Ένας πετρώδης σιδερένιος βράχος 4,5 κιλών (10 λιβρών) φέρεται να λήφθηκε από την κορυφή ενός γιγαντιαίου σιδερένιου βουνού πλάτους 100 μέτρων (328 πόδια) – που υποτίθεται ότι είναι ένας τεράστιος μετεωρίτης – που έπεσε στην Αφρική το 1916.

Παρά τις πολυάριθμες αναζητήσεις, η ύπαρξη αυτού του τεράστιου μετεωρίτη από τον οποίο προερχόταν ο βράχος, δεν επιβεβαιώθηκε ποτέ. Τώρα, μια ομάδα ερευνητών επιστρέφει στο μονοπάτι προσπαθώντας να ανακαλύψει την αλήθεια.

Εάν υπάρχει, αυτό το σιδερένιο βουνό θα αντιπροσωπεύει τον μεγαλύτερο μετεωρίτη στον πλανήτη – και επιστήμονες από το Imperial College του Λονδίνου και το Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης στο Ηνωμένο Βασίλειο θέλουν να χρησιμοποιήσουν χάρτες μαγνητικών ανωμαλιών (όπως μεγάλα μπλοκ σιδήρου) για να δοκιμάσουν να το βρουν.

Για να ξεκινήσουμε από την αρχή, το μικρότερο κομμάτι μετεωρίτη ανακτήθηκε αρχικά από τον Γάλλο προξενικό υπάλληλο Λοχαγό Γκαστόν Ρίπερτ, ο οποίος είπε ότι του είχαν δέσει τα μάτια όταν τον οδήγησε στον «σιδερένιο λόφο» ένας τοπικός αρχηγός.

Ο μετεωρίτης πήρε το όνομά του από την κοντινή πόλη Chinguetti, στη Μαυριτανία , βορειοδυτική Αφρική. Όλες οι επόμενες προσπάθειες, μέχρι τη δεκαετία του 1990, να βρεθεί το γιγάντιο σιδερένιο βουνό του οποίου ήταν αρχικά μέρος ο βράχος, , δεν μπόρεσαν να καρποφορήσουν καθώς αδυνατούσαν να βρουν το σημείο όπου είχε μεταφερθεί ο λοχαγός Ripert.

Επιπλέον, μια μελέτη του 2001 κατέληξε στο συμπέρασμα ότι το θραύσμα του μεσοσιδερίτη από πετρώδη σίδηρο δεν θα μπορούσε να προέρχεται από μάζα με όγκο μεγαλύτερο από 1,6 μέτρα πλάτος, με βάση μια χημική ανάλυση του μετάλλου.

Ο Λοχαγός Ρίπερτ έλεγε ψέματα; Ή απλά είχε κάνει λάθος;

Ίσως κανένα από τα δύο, λένε οι τελευταίοι ερευνητές που ανέλαβαν την αποστολή να βρουν τον μετεωρίτη Chinguetti. Η έλλειψη κρατήρα πρόσκρουσης θα μπορούσε να είναι το αποτέλεσμα του μετεωρίτη που εισέρχεται σε πολύ χαμηλή γωνία πριν χτυπήσει στο έδαφος, για παράδειγμα.

Οι προηγούμενες έρευνες μπορεί να μην βρήκαν τίποτα επειδή το σιδερένιο βουνό είχε καλυφθεί από άμμο ή επειδή τα όργανα που χρησιμοποιήθηκαν δεν ήταν ακριβή ή επειδή η περιοχή αναζήτησης βρισκόταν σε λάθος μέρος με βάση τις ασαφείς οδηγίες του Ripert. Αυτές είναι όλες οι πιθανότητες, λένε οι επιστήμονες σε νέα τους εργασία.

Ίσως το πιο ενδιαφέρον είναι ότι ο Ripert περιέγραψε συγκεκριμένα ένα χαρακτηριστικό στον σιδερένιο λόφο. Ο λοχαγός περιέγραψε ότι βρήκε τραβηγμένες μεταλλικές όλκιμες «βελόνες» τις οποίες προσπάθησε ανεπιτυχώς να αφαιρέσει με χτυπήματα από το μικρότερο δείγμα μετεωρίτη του.

Οι συγγραφείς της εργασίας εικάζουν ότι αυτές οι δομές θα μπορούσαν να είναι φάσεις νικελίου-σιδήρου γνωστές ως «δομές Thomson». Ανήκουστο το 1916, είναι απίθανο ο Ripert να είχε κατασκευάσει μια τέτοια παρατήρηση.

Για πρώτη φορά, οι ερευνητές εδώ χρησιμοποίησαν ψηφιακά υψομετρικά μοντέλα, δεδομένα ραντάρ και συνεντεύξεις με ντόπιους καμηλιέρηδες για να περιορίσουν τις περιοχές όπου μπορεί να είχε μεταφερθεί ο Ripert, με βάση την αναφορά του για ένα ταξίδι μισής ημέρας.

Χρησιμοποιώντας ως οδηγό τα ύψη των αμμόλοφων που θα μπορούσαν να κρύβουν τον γιγάντιο μετεωρίτη, η ομάδα εντόπισε περιοχές ενδιαφέροντος και ζήτησε δεδομένα αερομαγνητικής έρευνας για αυτές τις τοποθεσίες από το Υπουργείο Πετρελαίου Ενέργειας και Ορυχείων της Μαυριτανίας. Μέχρι στιγμής, δεν έχει δοθεί ακόμη πρόσβαση σε αυτά τα δεδομένα.

Μια εναλλακτική προσέγγιση θα ήταν η σάρωση της περιοχής με τα πόδια για αναζήτηση του μετεωρίτη που χάθηκε εδώ και καιρό, αν και αυτό θα μπορούσε να διαρκέσει αρκετές εβδομάδες.

«Εάν το αποτέλεσμα είναι αρνητικό, η εξήγηση της ιστορίας του Ρίπερτ θα παρέμενε άλυτη, όπως και τα προβλήματα των όλκιμων “βελόνων” και η συμπτωματική ανακάλυψη του μεσοσιδερίτη θα παρέμεναν», γράφουν οι ερευνητές.

Τα νέα ευρήματα των ερευνητών δεν έχουν ακόμη αξιολογηθεί από ομότιμους, αλλά είναι προσβάσιμα στον διακομιστή προεκτύπωσης ArXiv.

(photo: pixabay)