Ένα πήλινο ειδώλιο 3.000 ετών που πιστεύεται ότι απεικονίζει μια αρχαία θεά ανακαλύφθηκε σε μια ηφαιστειακή λίμνη στην κεντρική Ιταλία.
Οι αρχαιολόγοι πιστεύουν ότι το αντικείμενο ήταν ένα αναθηματικό ειδώλιο που πιθανότατα κατασκευάστηκε έτσι ώστε να μπορούν να απευθύνονται προσευχές σε αυτό. Τα χαρακτηριστικά του είναι μόνο χοντροκομμένα, αλλά το ειδώλιο εξακολουθεί να φέρει τα αποτυπώματα των χεριών αυτού που το έφτιαξε, καθώς και την εντύπωση ενός υφάσματος που υποδηλώνει ότι αρχικά ήταν ντυμένο με κάποιο είδος ενδύματος.
Κυβερνητικοί αρχαιολόγοι για την περιοχή της Ετρουρίας και δύτες της αστυνομίας έκαναν την ανακάλυψη τον περασμένο μήνα στη λίμνη Bolsena, περίπου 50 μίλια (80 χιλιόμετρα) βορειοδυτικά της Ρώμης.
Στην ανατολική πλευρά της λίμνης βρίσκεται ο βυθισμένος αρχαιολογικός χώρος Gran Carro, ο οποίος πιστεύεται ότι είναι τα ερείπια ενός χωριού της Εποχής του Σιδήρου που χτίστηκε τον 10ο ή ένατο αιώνα π.Χ. και το οποίο αργότερα βυθίστηκε κάτω από το νερό.
Το πήλινο ειδώλιο, το οποίο έχει μήκος περίπου 6 ίντσες (15 εκατοστά), βρέθηκε στα ερείπια μιας κατοικίας στη βυθισμένη τοποθεσία και οι αρχαιολόγοι πιστεύουν ότι σχετιζόταν με μια οικιακή τελετουργία. Παρόμοιες τελετουργίες έχουν καταγραφεί στην περιοχή σε μεταγενέστερες περιόδους, υποδηλώνοντας ότι τέτοιες πρακτικές είναι πολύ αρχαίες και παρόμοια ειδώλια έχουν βρεθεί σε τάφους της Εποχής του Σιδήρου, σύμφωνα με ανάρτηση στο Facebook .
«Πρόκειται για μια εξαιρετική ανακάλυψη, μοναδική στο είδος της», ανέφεραν οι αρχαιολόγοι στην ανάρτηση. «Δείχνει πτυχές της καθημερινής ζωής στην πρώιμη εποχή του σιδήρου, για τις οποίες λίγα είναι γνωστά στη νότια Ετρουρία».
Βυθισμένο χωριό
Οι γεωλόγοι έχουν διαπιστώσει ότι η λίμνη Bolsena σχηματίστηκε μεταξύ 600.000 και 200.000 ετών πριν από τις εκρήξεις του υποκείμενου ηφαιστείου Vulsini. Τα ρωμαϊκά αρχεία δείχνουν ότι το ηφαίστειο ήταν ενεργό μόλις το 104 π.Χ., και οι επιστήμονες πιστεύουν τώρα ότι το αρχαίο χωριό βυθίστηκε όταν η ανατολική ακτή βυθίστηκε εν μέσω σεισμικής δραστηριότητας.
Σύμφωνα με τους αρχαιολόγους, το βυθισμένο χωριό που περιέχει το νεοανακαλυφθέν ειδώλιο χτίστηκε πιθανώς από ανθρώπους του πολιτισμού των Βιλανόβαν, ένα πρώιμο στάδιο του πολιτισμού των Ετρούσκων που προηγήθηκε της ίδρυσης της Ρώμης. Τα χιλιάδες τεχνουργήματα που βρέθηκαν εκεί από τη δεκαετία του 1960 περιλαμβάνουν κομμάτια ξύλου, οικιακά αντικείμενα, κοσμήματα και κομμάτια αγγείων και οι μελέτες της διάταξης του χωριού υποδηλώνουν πώς οργανώθηκε η κοινωνία της Εποχής του Σιδήρου εκεί.
Ένα από τα πιο μυστηριώδη χαρακτηριστικά της τοποθεσίας είναι η Aiola, ένας μεγάλος σωρός από βυθισμένες πέτρες που οι αρχαιολόγοι πιστεύουν τώρα ότι ήταν μια κατασκευή χτισμένη δίπλα σε μια γεωθερμική πηγή. Πρόσφατες ανακαλύψεις στην περιοχή San Casciano dei Bagni, λίγα μίλια βόρεια, δείχνουν ότι τέτοιες θερμές πηγές ήταν ιερές για τους μετέπειτα Ετρούσκους και Ρωμαίους.
Οι εξερευνήσεις το 1991 έδειξαν ότι η δομή του Aiola εξακολουθούσε να περιέχει θραύσματα ξύλινων στύλων και κεραμικής από την Εποχή του Σιδήρου, και η έρευνα το 2020 έδειξε ότι οι πέτρες κάλυπταν ένα χωμάτινο τύμβο. Στην τοποθεσία έχουν βρεθεί επίσης νομίσματα που κόπηκαν κατά τη διάρκεια της διακυβέρνησης του Ρωμαίου αυτοκράτορα Κωνσταντίνου του Μεγάλου (ο οποίος έζησε περίπου το 272 έως το 337), γεγονός που υποδηλώνει ότι χρησιμοποιήθηκε ακόμη και στους ύστερους ρωμαϊκούς χρόνους.
Δείτε ΦΩΤΟ ΕΔΩ
photo: pixabay
