως μετά τη σύλληψή του.

«Το φαινομενικά σύντομο χρονικό διάστημα μεταξύ της κατάποσης του ψαριού και του θανάτου του ζώου υποδηλώνει ότι ο κροκόδειλος πιάστηκε άγριος και η σφαγή υποβλήθηκε σε επεξεργασία για μουμιοποίηση λίγο μετά», εξηγούν οι συγγραφείς.

Συνολικά, αυτά τα ευρήματα δείχνουν το γεγονός ότι ο κροκόδειλος «πιάστηκε και μουμιοποιήθηκε από τους αρχαίους Αιγύπτιους ως προσφορά στον θεό Σόμπεκ», καταλήγουν.

Η μελέτη δημοσιεύεται στο περιοδικό Digital Applications in Archaeology and Cultural Heritage .

Δείτε ΦΩΤΟ ΕΔΩ

Δείτε ΒΙΝΤΕΟ ΕΔΩ

photo: pixabay