Ο νεαρός άνδρας, ο οποίος πιθανότατα σπούδαζε σε ένα σχολείο στο βασίλειο του διάσημου Χαμουραμπί, παραπονέθηκε πικρά ότι τα ρούχα που του έστελνε η μητέρα του ήταν «τόσο του 19ου αιώνα π.Χ.», ενώ οι φίλοι του ήταν όλοι ντυμένοι μοντέρνα στο στυλ του 1790 π.
Εκτός από τα αστεία, αυτό μπορεί να διαβαστεί σε μια πήλινη πλάκα γραμμένη εκείνη την εποχή (μεταξύ 1792 και 1750 π.Χ.), κατά την Πρώτη Βαβυλωνιακή Αυτοκρατορία, που βρέθηκε ανάμεσα στα ερείπια της Λάρσας.
Δεν είναι σαφές πότε ανακαλύφθηκε, αλλά μέχρι το 1922 η ταμπλέτα αποκτήθηκε από το Μουσείο του Λούβρου, όπου στεγάζεται σήμερα. Το περιεχόμενό του δημοσιεύτηκε για πρώτη φορά από τον Βέλγο αρχαιολόγο Georges Dossin το 1934, αποκαλύπτοντας τα πικρά λόγια που ο Iddin-Sin έστειλε στη μητέρα του Zinu.
Ο Iddin-Sin ανήκε στην ανώτερη τάξη της Larsa, καθώς ο πατέρας του Shamash-Hazir ήταν υψηλόβαθμος αξιωματούχος στη διοίκηση. Όπως συνηθιζόταν, στάλθηκε ως οικότροφος σε ναό για να μάθει να διαβάζει και να γράφει σε σφηνοειδή γραφή και να προετοιμαστεί για μια καριέρα γραφειοκράτη, ιερέα ή γραμματέα. Η επιστολή προσφέρει ελάχιστο πλαίσιο, αλλά οι ερευνητές υποθέτουν ότι αυτός είναι ο λόγος που ο Iddin-Sin έζησε μακριά από το σπίτι.
Το περιεχόμενο της επιστολής, στην οποία ο Iddin-Sin προσπαθεί να κάνει τη μητέρα του να αισθανθεί ένοχη που δεν του έστειλε νέα ρούχα, μεταφράστηκε από τον Ασσυριολόγο Adolf Leo Oppenheim το 1967:
Πείτε στην κυρία Zinu ότι ο Iddin-Sin στέλνει το ακόλουθο μήνυμα: Είθε οι θεοί Shamash, Marduk και Ilabrat να σας έχουν πάντα καλή υγεία για χάρη μου. Από χρόνο σε χρόνο, τα ρούχα των νεαρών κυρίων εδώ βελτιώνονται, αλλά εσείς αφήνετε τα ρούχα μου να φθείρονται χρόνο με το χρόνο. Μάλιστα, επιμένεις να κάνεις τα ρούχα μου φτωχότερα και αραιότερα. Σε μια εποχή που το μαλλί καταναλώνεται στο σπίτι μας σαν το ψωμί, με έκανες φτωχικά ρούχα. Ο γιος του Adad-iddinam, του οποίου ο πατέρας είναι απλώς βοηθός του πατέρα μου, έχει δύο νέα σετ ρούχων, ενώ εσύ μετά βίας νοιάζεσαι να μου πάρεις ένα. Αν και με γέννησες και η μάνα του τον υιοθέτησε μόνο, η μάνα του τον αγαπάει ενώ εσύ δεν με αγαπάς!
Το έγγραφο θεωρείται μια εξαιρετική πηγή για την κατανόηση της καθημερινής ζωής στην αρχαία Μεσοποταμία. Υποδεικνύει ότι η Ζινού έφτιαχνε τα ρούχα της οικογένειάς της με μαλλί από τα κοπάδια της ή μαλλί που αγόραζε στην αγορά. Τα κλώδευε, τα έπλεκε, τα έβαφε και τα έραψε με μια διαδικασία που θα μπορούσε να διαρκέσει περίπου τρεις μήνες ή και έναν ολόκληρο χρόνο, ανάλογα με την ποιότητα των ρούχων.
Ωστόσο, ο Zinu μπορεί να μην ήξερε πώς να διαβάζει, καθώς το άνοιγμα της επιστολής «Tell Mrs Zinu» υποδηλώνει ότι προοριζόταν να διαβαστεί δυνατά από έναν γραφέα.
Δεν ξέρουμε αν ο Iddin-Sin έγραψε το γράμμα ο ίδιος ή το υπαγόρευσε σε έναν γραφέα. Το εναρκτήριο «Iddin-Sin στέλνει το ακόλουθο μήνυμα» είναι μια τυπική φόρμουλα με γράμματα της Μεσοποταμίας, υποδηλώνοντας ότι θα μπορούσε να είχε υπαγορευτεί. Ωστόσο, τα λάθη που εντόπισαν οι Ασσυριολόγοι και η κάπως αδέξια διατύπωση θα μπορούσαν να υποδεικνύουν ότι ο συγγραφέας ήταν άπειρος, ίσως ένας μαθητής όπως ο ίδιος ο Iddin-Sin.
Επιπλέον, επειδή το μήνυμα δεν χωρούσε στο χρησιμοποιημένο tablet αφού γέμιζε το μπροστινό και το πίσω μέρος, ο συγγραφέας αποφάσισε να συνεχίσει στο πλάι, αλλά του έμεινε και ο χώρος και έπρεπε να τελειώσει στο κάτω άκρο του tablet.
Ο Iddin-Sin ανησυχούσε για την ποιότητα των ρούχων του σε σύγκριση με τους συνομηλίκους του, καθώς η κατάστασή του εξαρτιόταν εν μέρει από το να εμφανιζόταν πλούσιος. Γι’ αυτό προσπάθησε να χειραγωγήσει τη μητέρα του με διάφορους τρόπους, κάνοντάς την να νιώθει ένοχη για την ατυχία του.
Το γεγονός ότι το γράμμα είναι περίπου 3.800 ετών υποδηλώνει ότι κάποια πράγματα δεν αλλάζουν ποτέ!
photo: pixabay
