Σαν σήμερα, στις 28 Ιανουαρίου του 1911, πουλήθηκε στη Νέα Υόρκη το φημισμένο «Διαμάντι της Ελπίδας» από τον Πιερ Καρτιέ στο Νεντ ΜακΛιν για 180.000 δολάρια.

Το διαμάντι ινδικής προέλευσης, είναι ένας πανέμορφος μπλε πολύτιμος λίθος, 45 περίπου καρατίων που όμως, μόνο ελπίδα δεν έφερε σε όσους το απόκτησαν. Με το μοναδικό αυτό πετράδι συνδέονται διάφορες ιστορίες κακοτυχίας, θλίψης και θανάτου.

Η ιστορία του «Διαμαντιού της Ελπίδας»
Η ιστορία της πέτρας που τελικά ονομάστηκε «Διαμάντι της Ελπίδας» ξεκίνησε το 1642, όταν ο γάλλος έμπορος, Ζαν Μπαπτίστ Ταβερνιέ, αγόρασε το διαμάντι των 112 και 3/16 καρατίων τότε, που είχε περίπου τριγωνικό σχήμα και ήταν χοντροκομμένο. Το χρώμα του περιγράφηκε από τον Ταβερνιέ ως «εντυπωσιακό βιολετί».

Πιθανότατα προερχόταν από το ορυχείο Κολούρ στη Γκολκόντα της Ινδίας.

Ο Ταβερνιέ πούλησε το πολύτιμο πετράδι στον βασιλιά Λουδοβίκο XIV της Γαλλίας το 1668 με άλλα 14 μεγάλα διαμάντια. Το 1673, η πέτρα κόπηκε ξανά από τον κοσμηματοπώλη της αυλής Σιέρ Πιτό, με αποτέλεσμα να παραχθεί μια πέτρα 67- 1/8 καρατίων.

Στους βασιλικούς καταλόγους το χρώμα του διαμαντιού περιγραφόταν ως έντονο μπλε και η πέτρα έγινε γνωστή ως το «Μπλε Διαμάντι του Στέμματος». Το φορούσε ο βασιλιάς σε επίσημες περιστάσεις.

Όπως έχει αναφερθεί, ο βασιλιάς Λουδοβίκος XV, το 1749, έδωσε εντολή να κοπεί και πάλι το πετράδι. Το 1791, μετά από απόπειρα του Λουδοβίκου XVI και της Μαρίας Αντουανέτας να διαφύγουν από τη Γαλλία, τα κοσμήματα του Γαλλικού Στέμματος τελικά παραδόθηκαν στην κυβέρνηση.

Το 1792, το μπλε διαμάντι εκλάπη και η ιστορία του χάνεται μέχρι που το 1812, που ένα εντυπωσιακό μπλε διαμάντι βρέθηκε στην κατοχή του εμπόρου διαμαντιών από το Λονδίνο, Ντάνιελ Έλιασον.

Οι ενδείξεις συγκλίνουν στο ότι η πέτρα ήταν το διάσημο «French Blue», το διαμάντι που είναι γνωστό σήμερα ως το «Διαμάντι της Ελπίδας».

Αρκετές αναφορές λένε ότι αποκτήθηκε από τον βασιλιά George IV του Ηνωμένου Βασιλείου. Μετά το θάνατό του, το 1830, τα χρέη του βασιλιά ήταν τόσο μεγάλα που, όπως αναφέρεται, το Μπλε Διαμάντι πουλήθηκε σε ιδιώτη.

Η πρώτη αναφορά στον επόμενο ιδιοκτήτη του διαμαντιού γίνεται με την καταχώρηση του 1839 στον κατάλογο συλλογής πολύτιμων λίθων του γνωστού Χένρι Φίλιπ Χόουπ, του ανθρώπου από τον οποίο πήρε το σημερινό όνομά του το διαμάντι. Δυστυχώς, δεν είναι γνωστό ούτε από ποιον και από πού, απέκτησε ο Χόουπ τον πολύτιμο λίθο, αλλά και ούτε πόσα πλήρωσε για να πάρει την πολύτιμη πέτρα.

Και φτάνουμε στο 1909 όπου το διαμάντι βρίσκεται στα χέρια του ξακουστού εμπόρου Πιερ Καρτιέρ, ο οποίος προσπαθεί να το πουλήσει στην αμερικανίδα κληρονόμο μιας αμύθητης περιουσίας, την Έβαλυν Γουόλς Μακλίν, από την Ουάσινγκτον.

Στη συνέχεια ο γνωστός κοσμηματοπώλης Χάρι Γουίνστον της Νέας Υόρκης αγόρασε ολόκληρη τη συλλογή κοσμημάτων της κυρίας ΜακΛιν, που μέσα σε αυτήν ήταν και το Hope Diamond.

Αυτή η συλλογή περιελάμβανε επίσης το διαμάντι 94,8 καρατίων Star of the East, το διαμάντι 15 καρατίων Star of the South, ένα πράσινο διαμάντι 9 καρατίων και ένα διαμάντι 31 καρατίων που ονομάζεται διαμάντι McLean.

Για τα επόμενα 10 χρόνια το Hope Diamond παρουσιάστηκε σε πολλές εκθέσεις και φιλανθρωπικές εκδηλώσεις.

Στις 10 Νοεμβρίου 1958, το Διαμάντι της Ελπίδας δωρήθηκε στο Ίδρυμα Smithsonian και η Μεγάλη Μπλε πέτρα αποτελεί από τότε το κορυφαίο αξιοθέατό του.

Ο θρύλος για την “κατάρα” του διαμαντιού

Κανένα διαμάντι δεν θεωρείται τόσο διαβόητο και «στοιχειωμένο», όσο το Hope Diamond, το οποίο περιβάλλεται από αναρίθμητους θρύλους, μύθους και δεισιδαιμονίες.

Η ιστορία του διαμαντιού έχει συνδεθεί με τους θανάτους πολλών από τους ιδιοκτήτες του και ο θρύλος το θέλει να είναι καταραμένο.

Λέγεται ότι ο Ταβερνιέ έκλεψε, το πολύτιμο πετράδι, από το μέτωπο ενός ινδουιστικού αγάλματος, όπου χρησίμευε ως μάτι και… σύμφωνα με τον θρύλο τιμωρήθηκε για αυτό.

Όταν οι ιερείς ανακάλυψαν ότι έλειπε, καταράστηκαν όποιον είχε το στολίδι στην κατοχή του. Ο Ταβερνιέ, λέγεται ότι αρρώστησε βαριά αμέσως μετά την κλοπή του διαμαντιού και λίγο μετά πέθανε. Ωστόσο, άλλες αναφορές δείχνουν ότι έζησε μέχρι τα βαθιά γεράματα των 84 ετών.

Το 1673 ο Ταβερνιέ πούλησε το πετράδι του στον βασιλιά Λουδοβίκο XIV της Γαλλίας, το οποίο κόβεται και γίνεται πλέον γνωστό ως «Μπλε Διαμάντι του Στέμματος» ή «Γαλλικό Μπλε». Ο Λουδοβίκος XIV πεθαίνει από γάγγραινα.

Για τον Λουδοβίκο XV, στην κατοχή του οποίου περιήλθε στη συνέχεια ο πολύτιμος λίθος και τη Μαρία Αντουανέτα, που φέρεται ότι το φόρεσε, δεν χρειάζονται συστάσεις, αφού αμφότεροι οδηγήθηκαν στη γκιλοτίνα. Κάποιοι επιμένουν να θέλουν να συνδέουν τον θάνατό τους με την… κατάρα του διαμαντιού.

Η στενή φίλη της Μαρίας Αντουανέτας, Marie-Louise, πριγκίπισσας της Lamballe βασανίστηκε και δολοφονήθηκε από το εξαγριωμένο πλήθος, ενώ το κεφάλι της καρφώθηκε σε πάσαλο και μεταφέρθηκε έξω από το παράθυρο του κελιού της αγαπημένης βασίλισσάς της.

Η… κατάρα θα χτυπήσει, στη συνέχεια, τον ολλανδό κοσμηματοπώλη, Wilhelm Fals, ο οποίος – λίγο αφού κόψει για μία ακόμη φορά το διαμάντι – θα δολοφονηθεί από τον ίδιο του τον γιο, ο οποίος στη συνέχεια θα αυτοκτονήσει.

Τραγικό τέλος, όμως, θα έχει και ένας έμπορος πολύτιμων λίθων, ο οποίος λίγο αφότου βρέθηκε στην κατοχή του το «Διαμάντι της Ελπίδας», έριξε το αυτοκίνητό του στο γκρεμό.

Η Έβαλυν Γουόλς Μακλίν, που αγόρασε το διαμάντι από τον Πιερ Καρτιέρ το 1912 δεν είχε καλύτερη τύχη. Υπάρχουν ιστορίες ότι τοποθέτησε ακόμη και το διαμάντι στο κολάρο του σκύλου της.

Η κακή της μοίρα με τους θανάτους της πεθεράς της αλλά και του γιου της, σε ηλικία 9 ετών! Ο άντρας της την παράτησε για μια άλλη και στη συνέχεια πέθανε σε ψυχιατρική κλινική.

H κόρη της πέθανε από υπερβολική δόση ναρκωτικών και η Έβαλυν έπρεπε τελικά να πουλήσει την εφημερίδα της, The Washington Post. Πέθανε λόγω τεράστιων οφειλών. Τα υπόλοιπα παιδιά της πούλησαν το διαμάντι σε έναν διάσημο κοσμηματοπώλη το 1949.

Από την φημολογούμενη κατάρα του διαμαντιού δεν γλίτωσε ούτε ο ταχυδρόμος Τζέιμς Τοντ. Παρέδωσε το διαμάντι στο Smithsonian Museum και την επόμενη ημέρα αναφέρεται ότι συνέθλιψε το πόδι του σε ατύχημα με φορτηγό, αργότερα τραυματίστηκε στο κεφάλι σε νέο ατύχημα, και τέλος κάηκε το σπίτι του.

Την κατάρα του διαμαντιού φαίνεται να έσπασε ο διάσημος κοσμηματοπώλης Χάρι Γούινστον, ο οποίος το αγόρασε κάποια στιγμή και το δώρισε στο Smithsonian Museum.

(Πληροφορίες από newsit. gr – Smithsonian Museum – Cape Town Diamond Museum / photo: pixabay)